سوئیچ های شبکه ستون فقرات شبکه های کامپیوتری را تشکیل می دهند و یکی از وبلاگ های ساختمان اصلی یک شبکه محلی (LAN) می باشند.
انواع سوئیچ شبکه
یک سوئیچ شبکه اغلب در لایه 2 مدل OSI (با پروتکل اترنت کار می کند) کار می کند، اما مدل های سوئیچ وجود دارند که مسیریابی را نیز پیاده سازی می کنند که می تواند به عنوان دستگاه های لایه 3 نیز در نظر گرفته شود.
اگرچه سوئیچ ها امروزه به عنوان ماژول های نرم افزاری در فناوری های مجازی سازی (مانند Vmware NSX و غیره) در دسترس هستند، سوئیچ سخت افزاری سنتی با پورت های اترنت متعدد هنوز یک گره ضروری در همه شبکه ها (خانه، مشاغل کوچک، شبکه های شرکت های بزرگ و غیره) است.
در این مقاله انواع سوئیچ های موجود در زمینه شبکه را با ویژگی ها، موارد استفاده و غیره مورد بحث قرار میگیرد.
همچنین لازم به ذکر است که از معتبر ترین برند های سوئیچ، سیسکو میباشد که می توانید انواع سوئیچ سیسکو را مشاهده نمایید و مناسب ترین آن ها را انتخاب کنید.
1) سوئیچ های ثابت
اینها محبوب ترین سوئیچ ها در بازار هستند. آنها با تعداد ثابتی از پورت های اترنت (مانند 8 پورت گیگابیتی، 16 پورت، 24 پورت، 48 پورت و غیره) ارائه می شوند.
سوئیچ ثابت
سوئیچ های ثابت را می توان مدیریت کرد یا مدیریت نکرد و می توانند در هر اندازه شبکه مانند شبکه های خانگی، شبکه های تجاری کوچک، شرکت های بزرگ و غیره استفاده شوند.
آنها می توانند انواع مختلفی از پورت ها را داشته باشند (از نظر سرعت و گزینه های اتصال) اما امروزه سرعت پورت ها معمولاً 1 گیگابیت در ثانیه (حداقل) است و گزینه های اتصال معمولاً پورت های سیمی الکتریکی (RJ45) یا پورت های فیبر نوری می باشند.
همچنین می توانید سوئیچ های ثابت با پورت های سرعت بسیار بالاتر مثل 10 گیگابیت بر ثانیه یا 40 گیگابیت در ثانیه را پیدا نمایید.
2) سوئیچ های مدولار
برخلاف نوع سوئیچ ثابت که در بالا توضیح داده شد، سوئیچ های مدولار با افزودن ماژول های اضافی روی شاسی برای دریافت پورت های اضافی و عملکرد اضافی قابل ارتقا هستند.
سوئیچ مدولار
اغلب سوئیچ‌های ماژولار در یک شاسی بزرگ (همانطور که در تصویر نشان داده شده است) ارائه می‌شوند و هر ماژول پلاگین پورت‌های سوئیچ اضافی را برای جا دادن کاربران اضافی در شبکه اضافه می‌کند.
این نوع سوئیچ ها البته بسیار گرانتر از سوئیچ های ثابت می باشند و معمولا در شبکه های بزرگ استفاده می شوند.
در بیشتر موارد آنها قابلیت لایه 3 را نیز ارائه می دهند (علاوه بر لایه 2) بنابراین می توان از آنها به عنوان روتر در شبکه نیز استفاده نمود.
سوئیچ های مدولار معمولا دارای منابع تغذیه اضافی برای فن های اضافی و خنک کننده های متعدد روی شاسی هستند.
3) سوئیچ های قابل انباشته
سوئیچ های پشته ای ترکیبی از کلید ثابت و سوئیچ مدولار را ارائه می دهند. برخی از مدل‌های کلید ثابت وجود دارند که می‌توان آنها را با کلیددیگر های ثابت همان مدل کنار هم قرار داد تا یک واحد سوئیچ قابل انباشته شدن را شکل دهند.
واحد سوئیچ قابل انباشته
این سوئیچ های ثابت در پشت با یک کابل مخصوص به یکدیگر متصل می شوند پس می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و به عنوان یک واحد سوئیچ با پورت های اضافی کار نمایند. وقتی آنها را مدیریت می کنید، همه دستگاه ها را به عنوان یک موجودیت سوئیچ می بینید.
4) سوئیچ های اترنت (PoE).
تمام سوئیچ هایی که تاکنون توضیح داده شده اند، پورت هایی را برای وصل شدن هاست به شبکه ارائه می دهند. با این وجود، برخی از انواع سوئیچ وجود دارد که شامل پورت هایی نیز می شود که می تواند هم برق و هم اتصال شبکه را به هاست ها بدهد.
5) سوئیچ با پورت فیبر نوری
محبوب ترین رابط سوئیچ پورت RJ45 می باشد که به یک کابل اترنت معمولی (Cat 5، Cat 6، Cat 7 و غیره) متصل می شود. اکثر سوئیچ ها دارای پورت های RJ45 می باشند.
سوئیچ با پورت های نوری sfp
با این وجود، در بسیاری از موارد شما نیاز به استفاده از کابل فیبر نوری دارید تا بتوانید در فواصل طولانی‌تر از حد ۱۰۰ متری کابل‌های اترنت معمولی ارتباط برقرار کنید.
سوئیچ های دارای پورت های فیبر نوری اغلب به ترکیبی از پورت های RJ45 به اضافه پورت های فیبر نوری اضافی برای اتصال به کابل های فیبر مجهز هستند. پورت های فیبر نوری پورت های SFP (Small-Form Factor Pluggable) نامیده می شوند. تصویر بالا سوئیچ با چندین پورت RJ45 و همچنین 4 پورت نوری SFP در سمت راست دستگاه را نمایان می کنند.
