اتر (ETH) چیست؟
اتر توکن تراکنشی است که عملیات در شبکه اتریوم را تسهیل می کند. همه برنامه ها و خدمات مرتبط با شبکه اتریوم به قدرت محاسباتی نیاز دارند (و این قدرت محاسباتی رایگان نیست). اتر نوعی پرداخت برای شرکت کنندگان در شبکه است تا عملیات درخواستی خود را در شبکه اجرا کنند. می توان اتر را به عنوان ارز دیجیتال شبکه اتریوم در نظر گرفت، اما اگر بخواهیم مفهمومی دقیق تر از آن ارائه دهیم آن را به عنوان “سوخت” شبکه اتریوم معرفی می کنیم. اتر تمام تراکنش ها را در شبکه ردیابی و تسهیل می کند. این فرآیند به طور قابل توجهی با عملکرد یک ارز دیجیتال استاندارد متفاوت است. با این وجود، اتر دارای ویژگی هایی است که آن را به سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین شبیه می کند.
آشنایی بیشتر با اتر (ETH)
شبکه اتریوم از توسعه بلاکچین خود برای جایگزینی ذخیره‌سازی داده های مصرف کننده، از جمله سوابق مالی، توسط شرکت های اینترنتی شخص ثالث استفاده می کند. بلاکچین نوع منحصر به فردی از پایگاه داده است. به این صورت که در بلاکچین، داده ها در بلوک هایی ذخیره می شوند که به ترتیب زمانی به هم متصل شده اند. بلاکچین در ابتدا برای ثبت تراکنش های بیت کوین استفاده می شد که امروزه پایه و اساس اکثر ارزهای دیجیتال اصلی را فراهم می کند.
هدف اتریوم ایجاد موقعیتی است که در آن داده‌های شخصی مصرف‌کنندگان در برابر هک کمتر آسیب ببینند، زیرا هیچ شرکتی آنها را ذخیره نمی‌کند. اتر مانند سایر ارزهای دیجیتال یک وسیله برای مبادله است، اما با این تفاوت که توکن‌های اتر فقط برای یک هدفی خاص قابل استفاده هستند و آن هم تسهیل محاسبه برنامه‌های غیرمتمرکز در شبکه اتریوم می باشد. کاربران ممکن است ارزهای دیجیتال دیگر را با توکن‌های اتر مبادله کنند، اما توکن‌های اتر را نمی‌توان با ارزهای دیجیتال دیگر جایگزین کرد تا قدرت محاسباتی برای تراکنش‌های اتریوم فراهم شود.
شبکه اتریوم از ساخت و اجرای برنامه‌های دیجیتال غیرمتمرکز به نام dapps برای استفاده تجاری و شخصی بر روی این پلتفرم پشتیبانی می‌کند. منابع محاسباتی مورد نیاز برای اجرای این عملیات ردیابی و با توکن های اتر پرداخت می شود.
توسعه‌دهنده‌ای که برنامه‌های اتریوم را می‌سازد ممکن است نیاز به پرداخت هزینه برای میزبانی و اجرای برنامه‌ها در شبکه اتریوم را داشته باشد و کاربری که از چنین برنامه‌هایی استفاده می‌کند ممکن است نیاز به پرداخت هزینه استفاده از برنامه را داشته باشد. در اینجا اتر به عنوان واسطه ای عمل می کند تا امکان چنین پرداخت هایی را فراهم کند.
توسعه‌دهنده‌ای که برنامه‌ای می‌سازد و از حداقل منابع شبکه استفاده می‌کند، در مقایسه با توسعه‌دهنده‌ای که برنامه‌های کاربردی با منابع بالا می‌سازد، توکن‌های اتر کمتری پرداخت می‌کند. همانطور که یک موتور ناکارآمد به سوخت بیشتری نیاز دارد، و یک موتور کارآمد سوخت کمتری مصرف می کند، برنامه های کاربردی به اتر بیشتری برای پردازش تراکنش ها نیاز دارند. هرچه قدرت محاسباتی و زمان بیشتری برای یک برنامه مورد نیاز باشد، هزینه اتری که برای تکمیل عملیات دریافت می شود، افزایش می یابد.
