فلق

سپیده دم، شکافتن و جدا کردن، لحظه ­ای که نور گریبان ظلمت را می ­شکافد و سر برمی ­آورد:

ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو **** پیمانه خون شفق پنگان خون پیمای تو

مولوی

فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن **** که این صباحت آن آفتاب را فلق است

فیض کاشانی

فلق به معنی تمام موجودات زنده اعم از انسان و حیوان و گیاه هم آمده است، چرا که تولد این موجودات با شکافتن دانه و تخم و مانند آن صورت می­ گیرد. در قرآن مجید آمده است: «إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوَی یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذَلِکُمُ اللَّهُ فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ* فَالِقُ الإِصْبَاحِ وَ جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَنًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْبَانًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ؛ خدا شکافنده دانه و هسته است، زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می آورد. چنین است خدای شما پس چگونه [از حق] منحرف می­ شوید. [هم اوست که] شکافنده صبح است و شب را برای آرامش و خورشید و ماه را وسیله حساب قرار داده این اندازه گیری آن توانای داناست.» (انعام، آیات ۹۶ـ 95)