به نظرتون کدوم جمله درسته؟
🔹1. نویسنده محتوا باید به حوزه‌های مختلف فکری-هنری مثل فلسفه، روانشناسی و ... «اشراف» داشته باشه.
🔹2. نویسنده محتوا باید به حوزه‌های مختلف فکری-هنری مثل فلسفه، روانشناسی و ... «شناخت» داشته باشه.
🔹3. نویسنده محتوا «لازم نیست» به حوزه‌های مختلف فکری-هنری مثل فلسفه، روانشناسی و ... شناخت داشته باشه.
برای پاسخ به این پرسش، می‌خوام به روش پاسخنامه‌های کنکور با ردِ گزینه جواب بدم!
هر کدوم از حوزه‌های فکری-هنری انقدر دامنه‌دار و عمیق هستند که ادعای اشراف داشتن به هر کدوم از اونها شهامت بالایی می‌خواد چه برسه به اینکه به همه‌شون اشراف داشت.
بنابرین گزینه 1 حذف.
هر محتوا سه بخش اصلی داره: «پیام»، «مخاطب» و «نوع محتوا (متنی، صوتی یا تصویری)».
محتوا براساس هدفی که از تولیدش وجود داشته، تلاش می‌کنه یک «پیام» رو منتقل کنه. گاهی این پیام انقدر سطحی می‌شه که «مخاطب» نسبت بهش جبهه می‌گیره و گاهی انقدر عمیق می‌شه که تا مغز استخون «مخاطب» رسوخ می‌کنه!
اما چه چیزی می‌تونه به نویسنده محتوا کمک کنه تا عمیق و اثربخش بنویسه؟
1. محتوا رو در زمان درست منتشر کنیم = اطلاع از شرایط و حساسیت‌های جامعه (جامعه‌شناسی/روانشناسی)
2. محتوا رو متناسب با مخاطبش بنویسم = شناخت کافی از مخاطب و نقاط درد او (روانشناسی)
3. دایره واژگان متناسب با جامعه هدف = شناخت واژگان و توانایی نوشتن به سبک‌های مختلف (ادبیات)
4. جملات کوتاه و بازی‌های واژگانی = توانایی ورز دادن کلمات (شعر)
اگر علاقه‌مند به جهان شگفت‌انگیز شعر و ادبیات هستید، پیشنهاد می‌کنم که پادکست مجله نهان رو از طریق کست‌باکس گوش کنید. در این پادکست تلاش می‌کنم تا مهم‌ترین و جریان‌سازترین نظریه‌ها و مکاتب ادبی رو به زبان ساده و تا حد ممکن به‌صورت داستانی تعریفی کنم. همچنین در هر قسمت از مجله نهان در کنار آشنایی با مباحث نظری، می‌تونید با مهم‌ترین اشعار و متن‌های ادبی اون جریان آشنا شوید.
5. عمق بخشیدن به پیامِ محتوا = نگاه عمیق به مسائل (فلسفه)
6. مکث‌های کلامی، ایجاد سکوت و دیالوگ‌های پینگ‌پونگی = مطالعه و شنیدن گفتگوی آدم‌ها (هنرهای نمایشی/سینما)
7. ایجاد روایت در متن = آشنا به ساختارهای روایی (ادبیات/سینما/هنرهای نمایشی)
و ...
پس به نظر من، جمله‌ی 2 درسته.
و نویسنده محتوا باید نسبت به مباحث مختلف فکری-هنری شناخت داشته باشه.
فواد افراسیابی