گوسفندان، حیواناتی هستند که در گروه پستانداران و سم داران قرار دارند و علاوه بر این می توان از آنها به عنوان نشخوارکنندگان و همچنین گاوسانان نیز یاد کرد. گوسفندان در سراسر دنیا نژادهای گوناگونی دارند که تعداد زیادی از این نژادها متعلق به کشور ایران هستند. از نژادهای ایرانی گوسفندان می توان به گوسفندان افشاری، کردی، مغانی، بختیاری، بلوچی، زل، تالشی، سنگسری شال، بهمنی، فراهانی، زندی سنجابی، دالاق، قره گل و همچنین قشقایی اشاره کرد. تمام قسمت های این گروه از پستانداران برای مصارف گوناگونی توسط انسان مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، از نژادهای پشمی و گوشتی برای تامین گوشت و همچنین پشم مورد نیاز انسان، از نژادهای شیری برای تامین شیر مورد نیاز استفاده می شود.
گوسفند
گوسفندان نیز مانند سایر پستانداران در دو نوع نر و ماده وجود دارند که به نوع نر آن «قوچ» و به ماده آن «میش» گفته می شود. گوسفندان در بخش های مختلف کشور، به ویژه بخش های روستایی برای تامین پشم، شیر و گوشت مورد نیاز مردم نگهداری می شوند که به عملیات نگهداری و پرورش گوسفندان و همچنین سایر پستانداران دامپروری و یا دامداری گفته می شود. ناگفته نماند که این پستانداران هم به صورت اهلی و هم به صورت وحشی در طبیعت وجود دارند که نوع اهلی آنها برای تامین نیازهای روزمره انسان نگهداری می شود و نوع وحشی آنها بدون دخالت انسان در کوهستان ها زندگی می کنند.
تفاوت نژادهای گوناگون گوسفند زنده
همانطور که گفته شد، گوسفند در سراسر دنیا، نژادهای گوناگونی دارد که نگهداری آنها در بخش های مختلف کشور بر اساس نوع نژاد آنها صورت می گیرد. نژادهای گوناگون گوسفنده زنده از نظر ویژگی های ظاهری، ویژگی رفتاری و بدنی با یکدیگر تفاوت های زیادی دارند. به عنوان مثال، گوسفند زنده از نژاد کردی به دلیل ساختار بدنی قوی که دارد به راحتی می تواند در مناطق کوهستانی غرب کشور که بسیار صعب العبور هستند، زندگی کند. علاوه بر این تعدادی از این گوسفندان نیز می توانند در مناطق بیابانی که دمای هوا حتی تا بالای 40 درجه سانتیگراد نیز می رسد، به حیات خود ادامه دهند. از این رو، نژاد کردی گوسفندان با توجه به قدرت بدنی فوق العاده قویی که دارد، یکی از بهترین نژادها برای پرورش و نگهداری می باشد.