ساختمان استخوان، حاصل تعادل بین تجزیه‌ی استخوان‌های قدیمی و ساخت استخوان‌های جدید است. در جوانی استخوان‌ها سریع‌تر ساخته می‌شوند و با افزایش سن این سرعت کاهش می‌یابد. احتمال ابتلا به پوکی استخوان به میزان توده‌ی استخوانی که در جوانی ذخیره کرده اید بستگی دارد، به عبارت دیگر هرچه در جوانی بیشتر توده‌ی استخوانی ذخیره کرده باشید، با افزایش سن کمتر دچار پوکی استخوان می‌شوید. برخی از عوامل موثر در ابتلا به این بیماری قابل اصلاح هستند، اما از برخی دیگر نمی‌توان اجتناب کرد.
عوامل خطر غیر قابل اصلاح
سن: خطر پوکی استخوان بعد از ۳۰ سالگی و به ویژه بعد از یائسگی افزایش می‌یابد.
کاهش سطح هورمون‌های جنسی: تحقیقات نشان می‌دهند کاهش سطح استروژن، تشکیل و تولید استخوان را مختل می‌کند. استروژن در حفظ تراکم استخوان در زنان اهمیت دارد. طی ۵ تا ۱۰ سال اول پس از یائسگی، زنان سالیانه ۲ تا ۴ درصد از تراکم استخوانی را از دست می‌دهند.
جنس: زنان بیشتر از مردان به پوکی استخوان مبتلا می‌شوند.
نژاد: نژاد سفیدپوستان و آسیایی بیشتر از سایر قومیت‌ها در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند.
ساختار استخوان: قد بلند (بیش از ۵.۷ فوت یا ۱.۷ متر) و یا لاغر بودن (وزن کمتر از ۱۲۵ پوند یا ۵۶.۶۹ کیلوگرم) خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهد. افراد ریز نقش به دلیل کمبود توده‌ی استخوانی در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به پوکی استخوان هستند.
عوامل ژنتیکی: شکستگی لگن یا پوکی استخوان در اعضای نزدیک خانواده، شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
سابقه‌ی شکستگی: تجربه‌ی شکستگی مختصر، به ویژه پس از سن ۵۰ سالگی احتمال ابتلا به پوکی استخوان را بالاتر می‌برد.
جراحی دستگاه گوارش: جراحی کاهش اندازه‌ی معده یا حذف بخشی از روده سطح موجود برای جذب مواد مغذی، از جمله کلسیم را کاهش می‌دهد و به این ترتیب استخوان‌ها ضعیف می‌شوند.
عوامل خطر قابل اصلاح
رژیم غذایی و شیوه‌ی زندگی
اختلالات خوردن: مانند بی‌اشتهایی عصبی (آنورکسیا)، پرخوری عصبی (بولیمیا) یا تمایل بیش از حد به خوردن غذاهای سالم (اورتورکسیا)
مصرف بیش از حد الکل: مصرف منظم روزانه بیش از دو نوشیدنی الکلی، خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می‌دهد.
کمبود املاح معدنی: کمبود مصرف و سطوح پایین کلسیم، منیزیم و ویتامین D (ویتامین دی به جذب کلسیم کمک می‌کند) به علت مشکلات تغذیه‌ای، مشکلات سوء جذب مانند سلیاک
عدم فعالیت یا بی حرکتی: خطر ابتلا به پوکی استخوان در افرادی که زمان زیادی می‌نشینند، عدم تحرک فرد پس از سکته‌ی مغزی یا هر موقعیتی که با راه رفتن فرد منافات دارد، بیشتر از افرادی است که فعالیت دارند. ورزش های قدرتی، راه رفتن، دویدن، پریدن، رقصیدن و وزنه برداری به جلوگیری از پوکی استخوان کمک می‌کنند. این ورزش‌ها باعث وارد شدن شوک بر استخوان‌ها و تحریک رشد آن‌ها می‌شود.
مصرف بیش از حد نمک و نوشابه‌های گازدار
مصرف دخانیات
چه کسانی باید آزمایش سنجش تراکم استخوان بدهند؟
طبق دستورالعمل بنیاد ملی پوکی استخوان، گروه‌های مختلفی از افراد برای تشخیص مناسب سلامت استخوانی باید آزمایش DEXA را انجام دهند که این افراد عبارتند از:
همه‌ی زنان یائسه‌ی زیر ۶۵ سال که دارای عوامل خطر پوکی استخوان هستند.
همه‌ی زنان با سن ۶۵ سال و بالاتر.
زنان یائسه‌ی دارای شکستگی استخوان، اگرچه در این مورد اجباری برای انجام اسکن تراکم استخوانی وجود ندارد زیرا بدون توجه به نتایج اسکن تراکم استخوان درمان شروع می‌شود.
