درن های جراحی ایمپلنت هایی هستند که امکان حذف مایع و یا گاز از زخم یا حفره بدن را فراهم میسازند. درن ها شامل لوله های بینی معده، کاتتر های اداری، جاهای عروقی میشوند. یک سر لوله در بدن شما قرار دارد و سر دیگر آن در بیرون قرار میگیرد تا بعد از چند روز توسط پزشک برداشته شود.
انتهای این لوله ها را به کیسه های پلاستیکی وصل کرده اند تا هوا و مایعات داخل بدن شما را از این طریق خارج شود. البته لازم به ذکر است که همه پزشکان از این وسیله استفاده نمیکنند و نیازی به آن ندارند.
در هنگام جراحی این لوله ها در فرایند تخلیه مایعات اضافی نقش مهمی دارند. در صورت نبود این لوله، تجمع مایعات اضافی در محل جراحی باعث ایجاد عفونت های بسیار خطرناک میشود.
این لوله پلاستیکی کوچک در عمل هایی از قبیل جراحی سینه و ریه که عمل های بسیار خطرناکی هستند و ریسک بالایی را به همراه دارند، نقش مهمی را ایفا می کنند و در صورت نبود آنها صدمات زیادی به فرد وارد خواهد شد.
همانطور که گفتیم برخی از عمل جراحی ها آنچنان آسان نیستند و بخشی از آنها در بخش های حساس که تولیدات مایعات در آن بخش ها بسیار زیاد است انجام می گیرند. به عنوان مثال در عمل زیر بغل که معمولا به دلیل سرطان سینه است، از این لوله های کوچک پلاستیکی استفاده میشود.
چرا که زیر بغل پس از عمل مایعات زیادی را ترشح میکند و اگر جراح در طول عمل از درن استفاده نکند، ممکن است نتیجه خوبی را به همراه نداشته باشد. به عنوان مثال اگر جراح از درن استفاده نکند، این مایعات جمع شده و چیزی تقریبا شبیه آبسه ایجاد میکنند که برای بیمار بسیار دردآور است.
علاوه بر درد، باعث توقف بهبود جای عمل و یا زخم نیز میشود. در مواردی از جمله جراحی های اورژانسی، وجود این لوله های کوچک بسیار ضرور است. چرا که مایعات میتوانند بعد از عمل در بدن شما باقی بمانند و باعث ایجاد بیماری های دیگر شوند. پزشکان در مواردی از این وسیله استفاده میکنند که بدانند بعد از عمل مایعاتی ترشح شده و باعث مشکل میشود.
همانطور که میدانید هر وسیله ای که دارای یک سری مزایا و معایبی است. اما آیا این مورد در درن جراحی نیز صدق میکند؟ نظرات پزشکان و جراحان در این باره بسیار متفاوت است؛ برخی از پزشکان و جراحان میگویند:
استفاده از درن جراحی مزیت های زیادی همراه ندارد و بعضی اوقات از خود درن ها نیز باعث ایجاد مشکل و عفونت های جدی میشوند و یا ممکن است بعضی از آن ها موجب کاهش روند بهبود عضو جراحی نیز شوند.
این موارد جزو معایبی بود که با توجه به نظرات پزشکان و جراحان در نظر گرفتیم. نکته مهم این است که خود درن نباید درد آور باشد، اما با این حال نیز بسیاری از آنها میتوانند در هنگام جراحی باعث ایجاد درد شدیدی شوند.
در نتیجه اگر از چنین درن هایی استفاده کنید، ممکن است روند بهبودی شما به تاخیر بیفتد. استفاده از درن نیز شاید در بعضی از موارد و نقاط مانند سینه که حرکات شما را محدود میکند و در زندگی شما تاثیر زیادی را خواهد داشت بسیار مفید باشد.
به عنوان مثال اگر درن جراحی بیشتر از مدت زمانی که برای آن در نظر گرفته شده در بدن شما بماند، ممکن است در هنگام درآوردن آنها به مشکل برخورد کنید و این مورد باعث میشود که اثر زخم حاصل از جراحی بر روی بدن شما باقی بماند.
