اگرچه دوری آن حضرت(عج) برای دلدادگان دردناک است ولی باید پذیرفت که عامل این هجران، خود عاشقان هستند. حضرت مهدی(عج) در بیاناتی به علی بن مهزیار محتوای سوره فجر را یاد آوری می کنند و تکاثر و بی خبری از محرومان جامعه را موجب دور ماندن مردم از خود دانسته اند. علی بن مهزیار این گفتگو را چنین گزارش کرده است: «قُلْتُ: یَا سَیِّدِی، لَمْ أجِدْ مَنً یَدُلُّنِی إلَی الآنِ. قَالَ لِی: لَم تَجِد أحَداً یَدُلُّکَ؟! ثُمَّ نکَثَ بِاُصْبُعِهِ فِی الأرضِ ثُمَّ قَالَ: لا وَ لَکِنَّکُم کَثَّرتُمُ الأموَالَ وَ تَحَیَّرتُم عَلی ضُعَفَاءِ المُؤمِنِین وَ قَطَعتُمُ الرَّحِمَ الَّذِیَ بَینَکُم، فَأَیُّ عُذْرٍ لَکُمُ الآن؟ فَقُلتُ: التَّوبَة التَّوبَةُ، الإقَالةُ الإقَالةُ، ثُمَّ قَالَ: یَابن‌مَهزِیار، لَولا استِغفَارُ بَعضِکُم لِبَعضٍ، لَهَلَکَ مَن عَلَیهَا إلا خَواصُّ الشِّیعَةِ الّتِی تَشَبهُ أقوَالُهُم أفعَالَهُم؛ گفتم: ای سرورم، تاکنون کسی را نیافته بودم تا مرا به سوی شما رهنمون شود. به من فرمودند: هیچ کس را نیافتی که تو را راهنمایی کند؟! پس با انگشت مبارکشان خطی بر زمین کشیدند و فرمودند: نه، این‌گونه نیست و لکن شما اموالتان را افزون ساختید و اختلاف و حیرتی به زیان مؤمنان ضعیف پدید آوردید و بین خود قطع رحم نمودید، پس الآن برای شما چه عذری مانده است؟ عرضه داشتم: توبه، توبه، بخشش و گذشت، بخشش و گذشت. آن‌گاه فرمودند: ای پسر مهزیار، اگر استغفار و طلب آمرزش بعض از شما برای برخی دیگر نمی بود، هر که روی زمین بود، غیر از شیعیان خاص که کردارشان با گفتارشان همانند و مشابه است، هلاک می شد.»(تبصرة الولیّ ممّن رای القائم المهدی(ع)، رسالة 46)
از حضرت ولی عصر(عج) نقل شده است که فرمودند: «أکثروا الدعاء بتعجیل الفرج، فإن ذلک فرجکم؛ برای زود فرارسیدن فرج، زیاد دعا کنید؛ که آن همان فرج و گشایش شماست.»(کمالالدین، ج2، ص485) بعضی از شیعیان این توفیق را دارند که هر روز را با یاد و نام حضرت حجت(عج) شروع کنند. این شروع که نوعی نیایش و سرود صبحگاهی عاشقان امام مهدی (عج) است به «دعای عهد» مشهور است که از امام صادق(ع) روایت شده است.
در بخشی از این دعا آمده است: «اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الإِمَامَ الْهَادِی الْمَهْدِی الْقَائِمَ بِأَمْرِکَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَی آبَائِهِ الطَّاهِرِینَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ الأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا و سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ عَنِّی وَ عَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَوَاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ وَ مَا أَحْصَاهُ عِلْمُهُ [کِتَابُهُ] وَ أَحَاطَ بِهِ کِتَابُهُ [عِلْمُهُ] اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْدا وَ عَقْدا وَ بَیْعَةً لَهُ فِی عُنُقِی لاأَحُولُ عَنْهَا وَ لاأَزُولُ أَبَدا...؛ خدایا برسان به مولای ما امام راهنمای راه یافته، قیام کننده به فرمانت که درودهای خدا بر او و پدران پاکش، از جانب همه مردان و زنان مؤمن، در مشرق ها و مغرب های زمین، صحراها و کوه هایش، خشکی ها و دریاهایش و از طرف من و پدر و مادرم، از درودها به گرانی عرش خدا و کشش کلماتش و آنچه دانشش برشمرده و کتابش به آن احاطه یافته، خدایا در صبح این روز و تا روزهای که زندگی می کنم، برای آن حضرت(عج) بر عهده ام، عهد و پیمان و بیعت تجدید می کنم، که از آن رو نگردانم و هیچگاه دست برندارم...»( مفاتیح الجنان، دعای عهد)
در این دعا بعد از تجدید عهد با امام(عج) هشت خواسته از خداوند طلب می‌شود: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ [وَ الْمُمْتَثِلِینَ لأَوَامِرِهِ] وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَی إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ...؛ خدایا مرا، از یاران و مددکاران و دفاع کنندگان از او، و از شتابندگان به سویش، در برآوردن خواسته هایش و اطاعت کنندگان اوامرش و مدافعان حضرتش و پیش گیرندگان به جانب خواسته اش وکشته شدگان در پیشگاهش قرارده ...»
منتظران واقعی که خود را برای جنگیدن در رکاب حضرت(عج) آماده می سازند به طور جدی برای فرج و ظهور امام(عج) دعا می کنند و از خدا می خواهند در فرج آن حضرت(عج) تعجیل فرماید.
در ایران اسلامی ـ به ویژه بعد از انقلاب اسلامی ـ دعایی که بیش از بقیه دعاها مورد توجه مومنین واقع شده است دعای فرج و سلامتی امام زمان(عج) می باشد که هر روز چندین بار خوانده می شود. علاوه بر آن، امروزه جلسه و مراسمی در ایران برگزار نمی شود مگر اینکه دعای فرج در آغاز یا پایان آن زمزمه شود.