بعد مرگ خاطره به یاد عشق بچگیمون یه بلیط خریدم به سمت کوچه و خیابون
یه پروی بی حواسه لوس شدم
اگه بد دهنی کردم من با تو دوس شدم
منی که عشق میسازم رو سازه های دیگه
از بلندای نگاهت میپرم روی میله
زندگی هروئینه زندگی دوپامینه
روشنی واسه ماه یه غروب نا امیده
سرنگا خون دادن به گلای تو باغ من همه ساقیای شهرو بکشم با تبر
ته تق ببین منو منم نائیل هستم از اپارتمان بغلی درتو شکستم من یه قصه عجیبم هول نشو پا ورقم دنبال انتقام خاطره سلاخی بلدم
تبرم حاضره دستاتو قطع نمیکنم باید بسازی سرپناه برای قلب خواهرم
اصلا حبشو میکشم که اینم جواب میده یه گردن مجرمم که بوی طناب میده
بعد مرگ خاطره یه آدم جدیدم
ناظر خدایی میشم که هرگز ندیدم
بعد مرگ خاطره هیچی نمینویسم
بعد مرگ خاطره میمیرم
اگه نمیپریدیم از این دره لعنتی
تو نمیوفتادی تو چاله مارای افعی
خفگی نمیکشیدی با تیر بابا میموردی اگه به خودم میگفتم تو هنوز یه بچه ای
اگه که زندگیتو به خطر نمینداختم با یه فرار
اگه میفهمیدم تو بری منم میشم تباه
اگه من جات ترامادول میخوردم با دردامونم
جای خاطره من الان باید لبه پرتگاه بودم
اگه که نمیزدم تو رگ اگه که نعشه نبودم
اگه که کور بودم نمیدیدم تنت کبود هس
یه سرنگ مورفین میشدم واسه جنونتو
اگه تجاوز بابا نمیکشت غرورتو
اگه ضد هم نبودیم زندگیمونو میکردیم زیبا تر از تراژدی قبر همو نمیکندیم ته دره اعتیاد اشکای من خوروشان میجوشم از عضا بدون طغیان