جراحی باز بینی به چه جراحی گفته می شود؟ چه تفاوتی میان جراحی باز و سایر روش های جراحی وجود دارد؟ جراحی باز بینی چه زمانی مورد تاکید قرار میگیرد؟
در این روش جراحی برش هایی در نواحی مخلف مانند نوک بینی، پایین بینی و کلوما(پایه میانی بینی) ایجاد شده و پس از آن پوست بینی از بافت زیرین آن (غضروف بینی) جدا می شود. این کار به این دلیل انجام می شود که جراح بتواند با تسلط بهتری شروع به رفع ایرادات بینی کند.
جراحی با استفاده از هر کدام از روش های باز و بسته، مزایا و معایب خود را داشته و در نهایت انتخاب روش جراحی بستگی به شرایط بینی متقاضی و مراحل مورد نیاز در جراحی خواهد داشت. جراحی باز بینی برای تمام افراد مناسب نبوده و اغلب برای بیمارانی استفاده میشود که می‌خواهند تغییراتی در نوک بینی خود ایجاد کنند. باید اشاره کنیم الزامی برای استفاده از روش جراحی خاصی برای افراد وجود نداشته و انتخاب روش جراحی عموما براساس تشخیص پزشک بعد از انجام معاینات انجام میشود.
در این میان نکته تمایزی که بین روش های جراحی وجود دارد، میزان گردش خون در پوست و در نتیجه طول دوره نقاهت جراحی است. از آنجا که در جراحی بینی با روش بسته نیازی به برش سراسر کلوملای بینی وجود ندارد، گردش خون در پوست از بین نمی رود و پوست بعد از جراحی در جای خود باقی مانده و مشکلی از این بابت نخواهد بود. اما در جراحی بینی با روش باز، تورم بینی کمی نسبت به سایر روش ها بیشتر خواهد بود. چرا که کانال های تخلیه طبیعی پوست دچار تورم می شوند.
در رینوپلاستی به روش باز علاوه بر برش هایی که بر روی نوک و قسمت پایین بینی زده می شود، یک برش دیگر نیز بر روی کلوملای بینی ایجاد می کنیم.
این جراحی عموما زمانی مورد توجه پزشک قرار میگیرد که علاوه بر مسائل زیبایی مانند بالا بردن نوک بینی، کاهش قوس بینی و صاف کردن غضروف بینی احتیاج به انجام یک سری مراحل ترمیمی نیز حس شود. به عنوان مثال در جراحی بینی های قوس دار که دارای برآمدگی هستند، استفاده از جراحی بینی به روش باز نتیجه ی بهتری خواهد برای فرد میتواند داشته باشد.
در جراحی بینی به روش باز جراح چند برش ساده (عموما 7 برش) بر روی بینی ایجاد کرده و پوست بینی را به کمک برش در لبه داخلی پره ها جدا میکند.
در این میان از یک برش پل کوچک به نام برش بین ستونی استفاده میشود تا برش سوراخ های راست و چپ بینی را به هم متصل کند. در ادامه با برش این بخش پوست بینی به سمت بالا باز شده و تا نوک بینی برای جراح قابل دسترس خواهد بود. در این حالت تمام ساختمان بینی ( قسمت غضروفی ، استخوانی و بافت نرم ) به طور دقیق قابل رویت است. پس از آن بطور زیر مخاطی غضروف لترال بالایی را از تیغه میانی جدا نمود و اقدام به عمل بینی می نماییم.
ویژگی بارز جراحی با روش باز، دید همه جانبه جراح به ساختار اسکلت بینی است.
در رابطه با زخم های ناحیه جراحی به روش باز هم بهتر است اطلاع داشته باشید که محل جوش خوردن بخیه ها در این روش باقی نمی ماند و جای نگرانی برای فرد نخواهد بود. همچنین در صورتی که سوراخ های بینی بزرگ بوده و نیاز به کوچک کردن و جمع کردن آنها باشد نیاز است که برش هایی در کنار پره های بینی زده شود. از آنجایی که در این روش وسعت بیشتری از پوست جابجا میشود در نتیجه مدت زمان تورم بعد از عمل نیز بیشتر خواهد بود.