فنچ ها دارای انواع مختلفی هستند که فنچ های نرگسی نمونه ای از آنها هستند، این فنچ ها با نام فنچ برنج، فنچ جاوا و فنچ مصری نیز شناخته می شوند. مهم ترین مشخصه این پرنده ها بدن طوسی رنگ و منقار بزرگ و قرمز آنهاست. آنها را به راحتی می توان در جزایر هاوایی، جاوا و بالی یافت. اما در سایر کشور ها و مناطق به دلیل شناخته شدن به عنوان آفت مزارع برنج در خطر انقراض هستند، اما با این حال افرادی هستند که از این پرنده ها به عنوان پرنده خانگی نگهداری می کنند.
زیستگاه فنچ نرگسی همان جزایر فوق یعنی هواویی، جاوا، بالی و بالین می باشد که در اندونزی واقع هستند. اما مطالعات دانشمندان نشان می دهد که این پرنده ها ابتدا در هند بوده اند و از آنجا به آفریقا و جزایر اقیانوس اطلس راه یافته اند. آنها اکثرا در چمنزارها و مزارع وسیع کشاورزی زندگی می کنند و از دانه ها و غلات و انواع علوفه و سبزیجات تغذیه می کنند.
از خصوصیات و ویژگی های این فنچ ها می توان گفت که بزرگتر و قویتر از سایر فنچ ها و گنجشک سانان هستند، اما بر خلاف ظاهر بزرگ خود بسیار آرام و صلح طلب هستند و در اکثر اوقات ساکت هستند. پرنده های بالغ دارای منقاری بزرگ و به رنگ قرمز است و پرهایی خاکستری و یکدست در پشت و سینه خود دارند.
در ایران نیز نمونه های زیادی از این فنچ ها در قفس و پرنده فروشی ها دیده شده است. پرورش آنها در ایران با توجه به اقلیم هوایی خوب به راحتی امکان پذیر است. جفت گیری و تولید مثل آنها مانند اکثر پرنده ها در فصل بهار خواهد بود و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی و تغذیه ای از قبیل غذای کافی و دما و رطوبت مناسب و محیط آرام اقدام به جفت گیری خواهند کرد. البته پرنده ماده زمانی این شرایط را خواهد پذیرفت که لانه ای مناسب برای تخم گذاری و بزرگ کردن جوجه ها در قفس آنها وجود داشته باشد.