bistoyeksalegi
نسترن خاکسار ( یک عدد نسترن)
واقعا چرا نمی اندیشیم؟! ؟! ؟!
میزم رو کمی مرتب میکنم و میام به سراغ لپ تاپی که (تف به ریا) روشن گذاشتم و رفتم که نماز بخونم. همین که اومدم تایپ کنم و موس به دست گرفتم یه چیزی به ذهنم رسید... لپ تاپ رو که خریدم موسش دو سه ماه بیشتر برام کار نکرد. نه که موس خراب بشه ها نه! فقط باتری بیچاره ش جسارت کرده بود تموم شده بود ومن هم که هر بار انقدر خریدن باتری رو به عقب انداختم تا دیگه دیدم در استفاده از تاچ موس به خودکفایی رسیدم! حاالا بعد از چند وقت که اصلا خبری از موسم نبود تازه دلم هواشو کرد و کلی دنبالش گشتم تا بالاخره زیر تخت گوشه ی دیوار پیداش کرد ( لازم به ذکر میباشد که برای پیدا کردنش دنیا رو گشتم!) خلاصه که الان اصلا نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم! یعنی موس کنار دستمه ولی من همچنان از روش های قدیمی استفاده می نُمایم !
-
۴ دقیقه
خاص ترین آدم معمولی دنیا!
چند وقتی میشود! لااقل نه این که همیشه ولی خیلی بیشتر از بیشتر اوقات، خودم را دوست دارم... همان نسترن معمولی را که برای خودش آدم خاصی به حساب می آید! همان دختری که هیچ وقت حسرت کیف و کفش و لباس دیگران به دلش نمانده! اما همیشه از اینکه آدم ها نمیخواهند حتی تلاش کنند یک غزل حافظ را بدون غلط بخوانند، دود از کله اش بلند میشود
-
۳ دقیقه
ما کجاییم در این بحر تفکر؟!
دارم به گذشته هام فکر میکنم و اینبار یهو دلم تنگ شد! راستیَتش من ازون دسته آدمایی نیستم که هی با خودم بگم : آخی! چقدر دلم میخواد برگردم به دوران کودکی ! یا نوجوانی ! برعکس من خیلی هم این دوران که توش هستم رو دوست دارم. حتی دوره ای از زندگیم رو برای رسیدن به این روزها مردانه جنگیدم.
-
۳ دقیقه