نیلینگ

نیلینگ (میخکوبی) روشی برای نگهداری سازه در مقابل ریزش دیواره گودبرداری است که در حدود دهه 60 میلادی توسط مهندسان استرالیایی ابدا شد. روش های دیگری برای مهارسازی دیواره های گودبرداری وجود دارد که شامل روش های: اجرای شمع، انکراژ، روش خرپایی، سپرکوبی و غیره است که در این بین روش انکراژ شباهت بیشتری با نیلینگ دارد.

روش کلی میخکوبی یا نیلینگ به این صورت است که، ابتدا دیوارها رکلاژ شده و شبکه های مش بندی با میخ در فاصله 50 سانتی متری به دیوار گود وصل می شوند. در ادامه نیز روی شبکه مش بندی شده بتن پاچیده می شود. همچنین، ضخامت بتن یا شاتکریت حدود 10 تا 20 سانتی متر است.

به طور کلی مراحل اجرای نیلینگ به شرح زیر است:

• حفاری و گودبرداری

• حفاری چاهک ها با دستگاه مخصوص

• جایگذاری میلگرد و تزریق دوغاب

• اجرای روکش موقت

• اجرای دیگر لیفت ها برای رسیدن به تراز نهایی

• اجرای روکش دائم و تکمیل سیستم زهکشی

مزایای اجرای نیلینگ

• استفاده از تجهیزات کمتر در مقایسه با روش انکراژ.

• اشغال شدن محدوده کمتری از خاک نسبت به روش انکراژ.

• مقرون به صرفه بودن.

• روش نیلینگ نسبت به دیگر روش های سازه نگهبان، اختلالات کمتری در عبور و مرور و حمل و نقل وسایل ایجاد می کند.

معایب اجرای نیلینگ

• مناطقی که جریان آب به تندی و مازاد وجود دارد، انجام نیلینگ خطرناک خواهد بود.

• در صورتی که در محل مورد نظر جهت اجرای نیلینگ، موانعی مانند تاسیسات شهری وجود داشته باشد، محدودیت هایی برای شیب، محل حفاری و طول نیل وجود دارد.

• اگر نیلینگ دائمی باشد، نیاز به بررسی دائمی آن نیز وجود خواهد داشت.

• از آنجایی که در روش نیلینگ از خاک جهت نگهبانی دیواره ها استفاده می شود، هر خاکی نمی تواند مناسب انجام این کار باشد.

ما در این مطلب سعی نمودیم توضیحات مختصری در رابطه با روش نیلینگ به شما ارائه دهیم. پیشنهاد می کنیم جهت کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به وب سایت گروه صنعتی و معدنی آرمیکو https://armico.ir/ مراجعه کنید.