همه دانه های قهوه بو داده را تشخیص می دهند ، اما ممکن است شما قهوه واقعی را تشخیص ندهید.
گلهای سفید روی درخت قهوه
درختان قهوه برای صرفه جویی در انرژی و کمک به برداشت به طور کوتاه هرس می شوند اما ارتفاع آنها می تواند به بیش از 9 متر برسد. هر درخت با برگهای سبز و مومی پوشیده از جفت پوشیده شده است. گیلاس های قهوه روی شاخه ها رشد می کنند. از آنجا که در یک چرخه مداوم رشد می کند ، دیدن گلها ، میوه های سبز و میوه های رسیده به طور هم زمان بر روی درخت غیرمعمول نیست.
نزدیک به یک سال طول می کشد تا گیلاس پس از اولین گلدهی و حدود 5 سال رشد رسیده و به تولید کامل میوه برسد. در حالی که گیاهان قهوه می توانند تا 100 سال عمر کنند ، اما بیشترین بازده آنها در سنین 7 تا 20 سالگی است. مراقبت مناسب بسته به نوع مختلف می تواند تولید را در طی سالها حفظ و حتی افزایش دهد. درخت قهوه متوسط سالانه 10 کیلوگرم قهوه گیلاس یا 2 کیلوگرم لوبیا سبز تولید می کند.
تمام قهوه های پرورش یافته در بازار مربوط به منطقه ای از جهان به نام کمربند قهوه است. درختان در خاک غنی ، با دمای ملایم ، باران های مکرر و آفتاب سایه دار ، بهترین رشد را دارند.
طبقه بندی گیاه شناسی
سرچشمه قهوه از یک تیره گیاه است که به عنوان قهوه شناخته می شود. این تیره بیش از 500 جنس و 6000 گونه درخت و درختچه استوایی دارد. کارشناسان تخمین می زنند که 25 تا 100 گونه گیاه قهوه وجود دارد.
این تیره اولین بار در قرن هجدهم توسط گیاه شناس سوئدی Carolus Lineaus توصیف شد ، وی همچنین در سال 1753 در Cypa Arabica در گونه Plantarum خود توصیف کرد. از آن زمان به بعد ، گیاه شناسان با طبقه بندی دقیق اختلاف نظر دارند ، زیرا گیاهان قهوه می توانند بسیار متفاوت باشند. آنها می توانند بوته های کوچک تا درختان بلند ، دارای برگهای 1 تا 16 اینچ و در رنگ های بنفش یا زرد تا سبز عمدتا تیره باشند.
در صنعت قهوه تجاری دو نوع قهوه مهم وجود دارد - Arabica و Robusta.
انواع: بوربن ، تیپیکا ، کاتورا ، موندو نوو ، تیکو ، سن رامون ، کوه آبی جامائیکا
قهوه های عربیکا بالاترین قیمت را در بازارهای جهانی دارند. عربی های بهتر قهوه هایی هستند که بسیار رشد کرده اند - معمولاً بین 2000 تا 6000 فوت (610 تا 1830 متر) بالاتر از سطح دریا رشد می کنند - اگرچه ارتفاع مطلوب در نزدیکی خط استوا متفاوت است.
مهمترین عامل این است که دما باید مطلوب باشد ، در حالت ایده آل بین 59-75 درجه فارنهایت ، با حدود 60 اینچ بارندگی در سال. درختان دلچسب هستند اما یخ زدگی شدید آنها را از بین می برد.
رشد درختان عربیکا گران است ، زیرا زمین ایده آل معمولاً شیب دار و دسترسی به آن دشوار است. علاوه بر این ، از آنجا که درختان بیشتر از Robusta در معرض بیماری ها هستند ، به مراقبت و توجه بیشتری نیاز دارند.
تنوع: روبوستا
بیشتر گیاه نیرومند جهان در آفریقای مرکزی و غربی ، مناطقی از جنوب شرقی آسیا از جمله اندونزی و ویتنام و برزیل پرورش می یابد. تولید روبوستا در حال افزایش است ، اگرچه تنها حدود 30٪ از بازار جهانی را تشکیل می دهد.
روبوستا عمدتا در مخلوط و برای espressomaker فوری استفاده می شود. لوبیای روبوستا تمایل دارد کمی گردتر و کوچکتر از لوبیای عربیکا باشد.
درخت روبوستا از مقاومت بیشتری در برابر بیماریها و انگلی برخوردار است و این امر باعث تسهیل و کاشت ارزان قیمت می شود. همچنین این مزیت را دارد که می تواند در برابر آب و هوای گرمتر مقاومت کند ، دمای ثابت بین 75 تا 85 درجه فارنهایت را ترجیح می دهد ، که به آن اجازه می دهد تا در ارتفاعات بسیار پایین تر از Arabica رشد کند.
حدود 60 اینچ باران در سال طول می کشد و نمی تواند یخ زدگی را تحمل کند. در مقایسه با عربیکا ، دانه های روبوستا قهوه ای با طعم متمایز و حدود 50-60٪ کافئین تولید می کنند.
آناتومی گیلاس قهوه
دانه هایی که می جوشید در واقع دانه های فرآوری شده و بو داده شده از میوه ای به نام گیلاس قهوه هستند.
پوسته خارجی گیلاس قهوه exocarp نامیده می شود. در زیر آن مزوکارپ قرار دارد ، یک لایه نازک از تفاله و به دنبال آن یک لایه مخاطی به نام پارانشیم وجود دارد. خود دانه ها با یک پاکت کاغذ مانند به نام اندوکارپ پوشانده می شوند که معمولاً پوستی نامیده می شود.
در داخل پوست ، در کنار یکدیگر ، دو لوبیا قرار دارید که هر کدام جداگانه توسط غشای نازک دیگری پوشانده شده است. نام بیولوژیکی این پوست دانه اسپرمودرما است ، اما در تجارت قهوه معمولاً پوست نقره ای نامیده می شود.
در حدود 5٪ قهوه جهان ، فقط یک دانه در داخل گیلاس وجود دارد. این را Peaberry (یا اسپانیایی کاراکول یا "حلزون") می نامند و یک جهش طبیعی است. برخی معتقدند که زغال اخته در واقع شیرین تر و معطرتر از دانه های استاندارد است ، بنابراین بعضی اوقات برای فروش ویژه با دست دسته بندی می شوند.