اندام و اندامها
انقباض بازوها یا پاها توسط نوارهای محکم ممکن است باعث بزرگ شدن دائمی ناحیه بدون منقبض شود. این رسم در میان چندین قاره آفریقای شرقی و گرمسیری آمریکای جنوبی و همچنین به طور پراکنده در نیجریه ، آسیای جنوب شرقی و ملانزی اتفاق افتاده است.
از اواخر کودکی از سلسله تانگ (618–907 م. م.) ، بسیاری از زنان چینی پاهای خود را محکم بسته بودند و پاهای معروف "سوسن طلایی" را تشکیل می دادند ، اندازه آنها بسیار کاهش یافته و مطابق با ایده آل زیبایی شناختی تغییر شکل داده بود.
قطع فالانژ یا انگشت کامل ، معمولاً به عنوان نوعی فداکاری یا نشان دادن عزاداری ، در میان سرخپوستان آمریکای شمالی ، بومیان استرالیا ، سان و خوخوه ، نیکوبارزی ، تونگ ها ، فیجی ها و برخی گروه ها در گینه نو ، آمریکای جنوبی ، معمول بود. و جاهای دیگر قطع انگشتان پا کمتر اتفاق می افتد اما در عزاداری های فیجی رخ داده است.
پوست
اصلاح پوست به روش های مختلفی انجام شده است. خال کوبی با استفاده از سوزن یا وسایل مشابه ، رنگ را به پوست وارد می کند. افزایش سوراخ کردن در میان غربی های اواخر قرن 20 با افزایش موازی خال کوبی همراه بود. در cicatrization یا زخم شدن ، جای زخم (کلوئید) برجسته با برش یا سوزش ایجاد می شود ، معمولاً در الگوهای تزئینی. زخم شدن در درجه اول در میان مردم پوست تیره در بسیاری از آفریقا ، در میان بومیان استرالیا و مائوری های نیوزیلند و در بسیاری از گروه های ملانزی و گینه نو رخ داده است و هم برای اثر زیبایی و هم برای نشان دادن وضعیت یا تبار انجام می شود. شکل دیگر اصلاح پوست ، ورود اشیا under در زیر پوست است - به عنوان مثال ، تعویض های محافظ جادویی که توسط برخی از مردم میانمار در زیر پوست وارد شده است.
طرح های خال کوبی شده قدمت آن به ج. 300–400 سال قبل از میلاد ، در دفن مردان در Kurgan II در Pazyryk ، شامل جزئیات از شانه راست و بازوی راست ، پیدا شده است. در موزه ارمیتاژ ایالتی ، سن پترزبورگ.
طرح های خال کوبی شده قدمت آن به ج. 300–400 سال قبل از میلاد مسیح ، در دفن مردان در Kurgan II در Pazyryk ، شامل جزئیات از شانه راست و بازوی راست ، پیدا شده است. در موزه ارمیتاژ ایالتی ، سن پترزبورگ.
با مجوز از موزه ارمیتاژ ایالتی ، سن پترزبورگ
تنه
اصلاح تنه بر روی گردن ، تنه و پستانها متمرکز است. زنان پادائونگ میانمار به دلیل کشیدن گردن خود - با استفاده از حلقه های گردن برنجی پیچ خورده - به طول حدود 15 اینچ (38 سانتی متر) ، فشار دادن استخوان یقه ، فشرده سازی قفسه دنده و کشیدن حدود چهار مهره قفسه سینه به داخل شهرت داشتند. گردن.
پادائونگ
پادائونگ
.
شکل سینه ها اغلب به دلایل زیبایی توسط فشرده سازی (به عنوان مثال ، در قفقاز ، در اسپانیا در قرن 16-17) یا کشش (به عنوان مثال ، در میان Payaguá پاراگوئه) تغییر یافته است. کاشت ژل سیلیکون برای بزرگ شدن سینه ها و جراحی زیبایی سینه در ایالات متحده و جوامع دیگر در نیمه دوم قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفت. برداشتن تمام یا بخشی از پستان در میان آمازونهای افسانه ای ، زنان مبارز فولکلور کلاسیک شناخته شده بود. برداشتن هر دو پستانک از هر دو پستان به دلایل مذهبی توسط Skoptsy انجام شد. و قطع پستانها مجازاتی است که طبق قانون هامورابی تعیین شده است.
شکل تنه نیز قابل تغییر است. در میان چندین مرد آفریقایی (ایفیک ، گاندا ، نیورو و دیگران) ، دختران برای چند ماه در سن بلوغ خلوت بودند و با رژیم های غذایی خاص چاق شدند. در برخی از فرهنگ ها ، مانند صحراوی های آفریقای شمالی ، این سنت تا قرن 21 ادامه داشت. زنان در حرمسراهای خاورمیانه نیز به دلایل زیبایی چاق شدند.
اثر معکوس ، لاغری شدید ، حداقل از قرن شانزدهم به بعد در بین نخبگان در اروپا و مستعمرات آن محبوب بود. با استفاده از محدودیت کالری و استفاده از کرست های محکم به دست آمد (به لباس نیز مراجعه کنید). این دستگاه ها می توانند باعث تغییر شکل دائمی و زیان آور قفسه دنده و اندام های داخلی شوند و استفاده از آنها گاهی منجر به مرگ پوشنده می شود. استفاده از کرست در قرن بیستم کاهش یافت ، اگرچه تأکید زیبایی شناسی بر لاغری در بسیاری از کشورهای پیشرفته ادامه داشت. برخی تلاش ها برای دستیابی به لاغری شدید با بیماری های بالقوه تهدید کننده زندگی مانند بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی مرتبط بود.