بلاکچین اتریوم چیست؟
اتریوم (Etherum) یک پلتفرم بلاکچین غیرمتمرکز است که یک شبکه همتا به همتا ایجاد می کند که به طور ایمن کد برنامه را اجرا و تأیید میکند که قراردادهای هوشمند نامیده می شود. قراردادهای هوشمند به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا بدون یک نهاد یا سازمان مرکزی قابل اعتماد با یکدیگر معامله کنند. سوابق تراکنش بصورت تغییرناپذیر، قابل تأیید و به طور ایمن در سراسر شبکه توزیع می شوند و به شرکت کنندگان امکان پیگیری و مشاهده کامل داده های تراکنش را می دهند. تراکنش حساب های اتریوم ایجاد شده، توسط کاربر ارسال و دریافت می شوند. یک فرستنده باید تراکنش ها را امضا کند و اتر که ارز دیجیتال بومی اتریوم میباشد را به عنوان هزینه پردازش تراکنش ها در شبکه پرداخت کند.
اتریوم یک پلتفرم بسیار منعطف را ارائه می دهد که بر اساس آن می توان برنامه های غیرمتمرکز را با استفاده از زبان اسکریپت نویسی Solidity و ماشین مجازی اتریوم ساخت.
توسعه دهندگان برنامه های غیرمتمرکز که قراردادهای هوشمند را روی اتریوم مستقر میکنند از اکوسیستم پیشرفته و ابزار های توسعه دهنده و بهترین شیوه های ایجاد شده با توسعه فناوری بهره میبرند. رابط کاربری اتریوم از طریق اتصال کاربران به کیف پول های متامسک، رین بوو و ایجنت و سایر کیف پول های ارز دیجیتال به بلاکچین اتریوم و قراردادهای هوشمند مستقر در آنجا تعامل ایجاد میکند.
پایگاه کاربری بزرگ اتریوم توسعه دهندگان را تشویق می کند تا برنامه های خود را در شبکه مستقر کنند، که این امر اتریوم را به عنوان مرکز اصلی برنامه های غیرمتمرکز مانند دیفای و ان اف تی ها بیشتر مطرح میکند. در آینده پروتکل اتریوم ۲ سازگار با برنامه های گذشته که در حال حاضر در دست توسعه است شبکه مقیاس پذیرتری را برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز که به توان عملیاتی تراکنش بالاتری نیاز دارند، ارائه خواهد کرد.
تاریخچه مختصری از اتریوم
ویتالیک بوترین، که اتریوم با نام این شخص شناخته می شود، وایت پیپری را برای معرفی اتریوم در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد.
پلتفرم اتریوم در سال ۲۰۱۵ توسط بوترین و جو لوبین، بنیانگذار شرکت نرم‌افزار بلاکچین ConsenSys راه‌اندازی شد. بنیان‌گذاران اتریوم جزو اولین کسانی بودند که پتانسیل کامل فناوری بلاکچین را فراتر از تصورات امنیت ارزهای دیجیتال فراهم نمودند.
یکی از رویدادهای قابل توجه در تاریخ اتریوم، هارد فورک یا تقسیم اتریوم به اتریوم کلاسیک است. در سال ۲۰۱۶ گروهی از شرکت کنندگان شبکه، کنترل اکثریت بلاکچین اتریوم را به دست آوردند تا بیش از ۵۰ میلیون دلار اتر را که برای پروژه ای به نام The DAO جمع‌آوری شده بود به سرقت ببرند. موفقیت این حمله به مشارکت یک توسعه دهنده شخص ثالث برای پروژه جدید نسبت داده شد. در حالی که اکثریت دارندگان اتریوم تصمیم گرفتند با بی اعتبار کردن بلاکچین موجود اتریوم و تایید یک بلاکچین با تغییر تاریخچه آن به روز اول موفق شدند سرقت را معکوس کنند (برای اطلاعات بیشتر نسبت به حمله پروژه DAO می توانید به این لینک مراجعه کنید) ولی بخشی از دارندگان ترجیح دادند نسخه اصلی بلاکچین اتریوم را حفظ کنند. آن نسخه بدون تغییر اتریوم برای همیشه تقسیم شد و تبدیل به ارز دیجیتال Ethereum Classic یا ETC.4 شد.
از زمان راه‌اندازی اتریوم، اتر (ETH) به‌عنوان یک ارز دیجیتال به دومین ارز، بلحاظ ارزش بازار در دنیا تبدیل شد.
قرارداد هوشمند اتریوم چیست؟
قرارداد هوشمند یک کد برنامه کاربردی است که در یک آدرس خاص در زنجیره بلاکچین به نام آدرس قرارداد، قرار گرفته است.
برنامه ها می توانند زنجیره قرارداد هوشمند را فراخوانی کنند، وضعیت آنها را تغییر دهند و تراکنش ها را آغاز کنند. قراردادهای هوشمند به زبان های برنامه نویسی سولیدیتی و وایپر نوشته می شوند و توسط سیستم مجازی اتریوم در بستر بلاکچین اجرا می شوند.
