مواد زائد از راست روده به کانال مقعد منتقل می شوند. پاسخ های عصبی از راست روده باعث شل شدن اسفنکتر داخلی می شود در حالی که خارجی منقبض می شود. اندکی بعد ، اسفنکتر خارجی نیز شل شده و اجازه تخلیه مدفوع را می دهد. دیافراگم لگن و عضلات طولی مقعد و راست روده را از مدفوع عبوری به سمت بالا می کشند تا با مدفوع از دهانه مقعد خارج و خارج نشوند (افتادگی پیدا نکنند).
رگهای خونی زیادی کانال مقعدی را احاطه کرده و ممکن است در معرض بزرگ شدن و پارگی قرار گیرند. این وضعیت ، که معمولاً بواسیر یا شمع نامیده می شود ، ممکن است باعث درد ، خونریزی و بیرون آمدن عروق از مقعد شود. اسفنکتر مقعدی داخلی
آناتومی
دستگاه گوارش
anatomy Encyclopaedia سردبیران Britannica بر موضوعاتی که در آنها دانش گسترده دارند ، نظارت می کنند ، خواه از سالها تجربه حاصل از کار با آن محتوا یا از طریق مطالعه برای یک مدرک پیشرفته .... دستگاه گوارش ، دستگاه گوارش یا کانال تغذیه ای نیز نامیده می شود ، مسیری که توسط آن غذا وارد بدن می شود و مواد زائد جامد دفع می شود. دستگاه گوارش شامل دهان ، حلق ، مری ، معده ، روده کوچک ، روده بزرگ و مقعد است. هضم غذا را ببینید. اثرات بر اندام های بدن (اثرات بدنی)
واکنشهای متنوعی در پاسخ به تابش در اندامها و بافتهای مختلف بدن رخ می دهد. برخی از واکنش ها به سرعت رخ می دهند ، در حالی که برخی دیگر به آرامی رخ می دهند. به عنوان مثال ، از بین بردن سلول ها در بافت های آسیب دیده ممکن است ظرف چند دقیقه پس از مواجهه قابل تشخیص باشد ، در حالی که تغییرات دژنراتیو مانند زخم و تجزیه بافت ممکن است تا چند ماه یا چند سال بعد ظاهر نشوند.
به طور کلی ، سلولهای تقسیم کننده نسبت به سلولهای غیر جداکننده نسبت به پرتوی حساس هستند (به بالا نگاه کنید به "اثرات روی سلول") ، در نتیجه آسیب پرتوی تمایل دارد که در اندامها و بافتهایی که سلولها به سرعت ازدیاد می یابند ، زودتر ظاهر می شود. از جمله این بافتها می توان به پوست ، پوشش دستگاه گوارش و مغز استخوان اشاره کرد که سلولهای مولد به طور مداوم تکثیر می شوند تا سلولهای بالغی را که به طور مداوم در اثر پیری طبیعی از بین می روند جایگزین کنند. اثرات اولیه اشعه بر روی این اندام ها عمدتاً ناشی از تخریب سلولهای مولد و در نتیجه تداخل در جایگزینی سلولهای بالغ است ، فرایندی که برای حفظ ساختار و عملکرد طبیعی بافت ضروری است. اثرات مخرب تابش بر روی یک عضو معمولاً به آن قسمت از اندام که مستقیماً در معرض آن است محدود می شود. بر این اساس ، تابش فقط بخشی از اندام به طور کلی باعث کاهش عملکرد ارگان کمتر از تابش کل اندام می شود.
پوست
تابش می تواند بسته به دوز و شرایط قرار گرفتن در معرض ، انواع مختلفی از آسیب را به پوست وارد کند. اولین واکنش ظاهری پوست ، قرمزی گذرا (اریتم) ناحیه در معرض است که ممکن است ظرف چند ساعت پس از دوز 6 گری یا بیشتر ظاهر شود. این واکنش معمولاً فقط چند ساعت طول می کشد و دو یا چهار هفته بعد با یک یا چند موج قرمز شدن عمیق تر و طولانی تر در همان منطقه دنبال می شود. دوز بیشتر ممکن است باعث ایجاد تاول و زخم بعدی پوست و ریزش مو شود و به دنبال آن پیگمانتاسیون غیرطبیعی ماهها یا سالها بعد ایجاد شود.
مغز استخوان
سلولهای خون ساز مغز استخوان از حساس ترین سلولهای بدن هستند. اگر درصد زیادی از این سلول ها از بین بروند ، همانطور که ممکن است در هنگام تابش شدید بدن رخ دهد ، جایگزینی طبیعی سلول های خون در گردش مختل می شود. در نتیجه ، ممکن است تعداد سلول های خونی افسرده شده و در نهایت ، عفونت ، خونریزی یا هر دو به وجود بیاید. یک دوز زیر 0.5-1 Sv به طور کلی فقط باعث تخلیه ملایم و موقت سلولهای خون ساز می شود. با این حال ، یک دوز بالاتر از 8 Sv که به سرعت به بدن منتقل می شود ، معمولاً باعث ایجاد یک افسردگی کشنده در تشکیل سلول های خونی می شود.
دستگاه گوارش
پاسخ دستگاه گوارش از بسیاری جهات با پوست قابل مقایسه است. سلولهای تکثیر دهنده در غشای مخاطی که خط لوله را تشکیل می دهند در اثر تابش به راحتی از بین می روند و در نتیجه باعث برهنه سازی و زخم شدن غشای مخاطی می شوند. اگر بخش قابل توجهی از روده کوچک به سرعت در معرض دوز بیش از 10 گری قرار گیرد ، همانطور که ممکن است در یک حادثه پرتوی رخ دهد ، یک واکنش اسهال خیز مانند مهلک در مدت زمان بسیار کوتاهی به وجود می آید.
اندام های تولید مثل
اگرچه اسپرماتوزوئیدهای بالغ نسبتاً در برابر اشعه مقاوم هستند ، سلولهای نابالغ سازنده اسپرم (اسپرماتوگونی) از حساس ترین سلولهای رادیویی در بدن هستند. از این رو ، قرار گرفتن در معرض سریع هر دو بیضه در دوز پایین تر از 0.15 Sv ممکن است تولید اسپرم را به طور موقت قطع کند و دوز بیش از 4 Sv ممکن است برای ایجاد عقیم سازی دائمی در درصد معینی از مردان کافی باشد.
در تخمدان انسان ، تخمک های بلوغ متوسط نسبت به بلوغ بیشتر یا کمتر حساس به اشعه هستند. یک دوز 1.5-2.0 Sv که به سرعت به هر دو تخمدان تحویل داده می شود ، ممکن است باعث عقیم سازی موقت شود ، در حالی که دوز بیش از 2-3 Sv احتمالاً باعث می شود