مداد

بی انصافی ممنوع

در اشعار عرفانی شاعران بعضاً مسایلی مطرح می‌شود که در تعبیر آن ابهاماتی وجود دارد؛ اگر بخواهیم مخاطب و فاعل فعل را خدا و معشوق ازلی بگیریم با عقل و شرع درست در نمی‌آید و اگر به معشوق زمینی و معنی مجازی تعبیر کنیم با عرف؛ چرا که مدافعان شاعر: «بکشند جیغ و زنند داد که توهین کردی»

دلبری خدا

خداوند به عنوان معشوق ازلی، دلبر است. هر روز به بهانه ­ای سر راه قرار می ­گیرد. در سختی ­ها، مشکلات و سیاهی ­ها و در لحظه ­ای که انسان باور کرده است همه چیز در یک گره ناگشودنی فرو رفته و همه راه­ ها بسته شده و همه چیز در یک حجاب سخت است، پرده را کنار می­ زند و عاشق را به تماشا می­ خواند. کار خدا دلبری است. اگر آدمی دل داشته باشد، خدا خریدار است. از هر بهانه­ ای برای نشان دادن خود استفاده می­ کند؛ فقط چشم دلی می­ خواهد که تجلی بی ­پرده او را از در و دیوار ببیند

حسن و زیبایی

چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت که یکدم از تو نظر برنمی­توان انداخ