نحوه عملکرد ایروسل به این صورت است که با استفاده از ۳ روش واکنش شیمیایی، کاهش دما و کاهش اکسیژن باعث اطفا حریق می شود.
اطفا حریق با آیروسل همراه با واکنش شیمیایی آغاز می شود به این صورت که ذرات ایروسل متراکم که شامل کربنات پتاسیم است بر اثر گرما تجزیه شده و در ادامه آن ماده جامد و پودری آیروسل بوجود می آید که شامل نیترات پتاسیم با ویژگی اکسید کنندگی است.
در اثر برخورد ذرات آیروسل با آتش، انرژی که از گرما دریافت می کند را تجزیه و به دنبال آن یون پتاسیم را آزاد می کند.
یون پتاسیم با هیدروکسید (OH+)، هیدروژن (H+ ) و اکسیژن (O+) ترکیب شده و به دنبال آن هیدروکسید پتاسیم (KOH) و آب (H۲O) تولید می شود.
سیستم اطفا حریق آیروسل با ذرات ۱ تا ۲ میکرومتری آتش را فرا گرفته و آن را سرد کرده و آتش را مهار می کند.
اگر بخواهیم تعریف مختصری از کلمه آیروسل داشته باشیم; می‌توانیم بگوییم که این یک سیستم چند فازی است که از پراکندگی ذرات بسیار کوچک جامد یا مایع کوچکتر از ۱۰ میکرون در یک محیط گازی تشکیل شده است.
این سیستم چند فازی در حجمی که در آن قرار دارد معلق می‌شود و آن حجم را بدون فروپاشی برای مدت طولانی پر می‌کند. در بدنه‌های حامل فلزی کپسول‌های آتش نشانی آیروسل، اساساً ترکیبات جامد نمک‌های فلزات قلیایی به شکل جامد و ترکیبات جامد که با استفاده از مواد کمکی مختلف تولید شده و به صورت قرص فشرده می‌شوند، وجود دارد.
در صورت آتش سوزی، این قرص‌های ترکیب جامد در خاموش کننده‌های آیروسل به طور خودکار توسط سیستم تشخیص حریق یا به صورت دستی توسط ماشه روی خاموش کننده فعال می‌شود و یک واکنش ردوکس (کاهش-اکسیداسیون) در ترکیب قرص شروع می‌شود.
ترکیب قرص‌ها در نتیجه این واکنش، یک ابر مه چند فازی با خاصیت اطفاء حریق، حاوی کربنات پتاسیم و بی کربنات‌ها (به طور متوسط ۲ میکرون اندازه)، بخار آب، دی اکسید کربن و نیتروژن متراکم تولید می‌کند. این ابر مه چند فازی هم از نظر فیزیکی (اثر خنک کنندگی) و هم از نظر شیمیایی (اثر اتصال به رادیکال‌های آزاد که محصول واکنش آتش هستند و حذف آنها از واکنش) به آتش واکنش نشان می‌دهد و در نتیجه از آتش سوزی سریع و بیشتر جلوگیری می‌کند