فناوری های به کار رفته در ارز دیجیتال کدامند؟

دراین مقاله با عنوان فناوری های ارزهای دیجیتال یک بار دیگه افتخار این رو داریم که درکنار شما عزیزان باشیم، سعی کردیم در این مقاله به صورت کامل و شایسته اطلاعات عمیق و جامعی در مورد جز به جز مبحث فناوری های ارزهای دیجیتال همچون؛ فناوری بلاکچین چیست؟، کلید خصوصی private key ارزهای دیجیتال، کلید عمومی public key ارزهای دیجیتال، متمرکز و غیر متمرکز به چه معناست؟، فناوری ماینینگ چیست و چه جایگاهی در ارزهای دیجیتال داره؟ معرفی شبکه های ارزهای دیجیتال و کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال چگونه تعیین میشه؟ در اختیارتون قرار بدیم. هدف اصلی کارشناسان و مشاوران صرافی ارزدیجیتال ایران بایننس بالابردن هر چه بیشتر سطح آگاهی و دانش شما در زمینه ارزهای دیجیتال و نحوه سرمایه گذاری و هم چنین کسب هر چه بیشتر سود در این بازار متمرکز هستش با ما همراه باشین.

فناوری های ارز های دیجیتال

دنیای ارز های دیجیتال شامل یکسری فناوری هایی هست که برای وارد شدن به این عرصه لازمه که شما حتما اطلاعاتی در تمامی این موارد داشته باشین تا بتونین یک معامله خوب و موفقی داشته باشین به همین دلیل در ادامه به بررسی اجزای موجود در این مبحث می پردازیم.

فناوری بلاکچین چیست؟

فناوری بلاکچین چیست؟

بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش هست. تفاوت آن با سیستم ‌های دیگر اینه که، اطلاعات ذخیره‌ شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می‌ شه. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده ‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت ‌شده، تقریباً از بین میره. ما برای انجام یک تراکنش مالی از یک واسطه نظیر بانک استفاده می ‌کنیم.

اما بلاک چین این امکان را به خریداران و فروشندگان، در واقع ارسال‌کنندگان و دریافت‌کنندگان پول مجازی میده که به صورت مستقیم با هم در ارتباط باشن و نیاز به یک شخص ثالث به عنوان واسطه از بین بره. این شکل از تراکنش را «همتا به همتا» میگن. تمامی داده ‌ها در فناوری بلاکچین در ساختاری تشکیل شده از بلوک‌ها (Blocks) وارد پایگاه داده می ‌شن. هر بلاک در ادامه بلاک قبلی شکل گرفته شده و شامل اطلاعاتی هست که آن را به بلوک قبلی متصل می‌ کنه.

مفهوم بلاک چین اولین بار با پیدایش بیت کوین به وجود آمد و پادشاه ارزهای دیجیتال از این راهکار برای ذخیره اطلاعات مربوط به دارایی کاربران بهره بردن. همانطور که گفتیم، بیت کوین و ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، مهم‌ ترین و موفق ‌ترین کاربرد فناوری بلاک چین هستن. به عنوان مثال، در بیت کوین با استفاده از این فناوری امکان تقلب، دوبار خرج کردن پول و برگشت تراکنش ‌ها از بین میره. در این سیستم انقلابی برای هر سیستمی که نیاز به اعتماد به واسطه‌ ها و افراد شخص ثالث هست کاهش پیدا می کنه.

با توجه به این‌ که، این بلوک‌ ها با کمک اطلاعاتی به یک‌دیگر متصل هستن، بنابراین می ‌تونیم بگیم که یک زنجیر یا چِین (Chain) را تشکیل میده که در آن، بلاک ‌ها به ترتیب ساخت در کنار هم قرار می‌ گیرن. به عبارت دیگه، واژه بلاک چین (Blockchain) ترکیبی از دو کلمه Block (بلوک) و Chain (زنجیره) هست. این فناوری در حقیقت زنجیره‌ ای از بلوک‌ هاست. جالبه که بدونین اولین بلاک شبکه که قبل از آن، بلاک دیگری وجود نداشت، جنسیس بلاک نام داره.

هر کدام از این بلاک ‌ها چیزی به نام هش (Hash) دارن. یک هش رشته ‌ای متنی هست که از یک تابع ریاضی خاص تولید شده و کاربرد آن جلوگیری از تقلب در سیستم هست. هش یک داده یا ورودی، همیشه ثابت هست. استفاده از راهکار هش باعث می ‌شه تا از تقلب و تغییر اطلاعات ثبت‌ شده روی بلاک چین جلوگیری بشه. توابع هش مورد استفاده در بلاک چین‌ ها به این شکل عمل می کنه، که احتمال پیدا کردن دو داده که دقیقا خروجی یکسانی داشته باشه، تقریبا صفر هست.

این واقعیت که هیچ دو ورودی متفاوتی در تابع هش، منجر به خروجی یکسان نمی ‌شه، برای تکنولوژی بلاک چین مهم و حیاتی هست. این به این معنی هست که، هر بلوک، با داشتن هش حاصل از بلوک قبلی به آن وصل می ‌شه. بنابراین هر تلاشی برای ویرایش بلوک‌ های قدیمی بلافاصله آشکار می ‌شه.

فناوری بلاکچین چیست؟

بلاک چین از رمزنگاری به منظور ایجاد امنیت درتبادلات و حتی خرید و فروش ارزدیجیتال استفاده می‌ کنه. بر خلاف سیستم‌ های بانکی که دارای یک موقعیت مشخص و در اصطلاح متمرکز عمل می‌ کنن، مرکز داده‌ ای که بلاک چین‌ ها در آن قرار دارن کاملا غیرمتمرکز بوده و در سراسر جهان پخش هستن. در دنیای واقعی به صورت گسترده بلاک چین مورد استفاده قرار نمی ‌گیره و با اینکه این فناوری غیرمتمرکز هست، در بسیاری از کارها با وجود آن باز هم مجبور به تکیه کردن به نهادها و سازمان ‌های متمرکز هستیم.

