هرس گوجه فرنگی کار دشواری نیست ، اما شما باید از جوانی شروع کنید. بیش از یک ماه پس از پیوند منتظر نمانید.
ساقه گیاهان گوجه فرنگی خود را هر 6 یا 8 اینچ به محض رشد به ساختار نگهدارنده وصل کنید. ساقه های در حال رشد نرم هستند و به راحتی آسیب می بینند ، بنابراین باید آنها را سست و محکم ببندید. از ریسمان باغ ضخیم ، نوار پلاستیکی گیاهی ، نوارهای پارچه ای یا جوراب شلواری قدیمی استفاده کنید. همیشه بهتر است فقط بالای یک خوشه گل ببندید تا درست زیر آن - در غیر این صورت ساقه هایی که گلها را نگه می دارند ممکن است اذیت شوند زیرا گلها به خوشه های سنگین میوه تبدیل می شوند.
با رشد ساقه اصلی ، ساقه های جانبی - اغلب "مکنده" نامیده می شوند - که بین برگها و ساقه اصلی ظاهر می شود. برای حفظ یک ساقه ، همه مکنده ها را همانطور که ظاهر می شوند هرس کنید. برای چند ساقه ، اجازه دهید چند مکنده اول که ظاهر می شوند به ساقه خود تبدیل شده و مکنده های بعدی را هرس کنند. برای هرس ، به سادگی مکنده را با انگشتان خود درست بالای نقطه ای که به ساقه اصلی می پیوندد ، جدا کنید. آنها آبدار هستند و به راحتی ظاهر می شوند و بهتر است از بریدن آنها با قیچی یا هرس ، که ممکن است حاوی بیماری ها یا سایر ارگانیسم های مضر بر روی تیغه آنها باشد ، خودداری کنید.
اگر از رویکرد چند ساقه استفاده می کنید ، ساقه ها را همانند ساقه اصلی به ساختار تکیه گاه وصل کنید. حذف مکنده ها را در طول فصل رشد ، هم از ساقه اصلی و هم از ساقه های جانبی ادامه دهید.
حدود یک ماه قبل از متوسط زمان اولین سرمازدگی ، آخرین کار هرس روی بذر گوجه فرنگی زودرس وجود دارد: انتهای هر ساقه را درست بالای بالای خوشه میوه قطع کنید. این ممکن است شدید به نظر برسد ، اما قطع نوک رشد گیاهان را مجبور می کند تا آخرین انرژی خود را برای رسیدن میوه ای که در بوته باقی مانده در حالی که هوا هنوز گرم است بگذارند.