فولاد ضد زنگ که به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و دوام فوق‌العاده‌اش معروف است، می‌تواند در شرایط سخت مقاومت کند. این امر آن را برای طیف وسیعی از صنایع - از تجهیزات پزشکی گرفته تا فرآوری شیمیایی ایده آل می کند.
با این حال، هنگام کار با فلز، جوشکاری اغلب برای ساخت اشکال پیچیده، ساخت سازه‌های بزرگ یا تقویت اجزای طراحی حیاتی مورد نیاز است.
آیا فولاد ضد زنگ هنوز پس از جوشکاری مزایایی را ارائه می دهد و آیا جوش های فولاد ضد زنگ قوی و قابل اعتماد هستند؟
این راهنما همه چیز را از جوش پذیری فولاد ضد زنگ گرفته تا روش های جوشکاری ایده آل و مواد پرکننده برای درجات و اشکال مختلف فولاد ضد زنگ در بازار را پوشش می دهد.
بنابراین، آیا می توانید فولاد ضد زنگ را جوش دهید؟
آره.
جوشکاری فولاد ضد زنگ تفاوت زیادی با جوشکاری فلزات دیگر ندارد.
با این حال، هنگام جوشکاری ضد زنگ، باید چرخه های گرمایش و سرمایش را به دقت کنترل کنید تا از تشویق رشد دانه یا کاهش استحکام فولاد جلوگیری کنید.
قرار گرفتن ضد زنگ در معرض دماهای بالا - مانند دمایی که در هنگام جوشکاری ایجاد می شود - می تواند باعث شود کروم موجود در فولاد به کربن بپیوندد.
بدون این کروم، لایه اکسید کروم که خاصیت خوردگی و مقاومت در برابر لکه را فراهم می کند، نمی تواند خود را دوباره پر کند.
همچنین برای اطمینان از جوش قوی و حفظ مقاومت در برابر خوردگی نقاط جوش داده شده، باید فلزات پرکننده را با مواد جوش داده شده مطابقت دهید.
چه روش‌های جوشکاری با ضد زنگ بهتر کار می‌کنند؟
اکثر روش‌های جوشکاری تا زمانی که مواد پرکننده و الزامات دمایی فلزاتی را که می‌پیوندید در نظر بگیرید، با ضد زنگ خوب کار می‌کنند.
گزینه ها عبارتند از:
- جوشکاری با گاز بی اثر تنگستن (TIG) یا جوشکاری قوس تنگستن با گاز (GTAW)
- جوشکاری مقاومتی
- جوش نقطه ای
- جوشکاری با گاز بی اثر فلز (MIG) یا جوشکاری AC فلزات گازی (GMAW)
جوشکارهای تغذیه استیک و سیم با ضد زنگ به خوبی کار می کنند. با این حال، جوشکارهای فولاد ضد زنگ و سیم جوشکاری جوشکاری MIG به گاز نیاز دارند، زیرا فولاد ضد زنگ با هسته شار به آسانی در دسترس نیست. TIG برای فلزات نازک بهترین است زیرا از گرمای ورودی کمتری استفاده می کند. این امر از تاب برداشتن و افزایش مقاومت در برابر خوردگی هنگام استفاده در کنار فرآیند جوشکاری یک طرفه جلوگیری می کند.
جوش نقطه ای مقرون به صرفه ترین گزینه است، اما ممکن است استحکامی مشابه فولاد ضد زنگ جوشکاری MIG یا TIG نداشته باشد.
در بیشتر موارد، شکل، ضخامت، خانواده‌ها و درجه‌های فولادی که در پروژه شما دخیل هستند - و همچنین اندازه جوش‌های مورد نیاز - به برجسته کردن بهترین گزینه برای شما کمک می‌کند.
برای فولادهای آستنیتی، شما می خواهید جوش را در چند پاس به دلیل حداکثر دمای بین پاسی اکثر گریدها تکمیل کنید.
اگر دمای فلز پایه تقریباً به 176 درجه سانتیگراد (350 فارنهایت) برسد، قبل از ادامه کار، برای جلوگیری از خطر کاهش مقاومت در برابر خوردگی یا ترک خوردن فلز، زمان بگذارید تا خنک شود.
در مقابل، فولاد مارتنزیتی به پیش گرمایش نیاز دارد و به دلیل حداقل دمای بین گذر باید در محدوده خاصی بین حدود 204 درجه سانتیگراد (400 فارنهایت) و 315 درجه سانتیگراد (600 فارنهایت) نگهداری شود.
عدم انجام این کار می تواند باعث شکنندگی فلز و سخت شدن زودرس شود.
فولادهای فریتی دارای برخی از کمترین حداکثر دمای بین گذر فولاد ضد زنگ با محدودیت در حدود 148 درجه سانتیگراد (300 فارنهایت) هستند.
دماهای بالاتر ممکن است منجر به رشد دانه و کاهش قدرت شود. فولادهای فریتی با کربن بالا نیز ممکن است برای نتایج بهینه به پیش گرمایش نیاز داشته باشند.
در نهایت، نرم‌افزارهای دوبلکس به دلیل ترکیب متفاوت گریدهای دوبلکس و ترکیبی از خواص آستنیتی و فریتی، نیازمند رویکردهای تخصصی با استفاده از ورودی‌های گرمای بالا و دمای بین‌گذر پایین هستند.
در حالی که بهتر است رویکرد خود را با نیازهای پروژه خود تطبیق دهید، نکات زیر بدون توجه به ضد زنگی که استفاده می کنید، جوش قوی و نتایج طولانی مدت را تضمین می کند.
منبع: