بنی هاشم، از تیره های مشهور قریش بوده و به هاشم پسر عبد مناف منسوب است که پیامبر اکرم(ص) از همین تیره بوده اند. نسب این طایفه و قریش به حضرت اسماعیل(ع) پسر حضرت ابراهیم(ع) می رسد.
حضرت ابراهیم (ع) از مردم بین النهرین بوده اند. اجداد ایشان به تمدن کهن بابل تعلق دارند که زبانشان بعدها با توجه به تاثیر پذیری از فرهنگ محیط اطرافشان به زبان عربی تغییر یافت و به اعراب «مستعربه» معروف شدند. ریاست مکه و دارالندوه (مجلس قریش) سقایت(آب رسانی) رفادت و سدانت(پرده داری) خانه کعبه، که مورد احترام همگان بود، اغلب برعهده فرزندان هاشم بود.
با توجه به اینکه پیامبر اعظم(ع) از این طایفه بودند بعثت ایشان باعث حسادت و دشمنی سایر قبائل قریش گردید. البته از بنی هاشم نیز شمار اندکی اسلام آوردند. اغلب آنها از جمله ابولهب عموی پیامبر(ص) و ابوسفیان بن حارث به دشمنی و رویارویی شدید با حضرت(ص) برخاستند.
البته برخی از بنی هاشم نیز بدون قبول اسلام فقط بر پایه روابط قبیلگی به حمایت آن حضرت(ص) پرداختند، که بسیاری از آنها پس از هجرت به مدینه و به ویژه بعد از فتح مکه مسلمان شدند.
بعد از ارتحال جانسوز نبی گرامی اسلام(ص) بیشتر صحابه با خلافت حضرت امیر(ع) مخالفت کردند که یکی از دلایل آن می تواند جلوگیری از رشد جایگاه و منزلت بنی هاشم باشد. به راه انداختن جنگ صفین به بهانه خونخواهی عثمان، فشار بر امام حسین(ع) و بنی هاشم برای گرفتن بیعت با یزید از بزرگترین مصادیق رویارویی طایفه بنی امیه با بنی هاشم است.