استیکینگ در اثبات سهام به چه معناست؟
کاربرانی که دارای توکن های شبکه هستند، با قفل کردن توکن‌های ارز دیجیتال خود می‌توانند به عنوان اعتبارسنج در شبکه فعالیت کنند. به این فرآیند «استیکینگ» (Staking) گفته می‌شود. تعداد توکن هایی که افراد باید قفل کنند تا به عنوان اعتبارسنج، حق تایید تراکنش‌ها را داشته باشند در شبکه‌های مختلف متفاوت است. به عنوان مثال در اتریوم ۲ این مقدار برابر با ۳۲ توکن اتریوم است. بلاک‌ها توسط بیش از یک کاربر اعتبارسنجی می‌شوند و زمانی که درصد معینی از اعتبارسنج‌ها اطلاعات را تایید کردند، بلاک نهایی شده و در بلاکچین ذخیره می‌شود.
اگر کاربران توکن های کافی برای استیکینگ را نداشته باشند، نمی‌توانند در فرآیند اعتبارسنجی شرکت کنند. برای رفع این مشکل، در بسیاری از پروژه‌های بلاکچینی این امکان وجود دارد که کاربران توکن‌های خود را در اختیار نودهای شبکه قرار دهند و به نسبت توکن‌های خود سود دریافت کنند. سود استیکینگ از کارمزد تراکنش‌های شبکه حاصل می‌شود و به طور معمول توکن‌های جدیدی در این فرآیند تولید نمی‌شود.
استیک کردن ارزهای دیجیتال در بسترهای مختلفی قابل انجام است. با مراجعه به سایت هر پروژه می‌توانید بستر مناسب و نحوه استیک ارزهای دیجیتال در آن پروژه و سود حاصل از آن را بررسی کنید. در بسیاری از کیف پول‌های ارز دیجیتال مانند «Trustwallet» و صرافی‌های رمز ارز مانند «Binance» این قابلیت وجود دارد.
نکته دیگری که در فرآیند استیکینگ باید به آن توجه شود، نحوه آزادسازی توکن های قفل شده است. در برخی از پلتفرم‌ها آزادسازی توکن ها به صورت آنی انجام می‌شود در حالی که برای برخی دیگر از پروژه‌ها این کار از چند ساعت تا چند روز طول می‌کشد. معمولا بین مدت زمان لازم برای آزادسازی توکن ها و پاداش دریافتی رابطه معکوس وجود دارد و هر چه کاربران راحت‌تر بتوانند توکن های خود را آزاد کنند، سود دریافتی کمتر است.
با توجه به ماهیت نوسانی و پر ریسک بازار رمزارزها، کسب درآمد از ارزهای دیجیتال بدون دریافت آموزش میسر نیست.
اهداف اثبات سهام چیست؟
الگوریتم اثبات سهام برای کاهش نگرانی‌های محیط زیستی الگوریتم اجماع اثبات کار و همچنین افزایش مقیاس‌پذیری شبکه‌های بلاکچینی طراحی شده است. اثبات کار یک رویکرد رقابتی برای تایید و ثبت تراکنش‌ها در شبکه است. به همین دلیل افراد در این روش به دنبال راه‌هایی برای کسب مزیت نسبت به دیگران هستند. از آن‌جایی که پاداش حاصل از این روش علاوه بر کارمزد تراکنش‌ها شامل سکه‌های جدید تولید شده است، رقابت برای ثبت تراکنش‌ها شدید‌تر نیز می‌شود.
هجوم کاربران به شبکه بیت‌کوین برای فعالیت به عنوان ماینر، همانطور که باعث افزایش امنیت شبکه شده، منجر به افزایش مصرف انرژی در سطح جهان نیز شده است. این اتفاق، علاوه بر این‌که باعث قطعی برق در نقاط مختلف دنیا شده، مشکلات محیط زیستی زیادی نیز با خود به همراه آورده است. بسیاری بر این باورند که مصرف انرژی و افزایش آلودگی در سطح جهان برای تولید بیت‌کوین منطقی نیست و به همین دلیل روش‌هایی مانند اثبات سهام روش‌های منطقی‌تری هستند.
در سیستم‌های الگوریتم اجماع کار برای این‌که امنیت شبکه حفظ شود محدودیت‌های زمانی برای تایید بلوک جدید و همچنین سایز بلاک‌ها اعمال شده است. همه کاربران باهم برای تایید تراکنش‌ها فعالیت می‌کنند. این محدودیت‌ها باعث کاهش مقیاس‌پذیری شبکه شده است. منظور از مقیاس‌پذیری، واکنش شبکه به تعداد درخواست‌های بالا در واحد زمان است.
در الگوریتم اثبات سهام، با توجه به این‌که فضا رقابتی نیست و امنیت شبکه از طریق در خطر افتادن دارایی‌های نودهای شبکه تضمین می‌شود، سرعت ثبت تراکنش‌ها بیشتر است. در حالی که بیت‌کوین ۵ تراکنش در ثانیه را ثبت می‌کند پروژه‌های بلاکچینی اثبات سهام امروزه بیش از ۵۰ هزار تراکنش را در ثانیه تایید می‌کنند. برای گسترش پروژه‌های بلاکچینی از حوزه مالی به سایر امور مانند اینترنت غیرمتمرکز، افزایش مقیاس‌پذیری ضروری است.
الگوریتم اجماع اثبات سهام چیست؟
الگوریتم اجماع اثبات سهام یکی از الگوریتم‌های اجماع معروف در پروژه‌های بلاکچینی است که در سال ۲۰۱۱ به عنوان یک راه‌حل با مصرف انرژی کمتر ارائه شد. نودهای شبکه در این الگوریتم «اعتبارسنج» (Validator) نامیده می‌شوند که وظیفه آن‌ها ساخت بلاک‌های تراکنش است. برخلاف الگوریتم اجماع اثبات کار، در این روش نیازی به مصرف انرژی بالا برای حل معادلات شبکه نیست و کاربران با قفل کردن دارایی‌های خود امکان فعالیت در شبکه را پیدا می‌کنند.
روش انجام کار در این الگوریتم به صورت است که ابتدا اعتبارسنج مقداری از توکن‌های شبکه را در یک قرارداد هوشمند قفل می‌کند. پس از آن، شبکه کاربر را به عنوان نود جدید قبول می‌کند و آن را به نودهای دیگر وصل می‌کند. حال افراد بر اساس تعداد توکن‌های قفل شده خود یا مدت زمانی که توکن‌ها را در شبکه قفل کرده‌اند، شانس ایجاد بلوک‌ها را به دست می‌آورند.
در الگوریتم اثبات کار، کاربران با استفاده از دستگاه‌های محاسباتی ماینر خود به دنبال حل معادله بلاک و پیدا کردن مقدار نانس شبکه هستند. این رقابت کاملا شانسی است چرا که یک نود ممکن است در اولین تلاش خود برای حل معادله به جواب برسد. در این روش تمامی نودها به طور همزمان برای حل معادل بلوک رقابت می‌کنند.