معاملات آف چین Off-Chain چیست؟
تراکنش های زنجیره ای در واقع تراکنش هایی هستند که، در دفتر کل توزیع شده منعکس می شوند و برای همه کاربران شبکه قابل مشاهده هستند. از سوی دیگر، تراکنش‌های خارج از زنجیره در بیرون از شبکه بلاکچین اتفاق می‌افتد. چنین تراکنشی به خدمات ماینرها نیاز ندارد زیرا هیچ تأییدیه دفتر کل انجام نمی شود.
برخلاف تراکنش های زنجیره ای، تراکنش های خارج از زنجیره را می توان فورا انجام داد. این روش مستلزم هزینه های کمتری است، فورا اتفاق می افتد و ناشناس بودن بیشتری را ارائه می دهد.
معاملات آف چین Off-Chain چگونه انجام می شود؟
تراکنش‌های خارج از زنجیره که خارج از شبکه بلاکچین اتفاق می‌افتند، می‌توانند به روش‌های مختلفی انجام شوند. یکی از روش ها استفاده از زنجیره های پرداخت مانند شبکه لایتنینگ بیت کوین است که تراکنش های همتا به همتا را انجام می دهد.
یکی دیگر از روش های رایج تراکنش خارج از زنجیره، تعویض کلیدهای خصوصی با کیف پول موجود است. با این روش، یک مالک جدید به یک کیف پول خاص اختصاص داده می شود. این شبکه بلاکچین را تغییر نمی دهد و راهی فوری برای انجام تراکنش است.
برخی از صرافی های غیرمتمرکز ( DEX ) نقش یک امانی را برای کار به عنوان ضامن بین دو فردی که مایل به انجام یک تراکنش خارج از زنجیره هستند، پذیرفته اند. تجارت P2P در بایننس یک نمونه کلاسیک است که در آن پلتفرمی برای تبادل طیف گسترده ای از توکن های رمزنگاری و پرداخت از طریق تعدادی از روش های پرداخت خارج از زنجیره از جمله نقل و انتقالات بانکی، Payoneer و PayPal به کاربران ارائه می شود.
به طور معمول، معاملات خارج از زنجیره بین شخص یا اشخاص قابل اعتماد انجام می شود. به دلیل مزیت های زمان، هزینه و حفظ حریم خصوصی، معاملات خارج از زنجیره در حال محبوب شدن هستند. با این حال، بسیاری از پروژه‌های رمزنگاری مانند Solana، در حال کار به سمت تراکنش‌های زنجیره‌ای کم‌هزینه با TPS بالا هستند.
حکمرانی خارج از زنجیره چیست؟
در یک شبکه حاکمیتی خارج از زنجیره، ذینفعان برای کنترل با همکاری به روش‌های مختلف با یکدیگر رقابت می‌کنند. بحث در رسانه‌های اجتماعی، انجمن‌های آنلاین، کنفرانس‌ها و رویدادهای دیگر، نمونه‌های محبوبی از رویه‌های حاکمیت خارج از زنجیره در بلاکچین‌های عمومی هستند.
حکمرانی خارج از زنجیره از بسیاری جهات به سیاست دنیای واقعی شباهت دارد. هدف گروه‌های ذینفع مختلف کنترل سیستم با انجام یک سری بازی‌های مشارکتی است که در آن سعی می‌کنند دیگران را برای حمایت از هدف خود متقاعد کنند. هیچ کدی وجود ندارد که این گروه ها را به اقدامات دقیق مرتبط کند. در عوض، آنها تعیین می کنند که چه چیزی به نفع آنهاست در پرتو ترجیحات شناخته شده سایر ذینفعان.
بسیاری از بلاک چین های عمومی، مانند بیت کوین و اتریوم ، معماری حاکمیتی دارند که عمدتاً خارج از زنجیره است.
برای مثال، تمام تغییرات قابل توجهی که برای بیت کوین پیشنهاد می شود، توسط طرف های مهم به طور آنلاین مورد بحث قرار می گیرد.
تیم توسعه اصلی، سایر توسعه دهندگان، استخراج کنندگان، محققان و جامعه کاربر نهایی، همگی بازیگران مهمی هستند. هر کسی می تواند در جلسات مکرر آنلاین تیم توسعه هسته بیت کوین شرکت کند.