محل نگهداری بلاک چین ‌ها را در اصطلاح، دفتر کل توزیع شده می گن. این دفتر کل برای همه اعضای شبکه و با جزئیات در دسترس هست و حتی حساب، کتاب ‌ها برای همه به ‌صورت شفاف وجود داره. بلاک چین می تونه به افراد و شرکت ها اجازه بده بدون هیچ واسطه ای در یک شبکه، معاملات فوری انجام بدن. معاملات انجام شده بر روی بلاکچین همانطور که گفتیم، کاملاً ایمن بوده و براساس عملکرد فناوری بلاکچین، به عنوان سابقه آنچه اتفاق افتاده نگهداری می شن.

این شبکه در واقع زنجیره ‌ای از رایانه ‌هایی هست که درستی تراکنش ‌های صورت گرفته بین شما و طرف مقابل رو تایید می‌ کنه و پس از تایید، اون رو هم به بلاک چین اضافه می‌ کنه. اما یک سری ویژگی ‌های خاص، بلاک چین را از سایر پایگاه داده‌ ها متمایز می ‌کنه. اونم اینکه، برای اضافه کردن داده جدید به بلاک چین یک سری قوانین وجود داره. هم چنین پس از اضافه شدن داده به بلاک چین و ذخیره آن، دیگه نمی‌تونیم اون رو ویرایش یا حذف کنیم.

به این صورت که، در صورتی می تونیم محتویات یک بلاک رو تغییر بدیم که این تغییر از چشم اعضای شبکه دور نمی ‌مونه و تمام شبکه باید این تغییر رو تایید کنن در غیر اینصورت هیچ اعتباری نداره و تغییرات اعمال نمی ‌شه و عملا چنین اتفاقی برای تغییر امکان پذیر نیست. هم چنین داده ها در بلاکچین به صورت رمزنگاری شده ذخیره می شن. و هم اینکه در این سیستم اطلاعات برای همه ‌ی اعضای آن قابل مشاهده هست، بنابراین شفافیت در اوج خود قرار داره.

کلید خصوصی private key ارزهای دیجیتال

کلید خصوصی private key ارزهای دیجیتال

در این قسمت از مقاله فناوری های ارزهای دیجیتال قصد داریم در این مورد بحث کنیم همانطور که، برای داشتن یک کارت بانکی نیاز به حساب بانکی دارین. و کارت بانکی شما شامل، یک شماره حساب یا شماره کارت و هم چنین یک رمز برای انتقال پول از طریق آن هست. برای دسترسی به محتوای کارت بانکی خود و اقدام به انتقال پول از طریق آن، نیاز به یک رمز دارین که میان شما و بانک مبداء محفوظ هست. نقش رمز کارت بانکی در کیف پول ارز دیجیتال، به عهده کلید خصوصی هست.

کلید خصوصی (Private Key) ارز دیجیتال، یک نوع پیچیده از کریپتوگرافی هست که به کاربران اجازه میده به ارز رمزنگاری شده‌ دسترسی پیدا کنن. یک کلید خصوصی نمایانگر یک ارز دیجیتال مانند؛ بیت‌کوین یا سایر آلتکوین‌ هاست و امنیت آن به کاربر کمک می‌ کنه تا از دزدی و دسترسی غیرمجاز به موجودی ارز خود در امنیت باشیم. یک کیف پول آنلاین، خود کلید خصوصی را برای کاربر نگهداری می‌ کنه. وقتی انجام یک تراکنش شروع می شه، نرم‌ افزار کیف پول، یک امضای دیجیتال رو از طریق پردازش تراکنش با کلید خصوصی ایجاد می ‌کنه.

با استفاده از کلید خصوصی که به شما اهدا شده، حق خرج کردن رمز ارز مربوط به آن را پیدا می کنین. شبیه به کلید ورود به خانه، مغازه، محل کار یا هر مکان جزو حریم خصوصی شما، باید از پرایویت کی کاملا محافظت کرده و از دسترسی ‌های غیر مجاز دور نگه دارین.

کلید خصوصی از عمومی طولانی ‌تر بوده و به منظور تولید امضا برای هر معامله بلاک چین ارسال شده توسط کاربر، استفاده می ‌شه. هدف از امضا، تایید ایجاد تراکنش توسط مالک دارایی و عدم امکان دست‌ کاری آن بعد از ایجاد هست. به عبارت ساده‌ تر، با استفاده از کلید خصوصی ارزهای دیجیتال خود رو حین ارسال به دیگران امضا می‌ کنین.

فقط با داشتن کلید خصوصی هست، که می ‌تونیم مبالغ موجودی یک کیف ارز دیجیتال رو از آن خارج کنیم و حتی سازنده ارز هم نمی‌ تونه بدون دسترسی داشتن به کلید خصوصی، ارز دیجیتال رو از کیف پول دیگر خارج کنه. به یاد داشته باشین که، با گم شدن یک کلید خصوصی، شخص دیگر نمی ‌تونه به کیف پول دسترسی پیدا کنه و مبالغ آن رو ارسال یا خرج کنه.

بنابراین حفظ کلید خصوصی در ارزهای دیجیتال مانند؛ حفظ کلید گاو صندوق مهم هست. در بلاک چین، اطلاعات هویتی ثبت نمی ‌شه. بنابراین شبکه بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال، با استفاده از کلید خصوصی تشخیص میده که شما مالک دارایی ‌های داخل یک کیف پول هستین. اگر کلید خصوصی خود رو نداشته باشین، می‌ تونیم بگیم که شما صاحب بیت‌کوین‌ های خود نیستین. کلید خصوصی شما فقط و فقط باید پیش خودتان بمونه، زیرا اطلاع یک نفر دیگر از آن برابر با دادن بیت کوین هایتان به اوست. در صورتی که پسوردی که برای کلید خصوصی کیف پول ارز دیجیتال انتخاب می شه ساده باشه، احتمال هک شدن آن خیلی بالاست.

کلید خصوصی از 51 کاراکتر تصادفی شامل اعداد و حروف انگلیسی ساخته شده و به همین جهت هک‌کردن آن تقریبا غیرممکنه می ‌تونیم به آدرس عمومی به عنوان یک صندوق پستی نگاه کنیم که فقط کلید خصوصی می ‌تونه قفل آنرا باز کنه. در واقع، کلید خصوصی با استفاده از توابع رمزنگاری یعنی توابع هش، از روی پسوردی که ما برای کیف پول خود انتخاب می ‌کنیم، بدست میاد.

