تولید دام به 40 درصد ارزش جهانی تولیدات کشاورزی کمک می کند و از معیشت و امنیت غذایی تقریباً یک میلیارد نفر حمایت می کند و به سرعت در حال گسترش است .
شغل دامداری و دامپروری در میان کسب و کارهای دیرینه است که بشر به محصولات تولیدی در آن بسیار وابسته می باشد . در گذشته و زمانی که هنوز صنعتی شدن امور شکل نگرفته بود مردم اکثرا می توانستند با نگهداری از چندین راس دام زنده برخی محصولات غذایی و پوشاکی موردنیاز از قبیل شیر ، ماست ، پشم جهت تولید پوشاک و ... را به سادگی برای خودشان تهیه کنند .
اما امروزه با توجه به افزایش شهرنشینی و روند رو به رشد مهاجرت به شهرها ،استفاده از این پتانسیل بالا در حال کم رنگ شدن می باشد .
با وجود نبود امکانات در گذشته شغل هایی نظیر دامداری و دامپروری از رونق بیشتری در مناطق روستایی و عشایری برخوردار بوده است .پدید آمدن چنین مشکلی در قرن حاضر شاید به دلیل نداشتن آگاهی افراد از روش های نوین دامپروری است که میزان سود آوری را می تواند چندین برابر کند . برخی افراد با تصورات غلط گمان می کنند که می توانند از طریق مهاجرت به کلان شهرها و حاشیه نشینی سود نسبتا بیشتری را نسبت به شغل دامپروری کسب کند .
از نظر بنده این تفکر غلط می باشد . البته در صورتی دامپروری سود آوری است و زمینه اشتغال زایی را در مناطق روستایی و عشایری به وجود می آورد که به صورت اصولی و صحیح مدیریت شود و از این ظرفیت درست استفاده شود .
ایجاد اشتغال با توسعه دامداری و دامپروری امری چندان پیچیده نیست . این زمینه کسب وکاری نسبت به سایر مشاغل نیازمند سرمایه کم تر و نیروی انسانی نه چندان متخصص می باشد . افراد می توانند با کمک سازمان های مربوطه و کسب مجوز های لازمی زمینه اشتغال زایی را برای خود و چندین نفر دیگر به راحتی فراهم آورند و سود آوری آن با مدیریت درست مطمئن باشند .
همچنین از آنجایی که همیشه برای محصولات دامی مشتری وجود دارد از بابت بازگشت سرمایه ، شخص دامدار نباید نگران باشد .