برای پاسخ به سوال تلفن تحت شبکه چیست، ابتدا باید به معنی لغوی آن بپردازیم. تلفن تحت شبکه یا تلفن ویپ از فناوری های صوتی و اینترنتی IP برای قرار دادن و انتقال تماس های تلفنی از طریق شبکه IP مانند اینترنت به جای شبکه تلفن سنتی سوئیچ شده عمومی (PSTN) استفاده می کند. سرویس تلفنی مبتنی بر IP دیجیتال از پروتکل های کنترلی مانند Session Initiation Protocol (SIP) ،Skinny Client Control Protocol (SCCP) یا پروتکل های اختصاصی دیگر استفاده مینماید. تلفن های تحت شبکه می توانند تلفن های نرم افزاری ساده یا نرم افزاری مبتنی بر هدف باشند که تقریباً شبیه تلفن های معمولی یا تلفن های بیسیم هستند. تلفن های PSTN سنتی به عنوان تلفن های VoIP با آداپتورهای تلفنی آنالوگ (ATA) استفاده می شوند.
امروزه اکثر مشاغل از نوعی سیستم تلفنی مجهز به اینترنت استفاده می کنند. فناوری VoIP (پروتکل صوتی از طریق اینترنت) شامل هیچ فناوری آنالوگ یا سوئیچ نمی شود و با تبدیل تماس ها به سیگنال های دیجیتال، تماس ها را از طریق اینترنت متصل می کنند و همچنین برای برقراری و دریافت تماس به امکاناتی فراتر از اتصال به اینترنت و یا رایانه، تلفن دفتر یا تلفن هوشمند نیاز ندارند. تلفن های تحت شبکه در مشاغل فعلی که از فناوری تلفن آنالوگ استفاده می کنند و معمولاً سالهاست که سیستم خود را مستقر کرده اند، بسیار پرطرفدار میباشند. این کاربران در بیشتر موارد آنها از سیستم تبادل شعبه خصوصی سانترال ویپ (PBX) استفاده می کنند که یک واحد سوئیچینگ است که تلفن ها و داخلی های شرکت را به یکدیگر و به خطوط آنالوگ خارج متصل می کنند. این کار بسیاری از کارمندان را قادر میسازد تعداد محدودی خط خارجی را تقسیم کنند که این امر بالقوه باعث کاهش هزینه ها می شود.
جهت مشاهده ی ادامه ی مقاله می توانید روی تلفن تحت شبکه کلیک نمایید.