این توابع رمزنگاری که به آن ها توابع هش نیز می ‌گن، ورودی‌ های مختلف با تعداد کاراکترهای مختلف رو گرفته و خروجی ‌هایی با طول ثابت ۲۵۶ بیتی تولید می‌ کنن. همانطور که گفتیم به علت اهمیت موضوع، امن نگه‌ داشتن کلید خصوصی بسیار مهمه و باید از دزدیده شدن یا گم شدن آن جلوگیری کنیم، زیرا اگر کلید خصوصی از دست بره یا دزدیده بشه، محتوای کیف یا صندوق رو می ‌تونیم از دست رفته قلمداد کنیم.

کلیدهای خصوصی رو هم چنین می ‌تونیم در کیف پول‌ های سخت ‌افزاری که از کارت‌ های هوشمند یا USD برای تولید و نگهداری کلید خصوصی استفاده می ‌کنن، بطور آفلاین نگهداری کنیم. علاوه بر این، چندین راه برای حفظ و نگهداری کلید خصوصی وجود داره، کلیدهای خصوصی می‌ تونن روی کیف پول ‌های کاغذی نگهداری بشن.

در واقع روی این والت‌ های کاغذی کلید خصوصی و کلید عمومی پرینت شده و معمولا یک QR Code نیز برای راحتی اسکن این کلیدها روی کاغذ چاپ شده. یک کیف پول استاندارد ارزهای دیجیتالی، یک فایل wallet.dat تولید می ‌کنه که حاوی کلید خصوصی هست. از این فایل باید یک پشتیبان گرفت و در جایی امن و رمزنگاری شده در کامپیوتر یا یک حافظه خارجی نگهداری کنین یا این که، از آن یک کپی کاغذی بگیرین و آن کاغذ رو در جایی مخفی کنین.

استفاده از کیف پول‌ های گرم (HOT) نیز از دیگر راه کارهاییست که، برای نگهداری کلید خصوصی استفاده می‌ شه. در این شیوه کلید رو بر روی سیستم های متصل به اینترنت ذخیره می‌ کنن نسخه کیف پول های گرم، می‌ تونه شامل کیف پول دسکتاپی، کیف پول تحت وب و یا کیف پول تلفن همراه باشه. هم چنین یک کیف پول HD، یک عبارت Mnemonic به شما میده که ممکنه تا ۲۴ حرف باشه و باید اون رو یادداشت و نگه داری کنین.

کلید عمومی public key ارزهای دیجیتال

کلید عمومی public key ارزهای دیجیتال

کلید عمومی یک کد رمزنگاری منحصر به فردیست که به سرمایه گذاران ارائه می شه. هنگامی که اون ها قصد دارن، معامله رو با کریپتوکارنسی انجام بدن کلید عمومی خود رو ارائه میدن تا معامله انجام بگیره. رمزنگاری نامتقارن یا رمزنگاری کلید عمومی که در دهه ۷۰ میلادی اختراع شد، یک روش بنیادی در علوم کامپیوتر و امنیت اطلاعات هست. زمانی که یک کاربر قصد انجام اولین تراکنش رو داره، یک کلید عمومی و خصوصی ایجاد می شه. هر کلید از یک رشته کاراکترهای مختلفی مانند؛ اعداد و حروف ساخته شده که این امر موجب افزایش امنیت در هنگام ذخیره ‌سازی ارزهای دیجیتال می شه.

در صنعت ارزهای دیجیتال، کلید عمومی یک مقدار عددی بزرگ هست که برای رمزگذاری داده‌ ها استفاده می‌ شه. این کلید توسط یک برنامه نرم ‌افزاری تولید می شه، اما بیشتر اوقات، توسط یک مرجع قابل اعتماد و تعیین شده ارائه می ‌شه و از طریق یک مخزن یا دایرکتوری در دسترس عموم قرار می‌ گیره. به طور کلی کلید رمزنگاری یک الگوریتم ریاضی هست که در نرم‌ افزار یا سخت‌ افزار پیاده‌ سازی شده و برای رمزگذاری یا رمزگشایی داده ‌ها استفاده می ‌شه. در واقع رمزنگاری کلید عمومی (Public Key Cryptography) براساس اصول ریاضی، تابع دریچه طراحی شده.

این تابع به عنوان یک مسأله ریاضی شناخته می ‌شه که حل آن از یک طرف بسیار ساده و از طرف مقابل تقریباً غیرممکنه. حل این مسأله و رسیدن به جواب صحیح حتی توسط کامپیوتر هم به زمان بسیار زیادی شاید هزاران سال نیاز داره. هدف رمزنگاری کلید عمومی یا رمزگذاری نامتقارن (Asymmetric Encryption)، انتقال از یک وضعیت به وضعیتی دیگر به روشی ساده هست که در عین حال معکوس کردن این روند رو نیز غیرممکن ‌می کنه.

این رشته ‌ای از بیت‌ هاست که با داده ‌ها ترکیب می ‌شن تا متن رمزی ایجاد کنن. هم چنین می ‌تونیم از کلید رمزنگاری برای رمزگشایی داده‌ ها به متن ساده استفاده کنیم. شبکه بلاک چین، برای ادامه کار خود از رمزنگاری‌ های متعددی استفاده می ‌کنه که یکی از آن ‌ها رمزنگاری کلید عمومی هست. در واقع علت استفاده از کلیدهای خصوصی و عمومی امضای تراکنش توسط صاحب دارایی و سرمایه هست. کلیدهای عمومی از یک مرجع گواهی در دسترس هستن، آن‌ ها گواهی ‌های دیجیتالی صادر می‌ کنن که هویت مالک رو ثابت می‌ کنه و حاوی کلید عمومی مالک هست.

کلید عمومی public key ارزهای دیجیتال

کلید عمومی همانطور که گفتیم، یک کد رمزنگاریست که می تونیم از آن برای دریافت ارزهای دیجیتال، کیف پول خود استفاده کنیم. کلید عمومی در کنار کلید خصوصی امنیت حساب شما رو برای جا به جایی ارزهای دیجیتال تامین می کنه. کلید عمومی، برای رمزگذاری پیام یا بررسی مشروعیت امضای دیجیتال استفاده می ‌شه. در واقع کلید عمومی، با یک کلید خصوصی مربوطه همراه هست که فقط برای صاحب آن شناخته شده

. برای مثال، وقتی تراکنشی توسط کاربر آغاز می شه تا بیت کوین رو برای شخصی دیگر ارسال کنه، تراکنش باید به شبکه بلاکچین ارسال بشه تا کامپیوترهای مشارکت کننده در شبکه (گره) اعتبار آن رو قبل از نهایی شدن و ثبت آن در بلاک چین، تایید کنه.

