بیماری کانیبالیسم از جمله انواع بیماری ها میباشد که در بین طیور بسیار رایح است.
در این بیماری پرندگان شروع به خود خوری و دیگر خوری میکنند. بیماری کانیبالیسم بیشتر تاثیرات خود را بر روی پرنده مرغ تخمگذار میگذارد سپس اگر در زمان نیاز به رسیدگی به این بیماری رسیدگی نشود متاسفانه موجب مرگ و میز مرغ خواهد شد.
زمانی که این بیماری به مرغداری یا سالن پرورش طیور منتقل شود تاثیرات بسیار جدی برحای خواهد گذاشت که یکی از این تاثیرات میتواند خسارات وحشتناک باشد، در زیر عوامل این بیماری را درج کرده ایم که به این شکل است:
نور زیاد: شدت نور زیاد و طولانی مدت باعث می شود پرنده پرخاشگر شود.
تغذیه یکنواخت: جیره غذایی ثابت و محدود می تواند سبب کمبود برخی از مواد معدنی در پرنده شود.
گرمای بیش از حد: هوای گرم نیز من جمله عوامل تأثیر گذار در بیماری خود خوری و هم نوع خوری پرندگان میباشد.
تراکم زیاد و نبود فضای کافی برای پرنده: در صورتی که در یک مکان تعداد انبوهی از پرندگان نگه داری شوند و به اندازه کافی فضای گردش نداشته باشند شروع به نوک زدن به یک دیگر می کنند.
استرس و ترس: زمانی که پرنده دچار تشویش و اضطراب می شود حالت تهاجمی تری به خود گرفته و ممکن است شروع به جنگیدن و زخمی کردن سایر پرندگان کند.
عدم تهویه هوای: تهویه هوا برای پیشگیری بیماری کانی بالیسم بسیار ضروروی می باشد.
رعایت نکردن موارد بهداشتی: رعایت موارد بهداشتی از ملزومات کار پرورش پرندگان می باشد و عدم توجه به آن احتمال بسیاری از بیماری ها را دو چندان برابر می کند.
نبود دان خوری و آبخوری کافی: پرندگان نیز برای غذا خوردن با هم در یک محیط احساس رقابت می کنند و اگر غذا و آب کافی نباشد می تواند جرقه یک درگیری بین طیور را بزند که کانی بالیسم یکی از عوارض آن خواهد بود.
گرسنه ماندن طولانی پرنده: در صورت نبود غذای کافی ، پرندگان شروع به خود خوری و همدیگر خوری می کنند.
پرندگان کند رشد: برخی از پرندگان نسبت به سایر هم نوعان خود دیرتر رشد می کنند و پر های بدن آنها دیرتر بیرون می آید. همین موضوع بدن پرنده را در برابر خونریزی آسیب پذیرتر می کند.
نگه داری گونه ها و نژاد های مختلف در کنار هم: در بسیاری از نژاد ها تفاوت های ظاهری می تواند پرنده را به کنجکاوی و پرخوری تشویق کند که بیماری کانی بالیسم یکی از عوارض این کار می باشد.
همچنین مواردی هم وجود دارد که برای پیشگیری و درمان این بیماری توصیه میکنیم که عبارتند از موارد زیر :
به پرنگان علوفه و خرده ریز های گیاهی بدهید تا با خوردن آن مشغول باشند و وقت نزاع با یک دیگر را نداشته باشند.
نور محیط آنها را کنترل کنید و میزان روشنایی آن را کم کنید.
فضای باز و آزاد می تواند پرنده را مشغول به گیاه خواری و تغذیه کند. به نوعی سرشان گرم کار دیگری شود.
استفاده از نور قرمز رنگ باعث می شود که پرندگان آرام تر بمانند. همچنین نور قرمز تشخیص خون برای پرنده را سخت و مشکل می کند.
نوک چینی یکی دیگر از راهکار های پیشگیری از بیماری کانیبالیسم در بین طیور بخصوص گله های تخم گذار می باشد. نوک چینی می بایست توسط یه فرد باتجربه و به اندازه صحیح صورت بگیرد.
جدا نمودن پرنده ضخمی و شناسایی آن می تواند جلو شیوع این بیماری را در بین سایر پرندگان بگیرد.
به جیره غذایی پرندگان کمی نمک اضافه کنید ، دقت شود نمک به آب اضافه نشود چون پرندگان نیز آب گوارا دوست دارند.
افزایش تعداد دان خوری و آب خوری
اضافه نمودن مواد معدنی و ویتامین ها به جیره غذایی و استفاده از جیره غذایی پروتئین دار می تواند در پیشگیری این بیماری مفید باشد.
درمان انگل های پوستی با سم پاشی مخصوص آن و یا اسپری کردن با آنتی بیوتیک ها