نلسون ماندلا متولد 3 ژونیه سال 1918 میلادی است، او پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجسته مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود. او به دلیل دخالت در فعالیت های مقاومت مسلحانه مخفی، محاکمه و زندانی شد. مبارزه مسلحانه برای ماندلا، آخرین راه چاره بود؛ او همواره پایبند به عدم توسل به خشونت بود.
نلسون ماندلا در زمان دستگیری خود، در سال 1962، عضو برجسته کمیته مرکزی حزب کمونیست آفریقای جنوبی بود. ماندلا در طول 27 سال زندان، که بیشتر آن را در یک سلول در جزیره روبین سپری کرد، مشهور ترین چهره مبارزه علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی شد. پرچه رژیم آپارتاید و ملت های طرفدار آن، وی و کنگره ملی آفریقا را، کمونیست و ترورسیت می دانستند، مبارزه مسلحانه، بخشی جدایی ناپذیر از مبارزه علیه آپارتاید بود. ماندلا پس از آزادی از زندان در سال 1990، سیاست صلح طلبی را در پیش گرفت، و این امر منجر به تسهیل انتقال آفریقای جنوبی به سمت دموکراسیک شد، تا او نماینده تمامی قشرهای مردم باشد.
ماندلا در کودکی
پدر نلسون ماندلا، که به عنوان رئیس ارشد تعیین شده بود، چندین سال به عنوان مشاور روسای قبایل مشغول به خدمت بود، اما به دلیل اختلاف و مشاجره با دادستان محلی، عنوان و تمام ثروت خود را از دست داد.
ماندلا در آن زمان تنها یک نوزاد بود و از بین رفتن وضعیت پدرش، مادرش را وادار کرد که خانواده را به سمت قونو، یک دهکده کوچک در شمال موزو منتقل کند؛ این روستا در دره ای باریک و چمن زار واقع شده بود. هیچ جاده ای وجود نداشت، فقط مسیر های پیاده ای که مراتع را به آن جا وصل می کردند که دام ها هم در آن می چریدند. خانواده او در کلبه زندگی می کردند و برداشت محلی از ذرت، کدو تنبل و لوبیا انجام می شود و تغذیه شان از این مواد بود، آب از چشمه ها و نهر ها می آمد و پخت و پز در فضای بیرون از کلبه انجام می شد.
ماندلا بازی های کودکانه خود را انجام می داد، او با اسباب بازی هایی که از مواد طبیعی از جمله شاخه های درخت و خشت ساخته شده بود خودش را در دوران کودکی سرگرم می کرد.
بیداری سیاسی
وقتی ماندلا 16 ساله بود، زمان آن رسیده بود که در مراسم ختنه سنتی آفریقا شرکت کند، تا ورودش به مردانگی را علامت گذاری کند. مراسم ختنه اما، فقط یک عمل جراحی نبود، بلکه یک آیین مفصل در آماده سازی برای مردانگی بود.
در سنت آفریقایی، یک مرد بی خدا، نمی تواند ثروت پدرش را به ارث ببرد، در مراسم قبیله ای ازدواج کند و یا به طور رسمی اداره کننده یک قبیله باشد. ماندلا با 25 پسر دیگر در این مراسم شرکت کرد. وی از فرصت حضور در آداب و رسوم مردم خود استقبال کرد و احساس آمادگی کرد تا از پسر بچگی به مردانگی گذار کند. حال و حوای وی اما، در حین دادرسی تغییر کرد، هنگامی که سخنران اصلی این مراسم، با ناراحتی از جوانان صحبت می کرد، توضیح داد که در کشور خودشان به بردگی گرفته شده اند. رئیس گفت که از آنجا که سرزمین آن ها توسط مردان سفید پوست کنترل می شود، آن ها به هیچ صورت قدرت حاکمیت ندارند. وی در ادامه سخنان خود با ابزار تاسف می گفت که وعده های مردان جوان پایدار نیست، زیرا آن ها برای تامین معاش و انجام کار های بی مورد برای مردان سفید پوست تلاش می کنند. ماندلا بعد ها اظهار داشت در حالی که سخنان رئیس آن زمان برای او کاملا معقول نبود، اما سر انجام عزم وی را برای یک آفریقای جنوبی مستقل جزم شد.