در بسیاری از مبادلات کریپتوکارنسی فهرستی از این کلیدها برای سرمایه گذاران در نظر گرفته شده. اگر کاربری کلید خصوصی خود رو گم کنه، رمز ارزهایی که در آدرس عمومی وی قرار دارن برای همیشه غیر قابل دسترس خواهد بود. از طرف دیگر، اگر کاربری کلید عمومی خود روگم کنه با استفاده از کلید خصوصی می تونه مجددا آن رو ایجاد کنه.

کلید عمومی راهیست برای شناسایی کسی که می خواد معامله انجام بده، حتی اگر نام واقعی یا اطلاعات شخصی او در کلید عمومی اش وجود نداشته باشه. در مقابل، کلید خصوصی همانطور که قبلا هم گفتیم، مانند، کلید عمومی شناخته شده نیست و هر کس باید به دقت از آن نگهداری کنه و از آن برای تائید یک معامله استفاده بشه. کلیدهای خصوصی برای رمزگشایی پیام ‌هایی که با کلید عمومی مربوطه ایجاد شدن و برای ایجاد امضا نیز مورد استفاده قرار می ‌گیرن.

به عبارت دیگر، یک کلید عمومی داده‌ ها رو از استفاده غیر مجاز مصون نگه می‌ داره، در حالی که یک کلید خصوصی برای باز کردن قفل آن استفاده می‌ شه. کلید عمومی نیز آدرس عمومی رو ایجاد می کنه. به طوری که وقتی دو کاربر قصد انجام تراکنشی را دارن، آدرس عمومی خود رو برای یکدیگر ارسال می کنن.

آدرس عمومی مانند شماره حساب بانکیست. فرستنده به آدرس عمومی گیرنده، جهت ارسال وجه نیاز داره. گیرنده نیز با استفاده از آدرس عمومی فرستنده می تونه صحت تراکنش رو تایید کنه. در ضمن باید بگیم که، آدرس از کلید عمومی به دست میاد. کلید‌های عمومی تحت یک رمزنگاری با عنوان توابع یا الگوریتم‌های هش به آدرس تبدیل می ‌شن. این توابع و الگوریتم ‌ها نیز یک‌ طرفه بوده و به همین دلیل نمی‌ تونیم از آدرس به کلید عمومی دست پیدا کنیم.

ارز های دیجیتال متمرکز و غیر متمرکز به چه معناست؟

ارز های دیجیتال متمرکز و غیر متمرکز

غیرمتمرکز بودن یا تمرکززدایی یکی از ویژگی‌ های مهمی هست که ارزهای دیجیتال رو قابل ‌اعتماد می ‌کنه، به‌ طوری‌که به رمز ارزهای غیرمتمرکز و توزیع ‌شده می‌ تونیم بیشتر از ارزهای متمرکز و کمتر توزیع ‌شده اطمینان کنیم. در واقع زمانی که صحبت از غیرمتمرکز بودن یا متمرکز بودن یک شبکه می‌ شه، باید ذهن خود رو به سطح کنترل آن شبکه ببریم. در یک سیستم متمرکز، کنترل این سیستم توسط یک شخص یا یک نهاد انجام می‌ شه.

برعکس در یک سیستم غیر متمرکز، کنترل این سیستم توسط یک شخص یا یک نهاد یا فرد نیست. بازار ارز دیجیتال نیز مانند هر روش دیگری، سوددهی و ریسک داره. با این حال ویژگی ‌هایی که دنیای تکنولوژی در اختیار این بازار قرار داده، امکان سرمایه گذاری متفاوتی را برای فعالان این عرصه فراهم کرده. یکی از این ویژگی‌ ها، غیر متمرکز بودن هست. زمانی که تصمیم می‌ گیرین در جهان غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال قدم بردارین، باید بدونین که اشتباهاتتون مانند؛ انتخاب آدرس تراکنشی اشتباه یا خطای امنیتی، تماماً به پای خودتون نوشته می ‌شه ودیگه راهکاری برای توقف تراکنش و بازگشت دارایی وجود نداره. همین موضوع در مورد نگهداری دارایی‌ ها در کیف پول غیرمتمرکز و یک صرافی متمرکز هم صادق هست.

در بازار ارزهای غیر متمرکز، از دستگاه های دیجیتال متنوعی استفاده می‌ کنن تا به واسطه ‌ی اون‌ ها با سرمایه گذاران ارتباط برقرار کنن و قیمت‌ های لحظه ‌ای رو نمایش میدن. در چنین شرایطی نیازی به حضور خریدار، فروشنده و معامله‌ گر در یک فضا به طور هم زمان وجود نداره. تا بدون نیاز به صرافی ‌های سنتی به طور مستقیم با یکدیگر معامله کنن. ارزهای غیر متمرکز به طور کلی روشی برای انتقال ارز بدون نیاز به بانک هست که از طریق آن می ‌تونیم سرمایه را بدون نیاز به وجود نفر سوم در معامله، انتقال داد.

همه سیستم‌ های غیرمتمرکز بر این اساس راه اندازی شدن که از سوی هیچ مرجعی کنترل نمی‌ شن و دارای طبیعتی دموکراتیک هستن. تقریباً اکثر خدماتی که بر روی بلاک چین اجرا می ‌شه می ‌تونه غیرمتمرکز باشه. این به این معنی که، فعالیت ‌های مرتبط با این فرایندها توزیع‌ شده هستن و در انحصار فرد یا گروهی خاص نیستن.