حساب اتریوم چیست؟
دو نوع حساب در اتریوم وجود دارد:
۱.حساب های تحت مالکیت خارجی :
حساب های تحت مالکیت خارجی توسط یک کلید خصوصی کنترل می شود و هیچ کد مرتبطی ندارد و میتواند تراکنش ها را ارسال کند.
۲.حساب های قراردادی :
اما یک حساب قرارداد دارای یک کد مرتبط است که هنگام دریافت تراکنش از یک حساب تحت مالکیت خارجی اجرا می شود، نکته ای که در اینجا وجود دارد یک حساب قراردادی نمی تواند به تنهایی شروع به انجام تراکنش کند و معاملات همیشه باید از یک حساب تحت مالکیت خارجی تایید بگیرند.
تراکنش اتریوم چیست؟
تراکنش در اتریوم یک پیام داده امضا شده است که از یک حساب اتریوم به حساب دیگر ارسال می شود. این شامل اطلاعات فرستنده و گیرنده تراکنش، گزینه ای برای گنجاندن مقدار اتر مورد انتقال، بایت کد قرارداد هوشمند، و هزینه تراکنشی است که فرستنده مایل است به اعتبارسنجی شبکه بپردازد تا تراکنش در بلاکچین گنجانده شود.
برنامه ها چگونه بر روی اتریوم کار می کنند؟
هنگامی که یک تراکنش قرارداد هوشمند را راه‌اندازی می کند، تمام نود های شبکه هر یک دستورالعمل خاصی را اجرا می کنند. برای انجام این کار، اتریوم یک محیط اجرایی به نام ماشین مجازی اتریوم یا همان {ای ام ای} را بر روی بلاکچین پیاده‌سازی می کند. تمام نود ها ی شبکه ای ام ای را به عنوان بخشی از پروتکل تایید بلوک اجرا می کنند. در تأیید بلوک، هر نود از طریق تراکنشهای فهرست شده در بلوکی که تأیید میکند میگذرد و کد را که توسط تراکنشهای ای ام ای راه‌اندازی می شود اجرا می کند. تمام نودهای شبکه اتریوم محاسبات یکسانی را انجام میدهند تا دفتر کل خود را هماهنگ نگه دارند. هر تراکنش باید شامل محدودیت گس و کارمزدی باشد که فرستنده مایل به پرداخت آن برای معامله است. ماینرها این انتخاب را دارند که تراکنش را در نظر بگیرند و کارمزد را دریافت کنند یا خیر. اگر مقدار کل گس مورد نیاز برای پردازش تراکنش کمتر یا مساوی با حد مجاز گس باشد، معامله پردازش می شود. اگر گس مصرف شده قبل از اتمام معامله به حد مجاز گس برسد، معامله انجام نمی شود و کارمزد از بین می رود. تمام گسی که در اجرای تراکنش استفاده نمی شود به عنوان اتر به فرستنده بازپرداخت می شود.
امضای معامله به چه معناست؟
امضای تراکنش با استفاده از کلید خصوصی حساب فرستنده تراکنش، امضای تراکنش ایجاد می کند. تراکنش ها باید قبل از ارسال به شبکه امضا شوند.
هارد فورک در اتریوم چیست؟
هارد فورک تغییری در پروتکل زیربنایی اتریوم است که قوانین جدیدی را برای بهبود توسعه پروتکل ایجاد میکند که سازگار با پروتکل های گذشته نیست. همه مشتریان اتریوم نیاز به ارتقا دارند. در غیر این صورت، آنها بر روی یک زنجیره ناسازگار با پیروی از قوانین قدیمی گیر می کنند.
چگونه می توانم اتریوم بخرم؟
سرمایه گذاران می توانند یکی از پلتفرم های مبادله ارزهای دیجیتال را برای خرید و فروش اتر استفاده کنند. اتریوم توسط صرافی‌های اختصاصی ارز دیجیتال، از جمله کوین‌بیس، کوینکس، جمینی، و بایننس و کارگزارانی مانند رابینهود پشتیبانی می‌شود.
نتیجه:
اتریوم یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین است که بیشتر به خاطر ارز دیجیتال خود یعنی ETH شناخته شده است.
فناوری بلاکچین که اتریوم را تقویت می کند، امکان ایجاد و نگهداری دفتر کل دیجیتال امن را به صورت عمومی فراهم می کند.
بیت کوین و اتریوم نسبت به هم شباهت های زیادی دارند اما دیدگاه ها و محدودیت های بلندمدت متفاوتی دارند.
اتریوم در حال انتقال به یک پروتکل عملیاتی است که انگیزه هایی برای پردازش تراکنش ها به کسانی که دارای بیشترین مقدار ETH هستند ارائه می دهد.