تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان حقیقتا امری دشوار و بحث برانگیز است. زیرا علائم اختلال دوقطبی در کودکان نسبت به اختلال دوقطبی شخصیتی در بزرگسالان متفاوت است و ممکن است استاندارهای لازم برای تشخیص اختلال دوقطبی شخصیتی را نداشته باشند. هم چنین بسیاری از علائم اختلال دوقطبی در کودکان با علائم سایر اختلالات خلقی کودکان مانند بیش فعالی هم پوشانی دارد. پیشرفت های اخیر علم روانشناسی موجب شده است تا تشخیص علائم اختلال دوقطبی در کودکان ساده تر باشد، هرچند این کار ممکن است هفته ها و یا ماه ها به طول بیانجامد. ممکن کودک شما به مراقبت های ویژه یک روان درمانگر متخصص اختلال دوقطبی در کودکان نیاز داشته باشد.
درست مانند اختلال دوقطبی شخصیتی در بزرگسالان، اختلال دوقطبی در کودکان نیز با طی کردن دوره های شادی و غم همراه است. در حالیکه تمامی کودکان در طول مرحله رشد خود تغییرات خلق و خو را تجربه می کنند در اختلال دوقطبی در کودکان این تغییرات بسیار شدید است. با درمان مناسب، علائم اختلال دوقطبی در کودکان کاملا کنترل می شود. البته این کار نیاز به تلاش درمانگر، کودک و والدین او دارد.
برخی اوقات علائم اختلال دوقطبی در کودکان تغییر می کند. در این صورت روش های درمانی نیز باید تغییر کنند. برای مثال شاید نیاز باشد تا کودک شما داروهای دیگری مصرف کند و یا روش های درمانی دیگری اضافه شوند.
نقش والدین در اختلال دوقطبی در کودکان چیست؟
نقش والدین در اختلال دوقطبی در کودکان موثرتر از روش های روان درمانی و دارو درمانی است. والدین ابتدا باید بدانند اختلال دوقطبی چیست و علائم دوقطبی شیدایی را بشناسند. تشخیص به موقع، نقش بسیار موثری در درمان اختلال دوقطبی در کودکان دارد. برای مثال، والدین می توانند یک نمودار از تغییرات روزمره خلق و خو کودک خود تهیه کنند و آن را به درمانگر ارائه دهند تا درمانگر راحت تر بتواند این اختلال را تشخیص دهد و روش های درمانی مناسبی برای کودک برنامه ریزی کند. در صورتی که احساس می کنید تغییرات خلق و خویی کودک شما غیر عادی است می تواند برای دریافت مشاوره اختلال دوقطبی در کودکان به مرکز مشاوره کودک و نوجوان افق سلامت مراجعه نمایید.
اگر فرزند شما دارای اختلال دوقطبی است، انجام موارد زیر را به شما توصیه می شود:
صبور باشید.
کودک خود را تشویق کنید تا درباره احساساتش با شما صحبت کند و شما هم با دقت به آن ها گوش دهید.
در مورد دوره های تغییرات خلق و خوی کودکان آگاهی داشته باشید.
با ایجاد فضاهای سرگرم کننده مانند بازی کردن به بالا بردن روحیه کودک خود کمک کنید.
کودک خود را متوجه کنید که درمان می تواند کمک کند تا او زندگی شادتر و بهتری داشته باشد.