اقدامت ضد آپارتاید
ماندلا خیلی زود درگیر جنبش ضد آپارتاید شد و در سال 1942 به کنگره ملی آفریقا پیوست. در کنگره ملی آمریکا، گروهی کوچک از جوانان آفریقایی به هم پیوستند و خود را " لیگ جوانان کنگره ملی آفریقا " نامیدند.
به طور خاص، این گروه معتقد بودند که تاکتیک های قدیمی ANC در مورد داد خواست مودبانه، ناکار آمد است. در سال 1949، ANC روش های تحریم، اعتصاب، نافرمانی های مدنی و عدم همکاری با اتحادیه جوانان را با اهداف سیاسی شهروندی کامل، توزیع مجدد زمین، حقوق اتحادیه های کارگری و آموزش رایگان و اجباری برای همه کودکان را به طور رسمی پذیرفت.
ماندلا به مدت 20 سال رفتار های مسالمت آمیز و ضد خشونت آمیز علیه دولت آفریقای جنوبی و سیاست های نژاد پرستانه آن، از جمله کمپین های دفاعی در سال 1952 و منگره مردم 1955 را هدایت کرد. وی موسسه حقوقی ماندلا و تامبو را با همکاری الیور تامبو، دانشجوی درخشان که هنگام حضور در فورت هار ملاقات کرده بود، تاسیس کرد. این موسسه حقوقی برای سیاه پوستان بدون حضور مشاوره حقوقی رایگان و کم هزینه ارائه می داد.
در سال 1956، ماندلا و 150 نفر دیگر دستگیر و به جرم خیانت به خاطر حمایت سیاسی خود دستگیر شدند ( که در نهایت تبرئه شدند ) در همین حال ANC، توسط آفریقایی ها به چالش کشیده شد. نسل جدیدی از فعالان سیاه پوست هاا معتقد بودند روش پاسیغیستی ANC ناکار آمد است.
جایزه صلح نوبل
در سال 1993، نلسون ماندلا و رئیس جمهور "د کلارک" به طور مشترک جایزه صلح نوبل را به دلیل تلاششان برای برچیدن آپارتاید در آفریقای جنوبی دریافت کردند.
پس از آزادی نلسون ماندلا از زندان، وی با رئیس جمهور د کلارک، در مورد اولین انتخابات چند جانبه این کشور مذاکره کرد. آفریقای جنوبی های سفید مایل به اشتراک قدرت بودند، اما بسیاری از سیاه پوستان آفریقای جنوبی خواستار انتقال کامل قدرت بودند. این مذاکرات غالبی متشنج داشت و اخبار مربوط به فوران های شدید، از جمله ترور رهبر اردوی ملی، کریس هانی، در سراسر کشور پخش شد. ماندلا مجبور بود در میان تظاهرات ها و مقاومت مسلحانه، تعادل ظریف فشار سیاسی و مذاکرت شدید را حفظ کند.
مرگ ماندلا
جیگوب زوما، رئیس جمهور وقت آفریقای جنوبی، در پاسخ به نگرانی عمومی از ترس سلامتی ماندلا در مارس 2013، بیانیه ای صادر کرد و درخواست کرد دعا از ماندلا حمایت شود:
«ما از مردم آفریقای جنوبی و جهان می خواهیم که برای مادیب محبوب ما دعا کنند. خانواده او و خودش را در فکر خود نگه دارید!»
ماندلا پس از تحمل عفونت ریه در ژانویه سال 2011 مدت کوتاهی در ژوهانسبورگ بستری شد تا در اوایل سال 2012 تحت عمل جراحی برای معده قرار گیرد.. نلسون ماندلا در 5 دسامبر 2013 در سن 95 سالگی در خانه خود در شهر ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی در گذشت.
اگر به خواندن مقالاتی از این قبیل علاقمندید، از وبسایت دانش لند دیدن فرمایید.