ارزهای غیر متمرکز معمولا در بازارهای مجازی مورد استفاده قرار می‌ گیره و با استفاده از امکاناتی که صرافی ارز دیجیتال فراهم می‌ کنه، معامله می ‌شه. بازارها غیر مستقیم از حمله هکرها در امان هستن. چون عملا منبع اطلاعاتی که بتونه به آن دسترسی پیدا کنه وجود نداره. همانطور که گفتیم، به دلیل استقلال این بازار از سیستم بانکی، معاملات این بازار تحت مقررات حکومتی هیچ کشوری انجام نمی‌ شه. هم چنین این بازار به واسطه ورشکستگی و انحلال بانک ‌ها دچار آسیب نمی‌ شن.

به عبارت ساده تر و بهتر، غیرمتمرکز به زبان ساده به این معناست که اطلاعات در دست نهاد خاصی وجود نداره و متمرکز نیست بلکه اطلاعات در سراسر شبکه پراکنده هست و مجموعه ای از اعضای شبکه فعالیت در شبکه را به عهده دارن. بازارهای غیر متمرکز فضایی شفاف و امن را میان طرف ‌های معامله ایجاد می ‌کنن. به علاوه استفاده از تکنولوژی مناسب در این بازارها می ‌تونه اطمینان هر دو طرف را افزایش بده معاملات در بازار غیر متمرکز بدون در نظر گرفتن مرزها و به صورت بین المللی و آزاد انجام می‌ شه و با مبالغ پایین و بدون محدودیت نیز می‌ تونیم معامله را انجام بدیم.

ارز های دیجیتال متمرکز و غیر متمرکز

بازارهای غیر متمرکز صرفا محدود به ارز دیجیتال نیستن و پیش‌ تر نیز سابقه وجود این بازارها دیده می‌ شه. یکی از معروف‌ ترین این بازارهای غیر متمرکز، فارکس هست. در سیستم فارکس، عملا محل فیزیکی وجود نداره که معامله‌ گران به آن‌ جا مراجعه نموده و اقدام به معامله کنن. همه ارزهای دیجیتال به ‌صورت غیرمتمرکز طراحی نشده و برخی از آلت کوین ‌ها در سازوکاری بسته و متمرکز ایجاد شدن. این یعنی که ایجاد کنندگان این آلت کوین ‌ها به ‌صورت بالقوه توانایی کنترل و اثرگذاری بر روی دارایی را دارن.

با این ‌وجود نفس این عمل لزوماً چیز بدی نیست و حتی در برخی موارد مانند؛ نیاز به خدمات مالی بسیار پیچیده، این مسئله به نفع کاربر عمل می کنه. در سیستم متمرکز ارزها می‌ تونن طبق سیاست دولت ها دستکاری شده و حتی گاهی تصمیماتی در مورد آن‌ ها گرفته بشه که به ضرر بسیاری از افراد و جامعه هست. بنابراین این دولت و نهادهای سازمانی هست که قیمت را تعیین می‌ کنن و تصمیم می‌ گیرن که ارز کجا و چگونه معامله بشه.

در یک سیستم متمرکز، یک نقطه مرکزی قدرت تصمیمات را تصویب و اجرا می ‌کنه، که در مرحله بعد به لایه ‌های زیرین قدرت منتقل می ‌شه. ارزهای متمرکز که توسط یک مرجع مرکزی کنترل می‌ شه، یک مرجع مرکزی که می ‌تونه طبق صلاحدید خود قوانین را تغییر بده. ارزهای سنتی مانند دلار، یورو، ین، ریال و غیره از نوع ارزهای متمرکز هستش. همانگونه که میدونین، نقطه مقابل سیستم متمرکز، سیستم غیرمتمرکز هست که در آن تصمیمات به ‌شکل توزیع‌ شده و بدون هماهنگی یک مقام یا مسئولی اتخاذ می‌ شه.

با افزایش سخت‌ گیری‌ های قانون‌گذاران نسبت به این حوزه در سراسر جهان، موضوعی که در فضای ارزهای دیجیتال بیشتر از همیشه مورد توجه قرار گرفته، تفاوت صرافی‌ های ارز دیجیتال هست که، اهمیت بیشتری پیدا کرده بنابراین صرافی ‌ها و نوع عملکرد آن‌ ها در زمینه تبادل ارزهای دیجیتال و هم چنین صنعت بلاک چین بسیار مهم هست.

علت این می تونه باشه که، در سال‌ های اخیر، اصطلاح، ارز دیجیتال بر جهان حاکم شده و با توجه به این که جهان در حال حرکت به سمت رمزارزهاست، نگرانی ‌هایی هم در این زمینه ایجاد نموده به همین دلیل کاربران صرافی ‌هایی را انتخاب می ‌کنن که مبادلات را هر چه ایمن‌ تر، سریع ‌تر و با ویژگی ‌های بیشتر انجام بدن. یک صرافی متمرکز (Centralized Exchange) مشابه بانک های امروزی عمل می ‌کنه؛ یک یا چند نفر مالک اون هستن و از امنیت خوبی برخوردار هست و از یک سری قوانین و مقررات پیروی می کنه این صرافی پلتفرم آنلاینی هست که به ‌عنوان یک شخص ثالث میان فروشنده و خریدار عمل می‌ کنه و در هنگام انجام تراکنش و معامله، صرافی ‌های متمرکز یک لایه محافظتی اضافه ارائه میده تا دارایی کاربران حفظ بشه.

برخلاف کیف پول‌ های دیجیتال و تراکنش‌ های همتا به همتا (P۲P) که می ‌تونه بسیار پیچیده باشه، عملکرد ساده ای داره. در مقابل صرافی ‌های غیرمتمرکز به کاربران اجازه میده معاملات خود را به‌ صورت همتا به همتا (P۲P) و بدون واسطه انجام بدن. بنابراین خطر سرقت اموال کاهش پیدا می کنه. هنگامی که شخص یا سازمانی کنترل را در دست نداشته باشن، امکان دستکاری بازار و پول‌ شویی از بین میره.

فناوری ماینینگ چیست و چه جایگاهی در ارزهای دیجیتال داره؟

فناوری ماینینگ چیست

استخراج از معادن کاریست که انسان‌ ها هزاران سال آن را انجام میدن اما همان‌ طور که به علت دیجیتالی شدن جهانمان در آستانه طلوع یک انقلاب اقتصادی جدید هستیم، دیگر نیازی نیست که برای به دست آوردن طلا و الماس تیشه برداریم و شروع به کندن سنگ‌ های سخت کنیم. به فرآیند معتبر ساختن تراکنش افراد دیگر توسط کامپیوتر و سپس افزودن آن‌ به یک لیست بلند و عمومی به نام بلاک چین که تراکنش ‌های دیگر را نیز شامل می ‌شه، «Mining» یا استخراج ارز دیجیتال میگن.