زنان مبتلا به بیماری‌های مرتبط با پوکی استخوان که این بیماری‌ها در قسمت عوامل و ریسک فاکتورهای موثر در ابتلا به پوکی استخوان ذکر شدند.
در زمان شروع درمان پوکی استخوان برای بررسی وجود استئوپروز یا استئوپنی.
طبق دستورالعمل بنیاد ملی پوکی استخوان اگر فردی دارای شکستگی در اثر این بیماری باشد، آزمایش سنجش تراکم استخوان لازم نیست زیرا بیمار با استئوپروز با یا بدون انجام اسکن تراکم استخوان باید درمان شود. همچنین در صورت عدم تمایل فرد برای انجام آزمایش، این اسکن انجام نخواهد شد.
پیشگیری از پوکی استخوان
کلسیم: کلسیم برای استخوان ها ضروری است بنابراین مصرف کافی کلسیم برای سلامت استخوان‌ها مهم است. افراد بالای ۱۹ سال باید روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم و زنان با سن بالاتر از ۵۱ سال و همه‌ی افراد با سن بالاتر از ۷۱ سال باید روزانه ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنند. اگر مصرف کلسیم فرد کافی نیست، مکمل‌ها گزینه‌ی مناسبی هستند. منابع غذایی حاوی کلسیم شامل موارد زیر می‌باشند:
محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست
سبزیجات سبز رنگ مانند انواع کلم و کلم بروکلی
ماهی با استخوان نرم مانند ماهی قزل آلا و ماهی تون
غلات غنی شده
ویتامین D: ویتامین دی در بدن نقش کلیدی دارد زیرا به جذب کلسیم کمک می‌کند. منابع غذایی حاوی ویتامین D شامل غذاهای غنی شده، ماهی‌های آب شور و جگر هستند. قسمت اعظم ویتامین دی از طریق مواد غذایی تامین نمی‌شود بلکه با قرار گرفتن در معرض نور خورشید در پوست ساخته می‌شود. مکمل‌های حاوی ویتامین D نیز در دسترس هستند.
تغییر سبک زندگی: برای افرادی که در حال حاضر مبتلا به پوکی استخوان هستند، تغذیه، ورزش و پیشگیری از افتادن در کاهش خطرات و از دست دادن استخوان نقش کلیدی دارند. اقداماتی که خطر این بیماری را به حداقل می‌رسانند عبارتند از:
ترک سیگار: مصرف یک بسته سیگار در روز منجر به از دست دادن ۵ تا ۱۰ درصد از توده‌ی استخوانی می‌شود. سیگار کشیدن رشد استخوان‌های جدید را کاهش می‌دهد، سطوح استروژن در زنان را کاهش می‌دهد و بعث یائسگی زودرس نیز می‌شود. در زنان یائسه، مصرف سیگار با افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان ارتباط دارد.
کاهش مصرف الکل: باعث داشتن استخوان‌هایی سالم می‌شود و از افتادن جلوگیری می‌کند.
ورزش منظم: تمرین‌های بدنی مانند پیاده‌روی باعث تقویت استخوان‌ها و حمایت از عضلات می‌شود. انجام تمرینات مناسب برای ایجاد انعطاف پذیری و تعادل مانند یوگا، می‌تواند خطر افتادن و شکستگی را کاهش دهد. از تمریناتی که می‌توانند به استخوان‌های ضعیف آسیب برسانند اجتناب کنید. در بیماران بالای ۴۰ سال و کسانی که بیماری قلبی، دیابت، فشار خون بالا و اضافه وزن دارند، ورزش باید توسط پزشک و مربی ورزشی کنترل شود. ورزش شدید مثل ماراتن برای استخوان‌ها مناسب نیستند. ماراتن در زنان جوان منجر به کاهش وزن و قطع قاعدگی می‌شود و در واقع پوکی استخوان را تحریک می‌کند.
پرهیز از مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها
انجام اقداماتی جهت جلوگیری از افتادن افراد مبتلا به پوکی استخوان مانند:
رفع خطرات لیز خوردن مانند عدم استفاده از فرش‌های دارای برجستگی یا فرش‌هایی که روی سرامیک قرار دارند.
داشتن بینایی و دید مناسب: چک دوره‌ای شماره‌ی عینک.
نصب میله‌هایی در حمام که فرد با گرفتن آن‌ها تعادل خود را حفظ کند.
استفاده از مقدار زیاد نور در خانه.
تمرینات ورزشی که به حفظ تعادل کمک می‌کنند مانند تای چی و یوگا.