حتما با افراد بسیاری روبرو شده اید که مخصوصا در زمان کرونا، خود را بیمار تصور می کنند.
این افراد با وجود منفی بودن آزمایش های مختلف و پیشرفته پزشکی، باز هم فکر می کنند که به بیماری مبتلا شده اند و همین باعث بروز اختلالات مختلفی در آنها می شود. در واقع این افراد به اختلال بیمار انگاری یا هیپوکندریا (Hypochondriasis) مبتلا هستند.
ما در ادامه این مقاله تصمیم داریم تا شما را بیشتر با اختلال خود بیمار انگاری، علائم و نحوه درمان آن آشنا کنیم. بنابراین توصیه می کنیم که این مقاله را بخوانید.
خود بیمار انگاری، اختلال اضطراب بیماری یا هیپوکندریا، یک نوع اختلال است که مبتلایان به آن همیشه اضطراب دارند و خیال می کنند به بیماری خطرناکی مبتلا هستند یا ممکن است که در آینده به بیماری سختی مبتلا شوند.
علائم این بیماری تقریبا در همه افراد شبیه هم است و گاهی حتی هیچ نشانه ای از درد فیزیکی وجود ندارد؛ اما باز هم فرد دچار نوعی اضطراب ذهنی شده و شدت این اختلال در هر فرد می تواند متفاوت باشد و یا در طول مدت تغییر کند.
علل ابتلا به این اختلال، هنوز به طور دقیق مشخص نیست؛ اما موارد بسیاری در ایجاد این اختلال دخیل هستند.
از جمله عواملی که می تواند باعث بروز این اختلال شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
همواره خانواده در شکل گیری تفکرات فرد، نقش بسیاری دارند. بنابراین کودکانی که در خانواده خود با والدینی زندگی می کنند که شدیدا نگران سلامتی خود و دیگران هستند، در بزرگسالی بیشتر با این اختلال مواجه می شوند.
مبتلایان به این اختلال برای هر موضوع کوچکی ناراحت می شوند و همواره مضطرب هستند. این افراد با وسواس فکری که دارند، همواره در اینترنت به دنبال جستجوی مباحثی مربوط به سلامتی و بیماری های مختلف هستند.
همین موضوع باعث می شود که اختلال خود بیمار انگاری در این افراد تشدید شود.
یکی دیگر از عواملی که می تواند در اختلال خود بیمار انگاری تاثیر فراوان داشته باشد، اتفاقاتی است که در گذشته فرد روی داده است. مثلا سابقه بیماری شدید در فرد و یا خانواده او از جمله عواملی هستند که باعث بروز اختلال خود بیمار انگاری می شوند.
همچنین مشکلاتی مانند کودک آزاری نیز می تواند در کودک خاطرات بسیار تلخی را ایجاد کند که در بزرگسالی منجر به بروز اختلال خود بیمار انگاری شود.
این اختلال یک اختلال روحی روانی است و به جای مراجعه به پزشک، بهتر است با درمانگر در ارتباط باشید. بنابراین روانشناس از روش های مختلفی برای درمان این اختلال استفاده می کند.
درمانگر با صحبت کردن سعی می کند که نگرانی های فرد را کاهش دهد. بدین ترتیب فرد می تواند اضطراب خود را مدیریت کند. ترس های خود را بشناسد و افکار مزاحم را از خود دور کند.
علاوه براین پزشک به بیمار کمک می کند تا از تاثیرات نگرانی ها بر ذهن خود آگاه شده و به صورت مداوم به دنبال کشف بیماری های جدید در وجود خود نباشد. بدین ترتیب فرد می تواند فعالیت های روزمره خود را بهبود بخشیده و با دیگران روابط بهتری داشته باشد.
در زمانی که شدت این اختلال در فرد زیاد باشد، روانپزشک با تجویز دارو سعی خواهد کرد تا علائم این بیماری را در فرد کاهش دهد. البته مصرف این داروها بدون تجویز پزشک و به صورت خودسرانه عوارض بسیاری دارد و حتما باید با دزهای مشخص و با نظر پزشک مصرف شوند.