به عبارت بهتر و ساده تر از آنجا که ارزهای رمزنگاری شده مانند؛ بیت کوین ماهیت غیرمتمرکز دارن و هیچ سازمانی کنترل آن را بر عهده نداره، بنابراین برای کار کردن شبکه و تامین امنیت‌ آن نیازِ تا افرادی از سراسر دنیا این شبکه را زنده نگه دارن و سرویس‌ ها و خدماتی را در اختیار شبکه قرار بدن. به این سرویس و خدمات، استخراج یا ماینینگ ارز دیجیتال گفته میگن.

ماینینگ ارز دیجیتال یکی از وسوسه‌ انگیزترین فعالیت ‌های حوزه بلاک چین برای کسب درآمد هست. فناوری بلاک چین با تمام پیچیدگی‌ هایی که داره بسیار مورد توجه عموم افراد قرار گرفته. علت این موضوع را شاید بتونیم وجود رمزارزها و غیرمتمرکز بودن آن بدونیم. در واقع ماینرها یا استخراج‌ کنندگان این وظیفه را به عهده دارن. تراکنش‌ ها در شبکه‌ های ارز دیجیتال می‌ تونن شامل انتقال سکه‌ بین افراد مختلف، ایجاد قراردادهای هوشمند و انواع مختلف دیگری باشن.

انواع ارزهای دیجیتال از طریق استخراج کردن از سوی کارشناسانی تولید می ‌شن که آن ها را با روش ‌هایی پیچیده و رایانه ‌هایی مجهز، تولید یا به عبارت بهتر استخراج می‌ کنن. ماینینگ باعث می شه که ارزهای جدیدی تولید شده و برای تایید تراکنش ها مورد استفاده قرار بگیره. افرادی که در این امر مشارکت می‌ کنن را ماینر میگن. ماینرها به دلیل خدماتی که در شبکه انجام میدن قطعا بی نصیب نمیمونن که در ادامه این بحث به این امر خواهیم پرداخت.

همانطور که پیش تر هم گفتیم، استخراج یا ماینینگ ارز دیجیتال فرایند اعتبارسنجی و تأیید تراکنش ‌های انجام‌ شده در شبکه بلاک چین و افزودن آن ‌ها به دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger) و از همه مهم ‌تر، جلوگیری از دو بار خرج (Double-Spending) ارزهای دیجیتال در شبکه غیرمتمرکز هست. زمانی که فرایند پردازش یک بلاک داده تمام شده و آن بلاک به اصطلاح استخراج می ‌شه، ماینری که موفق به پردازش بلاک شده، پاداشی از شبکه تحت عنوان پاداش بلاک (Block Reward) در قالب ارزهای دیجیتال به آنها اهدا می‌ شه. این پاداش‌ ها به نوعی باعث تولید و عرضه ارزهای دیجیتال مانند؛ بیت کوین، اتریوم و… می‌ شه. و هم چنین کارمزدهای مربوط به تراکنش ‌های بلاک را از آن خود می‌ کنه.

فناوری ماینینگ چیست

فرایند ماینینگ یا استخراج ارز دیجیتال چگونه انجام می شود؟

فرایند ماینینگ یا استخراج ارز دیجیتال هم چنین، شامل هش‌ کردن داده‌ ها هم می ‌شه که توسط کامپیوترها و با استفاده از انجام محاسبات بسیار سخت ریاضی انجام می‌ گیره و در نهایت این مراحل سبب انباشت آهسته منابع شبکه بلاک چین می شه. استخراج ارز دیجیتال را می ‌تونیم با استخراج طلا مقایسه کنیم، به این صورت که ارزهای دیجیتال در طراحی قوانین و مقررات شبکه که پروتکل خوانده می ‌شه وجود دارن، همانند طلاهایی که در معادن وجود داره اما هنوز قابل دسترسی نیست یا که هنوز از دل خاک بیرون کشیده نشده.

فرآیند ماینینگ هم چنین وظیفه‌ معرفی کوین ‌های جدید در جریان موجود را بر عهده داره و به کریپتوکارنسی ‌ها این امکان را میده تا به ‌عنوان یک شبکه‌ غیرمتمرکز همتا به همتا، بدون نیاز به یک مقام مرکزی فعالیت کنن.برای تکمیل مطالب قبلی باید بگیم که، افراد در صرافی ‌ها، با انجام فرایندهای ماینینگ «کریپتوکارنسی پاداش» دریافت می ‌کنن. جالبه که بدونین هر کسی با داشتن یک کامپیوتر و دسترسی به اینترنت می ‌تونه به یک ماینر تبدیل بشه.

نحوه کار کردن ارزهای دیجیتالی که شبکه‌ آن‌ ها مبتنی بر استخراج هست که به اصطلاح به آن اثبات کار می‌گوییم، ایجاد انگیزه اقتصادی کافی برای ماینرهاست تا بتونن در فرآیند مورد نظر سهم خود را از تایید تراکنش ‌ها دریافت کنن. برای شروع فرآیند استخراج، یک استخراج‌ کننده باید یک سیستم سخت‌ افزار قدرتمند تهیه کنه که شامل کارت گرافیک اختصاصی یا تراشه پردازش گرافیکی (GPU)، مدار مجتمع با کاربرد خاص و یا ای‌ سیک (ASIC)، ابزار خنک‌ کننده مناسب برای نرم ‌افزار، اتصال همیشگی به اینترنت، بسته نرم ‌افزاری استخراج ارز دیجیتال می‌ شه.

در ضمن مصرف برق زیادی که در حین استخراج ارزهای دیجیتال به کار گرفته می ‌شه، باعث شده تا دل مشغولی بزرگی برای ماینرها یا همان استخراج ‌کنندگان پول دیجیتال به وجود بیاد. برخی از دولت‌ ها هم معتقدن که این حجم از الکتریسیته برای هر کشوری، هزینه زیادی به همراه داره. برای همین فرآیند ماینینگ همیشه سودآور نیست.