با بررسی دقیق‌تر، به نظر می‌رسد بیت‌کوین هیچ مکانیزم حاکمیتی روی زنجیره ندارد.
این شبکه فاقد توکن حاکمیتی است، و در حالی که داشتن بیت کوین به شما در مکالمات خارج از زنجیره صدا می دهد، اما حق رای صریح را برای شما فراهم نمی کند. در نتیجه، تمام مکالمات و رای‌گیری خارج از زنجیره انجام می‌شود.
برخی افراد قدرت هش استخرهای استخراج بزرگ یا استخراج بیت کوین را با قدرت حاکمیتی برابر می دانند. مهم نیست که یک ماینر بیت کوین چقدر قدرتمند است، آنها هیچ حق حاکمیت خاصی ندارند.
تنها مسئولیت آنها تأیید یا رد بلوک های تراکنش است. به عبارت دیگر، سهم شما از قدرت استخراج بیت کوین با سهمی از حقوق حاکمیتی برابری نمی کند.
مدل حاکمیت اتریوم بسیار شبیه به بیت کوین است. یک تیم توسعه اصلی به رهبری ویتالیک بوترین وجود دارد که به طور گسترده توسط جامعه، محققان، مشاوران و معدنچیان به عنوان یک قهرمان شناخته می شود.
اصلاحات پروتکل توسط توسعه‌دهندگان اصلی از طریق درخواست‌های بهبود رسمی، مشابه حاکمیت زنجیره‌ای، ارائه می‌شود.
برخی از نمونه‌ها شامل پیشنهادات بهبود بیت‌کوین (BIPs) و پیشنهادات بهبود اتریوم (EIPs) هستند، که پیشنهاداتی هستند که اغلب به مخزن رسمی پروژه ارائه می‌شوند که در مایکروسافت یا GitHub قرار دارد.
از طریق گفتگوی خصوصی و اجتماعی، ذینفعان مختلف موافقت یا مخالفت خود را برای پیشنهاد بهبود، مشابه نحوه عملکرد نظریه بازی، اعلام می‌کنند. سپس توسعه دهندگان اصلی ارزیابی می کنند که آیا اپراتورهای گره و ماینرها مایل به ارتقاء نرم افزار خود هستند یا خیر.
در یک دنیای ایده آل، همه موافق هستند و تغییرات کد یکپارچه حرکت می کنند. همه چیز از قبل اعلام شده است و به ذینفعان امکان می دهد به روز بمانند.
در صورت عدم توافق، ذینفعان دو گزینه دارند. اول، آنها می توانند سعی کنند سایر ذینفعان را متقاعد کنند تا از هدف آنها حمایت کنند. اگر آنها نتوانند به توافق برسند، می توانند پروتکل را سخت ببندند و جنبه هایی را که معتقدند مهم هستند حفظ یا تغییر دهند.
حکمرانی خارج از زنجیره یک سیستم محکم است که به دنبال در نظر گرفتن منافع همه ذینفعان است. با این حال، از آنجایی که تصمیمات از نظر قانونی الزام آور نیستند، نفوذ در میان توسعه دهندگان اصلی و ماینرها متمرکز است.
برای دیدن مقاله “معاملات آن چین On-Chain و اهمیت آن در بلاکچین” کلیک کنید.
تراکنش خارج از زنجیره چیست؟
برخلاف تراکنش‌های زنجیره‌ای که در آن توکن‌های کریپتو در یک شبکه بلاکچین بومی ارسال و دریافت می‌شوند، تراکنش خارج از زنجیره پدیده‌ای است که خارج از بلاکچین اصلی انجام می‌شود. این یک راه حل برای مشکلات کند و پرهزینه ای است که کاربران هنگام انجام تراکنش های زنجیره ای با آن مواجه می شوند.
برای مثال، لایت‌کوین، اتریوم و دوج‌کوین همگی به روش‌های خاص خود کمی متفاوت هستند، و همگی از DNA هسته‌ای مشابه بیت‌کوین بهره می‌برند، به این معنا که از یک شبکه غیرمتمرکز برای انتقال و دریافت تراکنش‌های مالی، با گره‌ها در این شبکه‌ها استفاده می‌کنند. تأیید هر تراکنش در دفتر کل توزیع شده.