اغلی درگاه‌های فیبر نوری برای اتصال به دیگر سوئیچ‌های دور یا در همان ساختمان (مثلاً در طبقات دیگر) یا حتی در ساختمان‌های دورافتاده با فاصله چند کیلومتری از هم استفاده می‌شود.
مزیت کابل فیبر در مقایسه با کابل معمولی Cat 6/7 این می باشد که فیبر می تواند در مسافت های طولانی در مقایسه با محدودیت 100 متری کابل های cat6/7 کار کند.
6) سوئیچ های مدیریت نشده
معمولا سوئیچ های SOHO پایین رده (به عنوان مثال برای محیط های "دفتر خانگی کوچک") سوئیچ های مدیریت نشده می باشند. این بدان معنی است که شما فقط آنها را روشن می کنید و آنها را به صورت پلاگین و بازی می کنید.
هیچ رابط مدیریتی از طریق رابط گرافیکی یا رابط خط فرمان برای پیکربندی هر چیزی روی سوئیچ دسترس نیست.
این ها فقط برای اتصال دستگاه ها در یک VLAN و برای ارائه اتصال لایه ۲ خالص به هاست مورد استفاده قرار می گیرند.
7) سوئیچ های مدیریت شده
برعکس نوع سوئیچ مدیریت نشده بالا، سوئیچ های مدیریت شده با ویژگی های بیشتر انعطاف پذیرتر هستند.
برای پیکربندی و مدیریت چنین سوئیچ باید مقداری دانش شبکه داشته باشید، بنابراین آنها بیشتر در شبکه های بزرگتر یا از کاربران قدرتمندی استفاده می شوند که می دانند چگونه آنها را پیکربندی کنند.
برای نمونه، اگر می خواهید یک سوئیچ نصب کنید که بخشی از یک شبکه LAN بزرگ با صدها کاربر باشد، باید یک سوئیچ مدیریت شده دریافت کنید. پس، شما می توانید پورت های ترانک، VLAN ها، کیفیت خدمات، پروتکل های VTP، درخت پوشا و غیره را پیکربندی کنید.
8) سوئیچ های هوشمند مدیریت شده
اینها یک حد وسط بین سوئیچ های کاملاً مدیریت نشده و سوئیچ های مدیریت شده می باشند.
سوئیچ های هوشمند مدیریت شده برخی از قابلیت های مدیریتی محدودی را ارائه می دهند که به سبب آن می توانید برخی از ویژگی های مهم و اساسی مانند VLAN، کنترل سرعت/دوبلکس، SNMP و غیره را تنظیم نمایید.
با این حال، انتظار نداشته باشید که تمام گزینه‌های پیکربندی ممکن را که در سوئیچ‌های مدیریت کامل ارائه می‌شوند، پیدا کنید.
9) سوئیچ های لایه 3
همانطور که در ابتدای این مقاله بحث شد، سوئیچ ها متعلق به لایه 2 مدل OSI هستند.
آنها در لایه شبکه داده کار می کنند و وظیفه اصلی آنها انتقال فریم های اترنت از یک پورت به پورت دیگر با بیشترین سرعت ممکن می باشد.
با این وجود، سوئیچ های پیشرفته تری وجود دارند که می توانند بسته های IP را نیز مانند روتر شبکه هدایت کنند.
این سوئیچ ها سوئیچ های لایه 3 نامیده می شوند زیرا در لایه شبکه مدل OSI فعالیت می کنند.
در واقع سوئیچ لایه 3 ترکیبی از هر دو دستگاه Layer2 و Layer3 هست.
نرم افزار آنها از سوییچ های Layer2 خالص پیشرفته تر می باشد و می توانند پروتکل های مسیریابی پویا مانند RIP، OSPF و غیره را اجرا کنند.
اگر سوئیچ لایه 2 با چندین VLAN لایه 2 پیکربندی شده دارید، مسیریابی بین این VLAN ها از سوی سوئیچ خود امکان پذیر نمی باشد.
با این حال، اگر VLAN ها را روی سوئیچ Layer3 پیکربندی کنید، خود دستگاه می تواند مسیریابی شبکه (در سطح IP) بین VLAN ها را نیز ارائه دهد. این "مسیریابی بین vlan" نام دارد.
10) سوئیچ های مرکز داده
مراکز داده در سال های اخیر شاهد رشد انفجاری بوده اند. تقریباً همه شرکت‌های بزرگ دارایی‌ها و شبکه‌های فناوری اطلاعات خود را در چند مرکز داده بزرگ برای مدیریت، مدیریت بهتر و غیره متمرکز می‌کنند.
سوئیچ های نکسوس مرکز داده
بنابراین، سوئیچ های مرکز داده باید از برخی ویژگی های خاص مانند عملکرد سرعت بسیار بالا، ظرفیت پورت بزرگ، تأخیر کم، پشتیبانی از مجازی سازی، امنیت، QoS و غیره پشتیبانی نمایند.
یک نمونه کامل از سوییچ های مرکز داده، سری محصولات Cisco Nexus است. این سوئیچ ها مفهوم SDN (شبکه تعریف شده نرم افزار) را کاملا پیاده سازی می نمایند، مجازی سازی و قابلیت برنامه ریزی و غیره را دارند.
اگر به فکر خرید سوئیچ سیسکو که از معتبر ترین سوئیچ های شبکه می باشد، افتاده اید می توانید به سایت نیتا مراجعه کنید تا با دریافت مناسب ترین قیمت ها و مشاوره رایگان، بهترین سوئیچ را خریداری نمایید.
منبع: NETWORKS TRAINING