هم چنین ماینر باید یک کیف پول ارز دیجیتال داشته باشه و در یک استخر استخراج نیز عضو باشه. استخرهای استخراج جامعه ‌ای از ماینرها را در بر می‌ گیره که منابع (قدرت پردازشی) خود را برای استخراج ارزهای دیجیتال گرد هم اوردن. افزایش قدرت محاسباتی برای یک ماینر تنها، به دلیل هزینه بالای انرژی و دستگاه ‌های مخصوص پردازش بسیار پرهزینه هست. بدین منظور ماینرها قدرت پردازشی خود را در محلی به نام «استخر» جمع می‌ کنن تا بتونن هزینه ‌های مربوط به این پردازش را کاهش بدن.

معرفی شبکه های ارزهای دیجیتال

معرفی شبکه های ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال برای نگهداری، انتقال و خرید و فروش، از کیف پول و شبکه انتقالی استفاده می‌ کنن. در زمان انجام معاملات و مبادلات ارز دیجیتال، بسیار مهم و ضروری هستش که به بلاک ‌چین مورد استفاده آن ارز توجه کنیم. شبکه ارز دیجیتال یکی از مفاهیم زیرشاخه شبکه بلاکچین هست. شبکه ارز دیجیتال در واقع مسیر انتقال ارز دیجیتال رو معین می کنه. در این قسمت به معرفی مهمترین شبکه های ارزهای دیجیتال می پردازیم.

شبکه ارز دیجیتال بیت کوین (نماد BTC)

بیت کوین نسل اول شبکه های بلاکچین هست که با هدف همتا به همتا کردن تراکنش ها، حذف واسطه ها و تمرکززدایی ایجاد شد. می تونیم بگیم که یکی از مشکلات BTC مقیاس پذیری پایین آن هست. این باعث شد که برای بلاک چین بیت کوین لایه دوم برنامه نویسی کردن که تا حدودی به جبران ضعف های شبکه بلاک چین اولیه بیت کوین کمک کرد. این لایه دوم شبکه بیت کوین، لایه امنی Omni Layer نام گرفت. این لایه ویژگی هایی مثل انجام قرار داد های هوشمند و ایجاد ارزهای سفارشی را به شبکه داد. خالی از لطف نیست بدونین که، مقیاس پذیری به معنای تعداد تراکنش های تایید شده در ثانیه هست، که برای بیت کوین این فاکتور هفت تراکنش در ثانیه هست، که در بلاک چین بیت کوین هر تراکنش به طور متوسط در حدود 10 دقیقه انجام می گیره.

شبکه ارز دیجیتال ERC20

شبکه ارز دیجیتال ERC-20 به عنوان یک استاندارد فنی مطرح شده. این پروتکل برای تمام قراردادهای هوشمند موجود در بلاک چین اتریوم مورد استفاده واقع می شه و لیستی از قوانینی را که همه توکن های مبتنی بر اتریوم باید دنبال کنن ارائه میده. از اکتبر 2019 تاکنون بیش از دویست هزار توکن سازگار با شبکه ارز دیجیتال ERC-20 در بلاک چین اصلی اتریوم به وجود آمده. در ضمن ERC-20 لیست مشترکی از قوانین را تعریف می کنه که تمام نودهای اتریوم باید از آن ها پیروی کنن. اکثر کیف پول های ارز دیجیتال که از رمز ارز اتریوم پشتیبانی می کنن، با توکن های شبکه ERC-20 نیز سازگاری دارن. یکی از ایرادات پروتکل شبکه ERC-20 اینه که، قرارداد یک توکن نمی تونه واکنش و پاسخ مثبتی به هرگونه تلاش برای انتقال مستقیم بده، در نتیجه این کار، دارایی فرد از بین میره.

شبکه ارز دیجیتال BEP20

شبکه BEP-20 با هدف ارائه یک قالب انعطاف پذیر برای توسعه دهندگان در راستای راه اندازی طیف وسیعی از توکن های مختلف در بستر شبکه بایننس اسمارت چین طراحی شده. BEP-2 بیانگر یک استاندارد فعالیت در شبکه بایننس هست، در حالی که BEP-20 نشان دهنده پروتکل مورد استفاده در شبکه ارز دیجیتال هوشمند بایننس هست. BEP-20 به دلیل شباهت بالایی که به ERC-20 و BEP-2 داره، با هر دو سازگارِ و در ضمن از قوانین آن ها پیروی می کنه.

شبکه ارز دیجیتال بلاک استک STX

بلاک استک امکان ایجاد برنامه های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند در بیت کوین را از طریق پسوند (Blockstack) فراهم می کنه. Blockstack دارای زنجیره بلوکی خاصی هست در عین حال با بلاک چین "Bitcoin" نیز هماهنگی داره. Blockstack از مکانیزم اجماع جدیدی به نام اثبات انتقال (PoX) استفاده می کنه. PoX شامل دو طرفه؛ استخراج کنندگان و استکرها. این شبکه در سال 2013 در دانشگاه پرینستون توسط مونیب علی و رایان شی تأسیس شد.

شبکه ارز دیجیتال AION

شبکه ارز دیجیتال AION برای ایجاد ارتباط با زنجیره بلوک بلاک چین اتریوم ایجاد شده. بنابراین، امکان استفاده از رمزارز AION به صورت یکپارچه در هر دو شبکه بلاک چین فراهم می شه. ارز دیجیتال AION برای ایجاد برنامه های جدید و امنیت کل شبکه استفاده می شه. در ضمن AION به گونه ای ساخته شده که هر پروژه بلاک چین می تونه با آن سازگار بشه. این شبکه برای پرداختن به مسائل مربوط به حریم خصوصی، همکاری بین شبکه های غیر مشابه و هم چنین مقیاس پذیری طراحی شده.

