اتصال دهنده ها طیف گسترده ای از مشخصات را دارند ، اما این که شما می خواهید از آنها چه استفاده ای کنید در انتخاب مواد مناسب برای کار بسیار مهم است. به عنوان مثال انتخاب اتصال دهنده استیل به جای اتصال دهنده آلومینیومی می تواند تأثیر بسزایی در کیفیت و طول عمر اتصال آن داشته باشد. شرایط محیطی ، وجود مواد خورنده ، الزامات تنش فیزیکی و پایداری کلی سازه همه عواملی هستند که ممکن است بر کارکرد مواد تأثیر بگذارند.
آلومینیوم ، برنج ، برخی از غیر فلزات مصنوعی و درجه های مختلف فولاد و فولاد ضد زنگ عمده اتصال دهنده های صنعتی را تشکیل می دهند. بعلاوه ، فلزاتی مانند تیتانیوم ، علی رغم استفاده بسیار ویژه در تعداد محدودی از بخشها ، برای ساخت اتصالات مفید هستند. برای بررسی مشخصات مکانیکی ، امکان سرویس پس از ساخت ، مقرون به صرفه بودن و عوامل دیگر برای ارزیابی مواد اتصال دهنده استفاده می شود.
اتصال دهنده های ساخته شده از فولاد
فولاد پرکاربردترین ماده در ساخت اتصالات است که تقریباً 90٪ از کل اتصال دهنده های تولیدی را تشکیل می دهد. جذابیت این فلز به خاطر شکل پذیری عالی آن همراه با مقاومت در برابر کشش است. ساخت فولاد در مقایسه با سایر انواع فلزات نیز بسیار مقرون به صرفه است. این ماده معمولاً روی یا کروم اندود می شود ، با این حال می توان آن را بدون هیچ گونه پوشش سطح نیز تولید کرد.
درجه بندی پیچ و مهره های فولادی کربن
رایج ترین نوع فولاد مورد استفاده در ساخت اتصالات ، فولاد کربنی است. پیچ و مهره های فولادی کربن به طور کلی 2 ، 5 و 8 درجه بندی می شوند ، فولاد کربنی آلیاژی نوع بالاتری از این فلزات است. در یک محصول تکمیل شده ، مقاومت مکانیکی آنها از حدود 50 ksi (کیلو پوند در اینچ مربع) تا 300 ksi متفاوت است. این درجات دارای خصوصیات مواد زیر هستند:
درجه 2: این یک دسته کم کربن است که شامل مقرون به صرفه ترین و همچنین کم دوام ترین فولادها است. اکثر اتصال دهنده های فولادی از نوع درجه 2 ساخته شده اند که بسیار کار آمد است.
درجه 5: این دسته از گروههای کربن متوسط غیر آلیاژی مانند نوع 1038 ساخته شده اند و اغلب برای دارای مقاومت و هستند و در کاربردهای خودرو ، از این درجه استفاده می شود.
درجه 8: این دسته مانند انواع 4037 و 4340 به طور کلی آلیاژهای کربن متوسط هستند. آنها بسیار سخت هستند ، و باعث می شوند برای کاربردهای مکانیکی مانند سیستم های تعلیق اتومبیل مناسب باشند.
فولاد آلیاژی: این یک آلیاژ فولاد کربنی با مقاومت بالا است که می تواند با دمای 300 ksi از طریق حرارت تصفیه شود. از آنجا که مقاومت در برابر خوردگی در فولاد آلیاژی کم است ، معمولاً به پوشش اضافی نیاز دارد. این فولادها فوق العاده مستحکم هستند ، در عین حال می توانند شکننده باشند.
اتصال دهنده های ساخته شده از فولاد ضد زنگ
فولاد ضد زنگ آلیاژی است که ویژگی های فولادهای کم کربن را با کروم و نیکل به نسبت های مشخص ترکیب می کند. محتوای کروم فولاد ضد زنگ سطح بالایی از مقاومت در برابر خوردگی را به آن می دهد که این باعث می شود در اثر تغییر شکل یا استفاده طولانی مدت تحت تأثیر قرار نمی گیرد. با این حال ، به دلیل محتوای کم کربن ، نمی توان آن را به اندازه کافی سخت کرد ، و این آلیاژ قوی تر از اکثر فولادهای درجه 2 اما ضعیف تر از بسیاری از فولادهای درجه 5 و 8 است.
بسته به نسبت فلزات موجود در آلیاژ ، مقاومت نهایی اکثر درجه های فولاد ضد زنگ از 70 تا 220 ksi است. همچنین اتصال دهنده های ساخته شده از فولاد ضد زنگ مغناطیسی کمتری نسبت به اتصالات ساخته شده از فولاد معمولی دارند. در زیر دو نوع اصلی از مواد اتصال دهنده از جنس استنلس استیل وجود دارد:
فولاد ضد زنگ مارتنزیتی: خانواده فولادهای ضد زنگ مارتنزیتی متشکل از فلزات سخت و با دوام است که ممکن است با عملیات حرارتی تقویت شوند. مغناطیسی آنها از انواع دیگر فولاد بیشتر است اما مقاومت کمتری در برابر خوردگی دارند.
فولاد ضد زنگ آستنیتی: از خانواده فلزات آستنیتی برای ساخت اکثریت اتصال دهنده های فولاد ضد زنگ استفاده می شود. محتوای بالای کروم و نیکل آنها مقاومت در برابر خوردگی و ظرفیت تحمل فشار فیزیکی قابل توجهی را بدون شکستن ، اما با هزینه بالاتر نسبت به انواع مارتنزیت ایجاد می کند.
اتصال دهنده های ساخته شده از برنز و برنج
برنز مورد استفاده در ساخت اتصالات به طور کلی از آلیاژهای قلع و مس ساخته شده است. برنز برای کاربردهای آبی مانند ساخت کشتی و ساخت زیر آب به دلیل مقاومت در برابر خوردگی بسیار مناسب است اما هزینه بیشتری نسبت به سایر مواد اتصال دهنده دارد. برنج ، یک آلیاژ مس و روی است ، دارای کیفیت هدایت ضد خوردگی و الکتریکی در مقایسه با برنز است ، اگرچه مقاومت کششی کمتری دارد و یک فلز نسبتاً نرم است. رنگ طلایی مایل به قرمز از برنج به عنوان ماده ای ساختنی بر جذابیت آن افزوده است.
اتصال دهنده های ساخته شده از نایلون
نایلون یک ماده پلاستیکی سبک وزن و مصنوعی است که در انواع کاربردهای چفت و بست از آن استفاده می شود. در برابر خوردگی مقاومت می کند ، عایق الکتریکی و حرارتی بسیار خوبی است و ممکن است رنگی باشد تا معیارهای زیبایی مصرف کنندگان را برآورده کند. اما معایبی که در استفاده از این اتصال دهنده ها وجود دارد این است که ، نایلون تحمل دماهای بالا را ندارد و تخریب می شود و در دماهای پایین ممکن است ضعیف شود. بعلاوه ، به دلیل مقاومت کششی کم ، برای کاربردهایی که به استرس جسمی بالایی نیاز دارند ، مناسب نیست.
منبع: پیچ و مهره اهوراپیچ