صرف نظر از ارزی که انتخاب می کنید آزمایش کنید، فناوری بلاکچین ارسال ارز به سراسر جهان را بدون توجه به موقعیت مکانی شما امکان پذیر کرده است.
در نتیجه، مردم شروع به جستجوی جایگزین کردند که منجر به توسعه تراکنش خارج از زنجیره با یک راه حل لایه دوم پیشرفته شد که خارج از بلاکچین اصلی انجام می شود.
با کمک این پروتکل‌های لایه دوم، می‌توان با فعال کردن فرآیند ارزان‌تر و سریع‌تر از مشکلاتی که در طول یک تراکنش زنجیره‌ای با آن مواجه می‌شوند، اجتناب کرد.
لایه دوم به پروژه ها و پروتکل هایی اشاره دارد که بر روی یک بلاکچین پایه برای بهبود فناوری و تجربه کاربر ساخته شده اند. این راه حل ها در مورد گسترش عملکرد یک بلاکچین فراتر از آنچه سازندگان آن در ابتدا در نظر داشتند یا آنچه برای انجام آن ساخته شده بود، هستند.
هنگامی که مصرف کنندگان یک بلاکچین عمومی بزرگ معتقدند که دارای نقص هایی است ، لایه دوم را برای راه حل جستجو می کنند.
دو طرف بر سر بدهی بین خود توافق می کنند که ابتدایی ترین شکل معامله خارج از زنجیره است. وقتی موافقت می کنید که شما و یکی دیگر از شرکت کنندگان در پلتفرم معاملاتی یک بیت کوین به یکدیگر بدهکار هستید، توافق شما معامله ای است که مشروع باقی می ماند زیرا اعتماد متقابل دارید.
هیچ چیزی به بلاکچین دست نمی‌دهد و زمان تراکنش آنی است – تنها چیزی که در حال حاضر مورد نیاز است مقداری ریاضی است و می‌توانید در مورد مانده موجود توافق کنید. در برخی مواقع، ممکن است بتوانید بدهی باقی مانده را با یک تراکنش زنجیره ای که نشان دهنده همه رفتارهایی است که منجر به این پرداخت شده است، بازپرداخت کنید.
کاربران می توانند یک کانال ایجاد کنند و کلیدهای خصوصی را با آن کیف پول مبادله کنند که امکان انتقال وجه خارج از زنجیره را فراهم می کند.
آنها می‌توانند تا زمانی که کانال باز است، تا زمانی که آماده تسویه حساب شوند، تا زمانی که کانال را دوست دارند، به مبادله ارز ادامه دهند و در آن زمان می‌توانند کانال را متوقف کنند و ارزش نهایی را در زنجیره ثبت کنند.
پروتکل های خارج از زنجیره، بر خلاف شبکه های زنجیره ای، فراوان هستند. شبکه لایتنینگ، شبکه مایع و غیره از جمله آنها هستند.
در زیر برخی از مزایا ذکر شده است:
مشکل مقیاس پذیری فناوری بلاکچین را می توان با استفاده از جایگزین های خارج از زنجیره حل کرد.
تراکنش‌های خارج از زنجیره در مقایسه با تراکنش‌های زنجیره‌ای سریع اجرا می‌شوند که بسته به ازدحام شبکه، تأیید آن زمان زیادی طول می‌کشد.
تراکنش‌های خارج از زنجیره که ممکن است تا زمانی که به بلاکچین اضافه نشوند هیچ کارمزدی نداشته باشند، به همین ترتیب هزینه کمتری دارند.
تراکنش‌های خارج از زنجیره نیز می‌توانند ناشناس ماندن بیشتری ایجاد کنند ، زیرا جزئیات تراکنش در بلاکچین اصلی ذخیره نمی‌شوند و به صورت عمومی نمایش داده نمی‌شوند.
با این حال، معاملات خارج از زنجیره دارای اشکالاتی هستند. به عنوان مثال، Liquid Network از تمرکززدایی بیت کوین برای تراکنش های ثابت استفاده می کند ، در حالی که به بیت کوین نیاز دارد که قفل شود و هر کانال پرداخت ظرفیت محدودی دارد.
معاملات خارج از زنجیره برای کسانی که به دنبال معاملات سریع، ارزان و محتاطانه هستند، بهترین هستند