شبکه ارز دیجیتال بیت کوین کش BCH

بیت کوین کش که در سال 2017، توسط گروهی از کاربران بیت کوین ایجاد شد بلوک های موجود در بلاک چین آن می تواند بزرگتر بشه و به این وسیله امکان پردازش معاملات بیشتری را در هر بار اضافه شدن وجود داره. فضای اضافی کاربران را قادر می کنه تا از هزینه های استفاده شده در بیت کوین برای تعیین اولویت در زمان تقاضای زیاد جلوگیری کنه. کاربران Bitcoin Cash ممکنه مجبور بشن نرم افزار خود را مرتباً ارتقا بدن. این نگرش نسبت به بروزرسانی ها، باعث شده بیت کوین کش به دو شبکه Bitcoin Cash و Bitcoin SV تقسیم بشه. برای رسیدن به هدف کاهش کارمزد کاربران برای ارسال معاملات و هم چنین ایجاد رقابت مابین بیت کوین با سیستم های پرداخت سنتی مانند؛ ویزا و پی پال Bitcoin Cash کد Bitcoin را اصلاح کرد و نسخه جدیدی از نرم افزار را با ویژگی هایی منتشر کرد که دیگر با Bitcoin سازگار نیست.

شبکه ارز دیجیتال ترون TRX

شبکه ارز دیجیتال ترون یک رمز MainNet هست که بر اساس پروتکل TRON، صادر شده توسط بنیاد TRON معروف به TRX هست. در بستر ارز دیجیتال TRX تمام معاملات از نقاط پهنای باند مانند؛ معاملات فراخوانی و اجرای قرارداد هوشمند استفاده می کنن. سازوکار اجماع TRON مبتنی بر اثبات تفویض سهام (DPoS) هست و به منظور تأمین نیازهای منحصر به فرد آن، نوآوری های بسیاری انجام شده. کیف پول TRX می تونه به شما کمک کنه تا دارایی های TRX تان را به راحتی نگهداری کنین. در ضمن شما می تونین تمام دارایی های موجود در آدرس کیف پول TRX را با کلید خصوصی خود کنترل کنین.

کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال چگونه تعیین میشه؟

کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال

ایده کارمزد در ابتدا به عنوان ابزاری برای جلوگیری از تحرکات اسپم در بیت کوین معرفی شد، اما به تدریج به عنوان یکی از مهم ترین ویژگی‌ های بلاک‌ چین شناخته شد. تا سال 2010 هزینه کارمزد انتقال، مسئله مهمی به نظر نمی‌ رسید. اما با افزایش قیمت دلاری بیت کوین و هم چنین افزایش تقاضا برای فضای بلاک چین، این موضوع اهمیت پیدا کرد. به ویژه برای کسانی که تراکنش‌ های خرد انجام می ‌دادن. کارمزد واقعی پرداختی کاربر با توجه به شبکه مورد استفاده متفاوت هست. برای مثال؛ انجام یک تراکنش بیت کوین در شبکه ‌های بیت کوین کش، اتریوم یا لایت کوین و غیره یکسان نیست و مقدار کارمزد در هر کدام متفاوت از دیگری هست.

معمولاً بلاک چین‌ هایی که می ‌تونن تعداد معاملات بیشتری را در ثانیه انجام بدن، کارمزد کمتری دارن. همانطور که گفتیم، امروزه ده‌ ها پروژه بلاک ‌چین معروف وجود داره که کارمزد معاملاتی متفاوتی دریافت می ‌کنن. یک قانون ساده این هستش که؛ هرچه راندمان شبکه بیشتر باشه، کارمزد آن نیز کمتر هست. دو عامل اصلی تأثیرگذار بر کارمزدها تراکنش‌ های ارزها‌ی دیجیتال، یکی، اندازه تراکنش هست و دیگری، میزان فضایی که در بلوک اشغال می‌کنه.

در ضمن کارمزدهای تراکنش بر اساس حجم داده ‌های تراکنش و شلوغی شبکه تعیین می‌ شه. هر بلوک می ‌تونه حداکثر ۴ مگابایت داده در خود ذخیره کنه بنابراین ماینرها می ‌تونن تنها تعداد محدودی تراکنش را در هر بلوک پردازش و ثبت کنن. هنگامی که کاربران زیادی به طور همزمان درخواست ‌های خود را ارسال می‌ کنن، تقاضا برای فضای بلوک افزایش پیدا می کنه و تراکنش ‌های بیشتری در صف تأیید قرار می ‌گیرن. بنابراین نرخ کارمزد تراکنش ‌ها متغیر هست و می‌ تونه با توجه به میزان ترافیک شبکه بلاک چین تغییر کنه. کاربری که بخواد تراکنش، زودتر تایید بشه، باید هزینه بالاتری پرداخت کنه با این حال، اگر عجله نداشته باشه می‌ تونه با پرداخت ۲ ساتوشی در بایت ظرف یک روز یا یک هفته تراکنش را نهایی کنه.

جمع بندی و نتیجه گیری

با وجود افزایش روز افزون تعداد معامله ‌گران بازار ارزهای دیجیتال، افراد کمی در مورد فناوری زیرساختی بیت کوین، یعنی بلاک‌ چین مطالعه کرده و اطلاعات کافی دارن. در مقاله حاضر تحت عنوان؛ فناوری های ارزهای دیجیتال سعی کردیم در مورد مطالبی چون؛ فناوری بلاکچین چیست؟، کلید خصوصی private key ارزهای دیجیتال، کلید عمومی public key ارزهای دیجیتال، متمرکز و غیر متمرکز به چه معناست؟، فناوری ماینینگ چیست و چه جایگاهی در ارزهای دیجیتال داره؟

معرفی شبکه های ارزهای دیجیتال و کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال چگونه تعیین میشه؟ اطلاعات کافی در اختیارتون قرار بدیم. نهایتا باید گفت، بلاک چین یک فناوری جدید هست که امکان ثبت اطلاعات به صورت دائمی و بدون امکان تغییر را فراهم می‌ کنه. در این سیستم گره‌ ها وظیفه تایید و ثبت تراکنش‌ ها را دارن. این گره ‌ها در سرتاسر دنیا توزیع شدن و برای انجام درست وظایف خود، از الگوریتم ‌های اجماع استفاده می ‌کنن. با توجه به ورود فناوری بلاک چین و ارز دیجیتال به کشور و نیاز کسب و کارها و تجار به آشنایی با این حوزه جدید، کاربردهای آن و هم چنین چالش های بوجود آمده وظیفه دونستیم که شمارو در این مقاله با این فناوری اشنا کنیم امیدواریم که مورد توجه شما قرار گرفته باشه.