سلام علیکم
امروز کمی زودتر بیدار شده بودیم سحری را که خوردم دیدم تا اذان صبح چند دقیقه فرصت باقی است تصمیم گرفتم آیاتی از قرآن مجید را بخوانم که به این آیه رسیدم: « کلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ* إِلا أَصْحَابَ الْیَمِینِ* فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِینَ مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ* قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ* وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ* وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ* وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ* حَتَّی أَتَانَا الْیَقِینُ* فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ* فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ...؛ هر کسی در گرو دستاورد خویش است. بجز یاران دست راست، در میان باغ ها از یکدیگر می پرسند. درباره مجرمان، چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد؟ گویند: از نمازگزاران نبودیم و بینوایان را غذا نمی دادیم و با اهل باطل به بطالت می‌پرداختیم و روز جزا را دروغ می شمردیم تا مرگ ما در رسید. از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودی نمی بخشد. چرا آنها از تذکر روی گردانند...»(سوره مدثر، آیات ۴۹ ـ38) خیلی دلم به حالتان سوخت. برای تسکین خودم گفتم: ان شاء الله اقوام و فامیل(پدر، مادر، برادر...) کمکشان می کنند بخشی از اعمالشان را به آنها می دهند و یا باری از دوششان بر می دارند؛ به یادم آمد که قبلا خوانده بودم: « قُلْ أَغَیْرَ اللَّهِ أَبْغِی رَبًّا وَهُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ وَ لاتَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلا عَلَیْهَا وَ لاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی ثُمَّ إِلَی رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ، بگو آیا جز خدا پروردگاری بجویم با اینکه او پروردگار هر چیزی است و هیچ کس جز بر زیان خود [گناهی] انجام نمی دهد و هیچ باربرداری بار [گناه] دیگری را برنمی دارد آنگاه بازگشت شما به سوی پروردگارتان خواهد بود پس ما را به آنچه در آن اختلاف می کردید آگاه خواهد کرد.»(سوره انعام، آیه۱۶۴) سری به تأسف تکان دادم با خودم گفتم: راست می گوید خداوند بلند مرتبه و بزرگ. چون در آن وانفسا همه از همدیگر فرار می کنند کسی به فکر دیگران نیست: «یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ* وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ* وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ* لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ؛ روزی که آدمی از برادرش و از مادرش و پدرش و از همسرش و پسرانش می گریزد، در آن روز هر کسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول می دارد.»(سوره عبس، آیات37ـ34)
عزیزان به خدا روزهای سختی در پیش داریم و برای یاری ما از دست هیچ کس کاری ساخته نیست و ما به غیر از خدا هیچ یار و یاوری نداریم: « إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لانَصِیرٍ؛ در حقیقت فرمانروایی آسمان ها و زمین از آن خداست زنده می کند و می میراند و برای شما جز خدا یار و یاوری نیست.»(سوره توبه، آیه۱۱۶) اگر در این دنیا دل او را به دست نیاوریم در آن دنیا نه قدرتی برای دور کردن عذاب خواهیم داشت نه یاوری: «إِنَّهُ عَلَی رَجْعِهِ لَقَادِرٌ* یَوْمَ تُبْلَی السَّرَائِرُ* فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لانَاصِرٍ؛ در حقیقت او(خدا) بر بازگردانیدن وی به خوبی تواناست. آن روز که رازها [همه] فاش شود پس او را نه نیرویی ماند و نه یاری...»(سوره طارق، آیات 10ـ8)
شما را به خدا چند دقیقه در این آیات فکر کنیم. در این چند روز باقیمانده از عمر محدود دنیوی به آینده سختی که در پیش داریم فکری بکنیم.
توانگری نه به مال است پیش اهل کمال که مال تا لب گور است و بعد از آن اعمال
من آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال