مایع قابل اشتعال مورد استفاده به عنوان سوخت در موتورهای دیزلی دیزل نامیده می شود و عموماً از تقطیر غیر از نفت خام به دست می آید. دیزل به عنوان سوخت دیزل شناخته می شود. ترکیب این سوخت به طور کلی شامل آلکان ها و زنجیره های کربنی است. در موتورهای دیزلی مانند موتورهای بنزینی، سوخت توسط گرمای هوای فشرده در سیلندر می سوزد. سوخت دیزل در حین احتراق انرژی بیشتری نسبت به حجم برابر بنزین آزاد می کند، بنابراین موتورهای دیزلی معمولاً انرژی بهتری نسبت به موتورهای بنزینی تولید می کنند. در مقایسه با بنزین، تولید سوخت دیزل به مراحل پالایش کمتری نیاز دارد، بنابراین قیمت های خرده فروشی دیزل به طور سنتی کمتر از بنزین است. دیزل سوخت نسبتاً سنگین‌تر، فرار کمتر و چسبناک‌تر از بنزین است.
مهمترین انواع سوخت دیزل بر اساس منابع تولید عبارتند از:
گازوئیل نفتی (متداول ترین نوع سوخت دیزل)
دیزل مصنوعی
بیودیزل
روغن ها و چربی های هیدروژنه
دی متیل اتر (DME)
در گذشته به دلیل آلودگی هوای زیاد که توسط موتورهای دیزلی ایجاد می شد، محبوبیت چندانی نداشتند، اما با پیشرفت تکنولوژی دیگر چنین نیست.
انواع دیزلی
دیزل طبیعی، گاز مصنوعی از زغال سنگ، یا زیست توده از زیست توده را می توان برای تولید دیزل مصنوعی یا دیزل فیشر-تروپش علاوه بر دیزل معمولی از یک پالایشگاه دیزل استفاده کرد.
سوخت های زیستی که می توان از محصولات دانه های روغنی مانند سویا یا نخل به دست آورد بیودیزل نامیده می شود. سوخت های دیزل جایگزین را می توان با سوخت دیزل معمولی مخلوط کرد یا به تنهایی و بدون تغییر در موتورهای دیزل استفاده کرد زیرا حاوی گوگرد بسیار کمی هستند.
سوخت های دیزل اغلب به عنوان راهی برای کاهش وابستگی به نفت و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جایگزین می شوند و ممکن است فقط برای چرخه دی اکسید بیودیزل مفید باشد.