همانطور که در بالا به این مورد اشاره کردیم، استفاده از درن جراحی در همه موارد ضرورتی ندارد و استفاده از آن بستگی به شرایط و نوع عمل، تشخیص پزشک یا جراح دارد. اما اگر کلیات جراحی و عمل را در نظر بگیریم، این وسیله به طور معمول در بخش های زیادی از جراحی مورد استفاده قرار میگیرد که در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم.
- جراحی هایی مانند جراحی گردن از آن استفاده میشود.
- جراحی تیروئید که به صورت بسیار زیاد از این وسیله استفاده میشود.
- جراحی زیر بغل که در %90 مواقع از درن جراحی استفاده میشود.
- جراحی های اورژانسی مانند جراحی و عمل روده و صفرا از درن استفاده میشود.
- از درن جراحی در جراحی های مغزی نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
بسیاری از درن ها در دامپزشکی مورد استفاده قرار میگیرند. برخی به صورت تجاری در دسترس هستند و برخی دیگر را می توان از کاتتر ها یا لوله هایی که قبلاً در اکثر بیمارستان ها وجود دارد ساخته شوند. برخی موارد استفاده درن ها شامل لاتکس، سیلیکون، پلی اتیلن و پلی وینیل کلراید هستند.
نوع ماده همچنین می تواند بر بهبود زخم تأثیر بگذارد، زیرا واکنش بافت به مواد مختلف متفاوت است. باید بدانید که موادی که بیشترین واکنش را ایجاد می کنند کاتترهای لاستیکی قرمز و لاتکس هستند. همچنین موادی که کمترین واکنش را ایجاد می کنند عبارتند از پلی اتیلن، پلی وینیل کلراید و لوله سیلاستیک.
درن ها بر اساس سیستم های مختلف طبقه بندی می شوند: باز یا بسته، غیرفعال یا فعال. تخلیه غیرفعال به نیروی جاذبه، حرکت بدن و اختلاف فشار برای حرکت مایع یا گاز متکی است. درن های فعال از فشار منفی متناوب یا مداوم برای بیرون کشیدن مایع یا گاز از زخم یا حفره بدن استفاده می کنند.
به طور معمول، درن های غیرفعال سیستم های باز و درن های فعال سیستم های بسته هستند، زیرا آنها بر فشار منفی ایجاد شده توسط درن متکی هستند.
درن های غیرفعال از لاتکس، پلی پروپیلن یا لاستیک سیلاستیک ساخته می شوند. این موارد شامل درن پنروز است که بیشتر در دامپزشکی استفاده می شود. استفاده همه جانبه از درن های Penrose در بسیاری از روش های حیوانات کوچک به دلیل در دسترس بودن، قرار دادن آسان و ارزان بودن آنها است.
درن های پنروز از لاتکس نرم، لوله ای و رادیو شفاف ساخته شده اند. در عرض های مختلف موجود هستند که به راحتی می توان آن را به طول دلخواه برش داد. این درن ها معمولاً در زخم ها، پس از جراحی که فضای مرده وجود دارد یا زمانی که تجمع مایع پیش بینی می شود استفاده می شوند. آنها با اثر مویرگی، گرانش، سرریز یا نوسانات گرادیان فشار ناشی از حرکت بدن کار می کنند.
اگرچه درن های پنروز لوله ای هستند، اما مایع از طریق عمل مویرگی در امتداد سطح خارجی درن از بدن خارج می شود، نه از طریق لومن. راندمان درن با سطحی لوله متناسب است. یک اشتباه رایج در هنگام استفاده از درن های پنروز ایجاد فنسترها است که سطح عملکردی را بسیار کاهش می دهد و در نتیجه کارایی جمع آوری مایعات را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
علاوه بر این، فنسترها ممکن است خطر پارگی در داخل زخم را افزایش دهند و مواد خارجی را باقی بگذارند که برداشتن آنها نیاز به جراحی بیشتری دارد.