برنامه هایی برای اتر
توسعه دهندگان اتریوم در سال ۲۰۱۷ کار بر روی تغییر شبکه از سیستم اثبات کار (PoW) به سیستم اثبات سهام (PoS) را آغاز کردند. شبکه زیربنایی جدید با نام اتریوم ۲.۰.۳ شناخته می شود. وظیفه ۲.۰ این است که شبکه زیربنایی را سریعتر و ایمن تر کند. طرفداران ارتقای این برنامه می گویند که این امکان را برای هزاران تراکنش بیشتر در هر ثانیه فراهم می کنند.
در یک سیستم PoW، به اصطلاح “ماینرها” برای حل مسائل ریاضی دشوار با یکدیگر رقابت می کنند تا تراکنش ها را از طریق رایانه های خود تأیید کنند. با سیستم جدید PoS، شبکه اتریوم برای پردازش تمام تراکنش‌های جدید به «استیکرها» (به جای ماینرها) که قبلاً برخی از توکن‌های اتر را در اختیار دارند، تکیه می‌کند. به منظور اعتبارسنجی تراکنش در شبکه اتریوم ۲.۰، یک استیکر باید توکن‌های اتر را به کیف پول ارز دیجیتال واریز کند. برای واریز توکن‌های اتر به کیف پول، سهامداران باید از یک قرارداد هوشمند استفاده کنند (قراردادی در بلاکچین اتریوم که به طور خودکار با استفاده از کد اجرا می‌شود). برخلاف سیستم PoW، سهامداران نیازی به استفاده از مقادیر قابل توجهی از توان محاسباتی ندارند، زیرا آنها به صورت تصادفی انتخاب می شوند و با سایر ماینرها رقابت نمی کنند. استکرها نیازی به استخراج بلوک ندارند. در عوض، آنها بلوک‌ها را زمانی که انتخاب می‌شوند ایجاد می‌کنند و زمانی که بلوک‌های پیشنهادی انتخاب نشده‌اند، اعتبارسنجی می‌کنند. این فرآیند اعتبار سنجی به عنوان “تصدیق” شناخته می شود. شرکت‌کنندگان در این فرآیند می‌توانند هم برای پیشنهاد بلوک‌های جدید و هم برای تأیید بلوک‌هایی که دیده‌اند، جوایزی کسب کنند.
در ۲ دسامبر ۲۰۲۰، بنیانگذار اتریوم، ویتالیک بوترین، نقشه راهی برای انتشار اتریوم ۲.۰ ارائه کرد. و اگرچه اولین بلوک بلاکچین جدید اتریوم در ۱ دسامبر ۲۰۲۰ ایجاد شد، نقشه راه روشن کرد که اجرای کامل اتریوم مدتی طول خواهد کشید. اگرچه این پلتفرم به طور رسمی به نسخه ۲.۰ تغییر یافته است، اما همچنان برای قدرت محاسباتی به ماینرها بستگی دارد.
نکات خلاصه و پایانی
اتر توکن تراکنشی است که عملیات در شبکه اتریوم را تسهیل می کند.
می توان اتر را به عنوان ارز دیجیتال شبکه اتریوم در نظر گرفت، اما اگر بخواهیم مفهمومی دقیق تر از آن ارائه دهیم آن را به عنوان “سوخت” شبکه اتریوم معرفی می کنیم.
فناوری اتریوم از توسعه بلاکچین خود برای جایگزینی ذخیره‌سازی داده های مصرف کننده، از جمله سوابق مالی، توسط شرکت های اینترنتی شخص ثالث استفاده می کند.
اتر از نظر ارزش بازار دومین ارز دیجیتال بزرگ دنیا از سال ۲۰۲۱ می باشد. همچنین بلحاظ ارزش بازار پس از بیتکوین رتبه دوم را در مارکت کپ داراست.
توسعه دهندگان شبکه اتریوم از سال ۲۰۱۷ کار بر روی تغییر شبکه از سیستم اثبات کار (PoW) به سیستم اثبات سهام (PoS) را شروع نمودند. شبکه زیربنایی جدید با نام اتریوم ۲.۰ شناخته می شود و هنوز به طور کامل منتشر نشده است.