دعای روز چهارم
«اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ و أوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ و سِتْرِکَ یا أبْصَرَ النّاظرین؛ خدایا نیرومندم نما در آن روز به بپا داشتن فرمانت، و بچشان در آن شیرینی یادت را، و مهیا کن مرا در آن روز برای انجام سپاسگزاریت، به کرم خودت نگهدار مرا در آن روز به نگاه داریت و پرده پوشی خودت، ای بیناترین بینایان»
در مقدمه باید چند نکته یادآوری گردد:
نکته اول: خداوند تنها وجودی است که باید امرش اطاعت شده و برپا داشته شود.
نکته دوم: اطاعت از انبیا و رسول اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) در راستای از اطاعت خداوند و به دستور اوست: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلا؛ ای کسانی که ایمان آورده اید خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را [نیز] اطاعت کنید پس هر گاه در امری [دینی] اختلاف نظر یافتید اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید آن را به [کتاب] خدا و [سنت] پیامبر [او] عرضه بدارید این بهتر و نیکفرجامتر است.»(نساء، آیه۵۹)
نکته سوم: اقامه اوامر الهی سخت است و نیاز به مقاومت و ایستادگی دارد: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلا تَخَافُوا وَ لاتَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ در حقیقت کسانی که گفتند پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند فرشتگان بر آنان فرود می آیند [و میگویند] هان بیم مدارید و غمین مباشید و به بهشتی که وعده یافته بودید، شاد باشید.»(فصلت، آیه۳۰)
نکته چهارم: ایستادگی در تحقق اوامر الهی نیازمند قوت و قدرت است که باید از خدا خواست. «...یارَبِّ، یارَبِّ! قَوِّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارِحی وَاشدُد عَلَی العَزیمَةِ جَوانِحی... پروردگارا، پروردگارا! اندام مرا بر خدمت گزاری ات نیرومند ساز و درونم را در تصمیم گیری قوی دار.»(دعای کمیل) نقل شده است امام باقر(ع) در توضیح عبارت « لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّه» فرمودند: « لا حَوْلَ لَنَا عَنْ مَعْصِیَه اللَّهِ إِلا بِعَوْنِ اللَّهِ وَلا قُوَّةَ لَنَا عَلَی طَاعَةِ اللَّهِ إِلا بِتَوْفِیقِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ توانی برای روی گردانی از معصیت خدا برای ما وجود ندارد جز با مدد خدا و نیرویی بر فرمانبرداری از خدای تعالی برای ما وجود ندارد مگر با یاری پروردگار.»(معانی الأخبار، ص۲۲)
بدیهی است اقامه فرمان الهی به معنای انجام گاه و بیگاه دستورات الهی نیست؛ بلکه به معنای تحقق عینی آن در وجود خود و استقرارش در سطح جامعه می باشد. چون فرمان، فرمان خداست، خداوند شرایط تحقق اراده‌اش را فراهم می کند.
لازم به یادآوری است که امر در لغت به دو صورت به‌کار رفته است: امری که به معنای طلب است و جمع آن «اوامر» می باشد و امری که به معنای شأن و حال و...است و جمع آن «امور» می باشد که به دو صورت تکوینی و تشریعی تحقق می یابد:
الف ـ تکوینی: اموری که خداوند به طور مستقیم آنها را ایجاد می کند و اراده بندگان دخالتی در تحقق آنها ندارد. خلقت آسمانها، زمین و انسان و...
ب ـ تشریعی: اموری که به صورت فرمان به بندگان ابلاغ می شود تا آنان برای تحقق آنها تلاش کنند. از قبیل دستور به برپایی نماز و پرداخت زکات و ...
بدیهی است که خداوند در تحقق امور تکوینی انتظاری از انسان ندارد و منظور از اقامه امر الهی تلاش برای تحقق امور تشریعی است؛ یعنی انجام دادن اوامری که جنبه شخصی دارد و برپا داشتن حکومت دینی که قدرت اجرایی احکام الهی را داشته باشد تا فرامین اجتماعی را محقق سازد که اقامه امر خداوند در هر دو جنبه نیازمند توفیق الهی است. ما در این دعا توفیق و قدرت اجرای دستورات الهی را طلب می کنیم.