پروتز سینه برای تقلید بافت سینه ای که حجم خود را از دست داده یا در حجم مورد نظر نیست در جراحی های بزرگ کردن سینه استفاده می شود. پروتزهایی که در جراحی زیبایی سینه استفاده می شوند، ایمپلنت یا سیلیکون نیز نامیده می شوند. سطح بیرونی پروتزهای سینه با سیلیکون سخت پوشیده شده است. داخل آن نرم تر است و قوام ژله ای دارد. این ایمپلنت ها که خواص فیزیکی مختلفی دارند به چند گروه اندازه، شکل، سطح و محتوا تقسیم می شوند. انواعی از پروتزها وجود دارند که می توانند به عنوان سطح صاف و بافت باشند و دارای خواص نمکی، ژل چسبنده یا سیلیکون به عنوان محتوای آن باشند.
رایج ترین و ساده ترین روش بازسازی سینه، قرار دادن پروتز سینه (بالون سیلیکونی) زیر پوست و عضله سینه ای ماژور است. قبل از قرار دادن پروتز، ابتدا باید پوست و بافت عضلانی کشیده شود. این کار با استفاده از گسترش دهنده بافت انجام می شود. این یک بادکنک خالی است که جراحی سینه انجام داده‌اند و بازسازی پلاستیکی نکرده‌اند از سینه‌های مصنوعی استفاده می‌کنند که از بیرون در سوتین قرار می‌گیرند تا از ظاهر بدن خود محافظت کنند. پرستاران آموزش دیده پروتز، اندازه گیری های بیمار را می گیرند و در انتخاب پروتز مناسب کمک می کنند.
بزرگ کردن سینه در سال 2011 به همراه لیپوساکشن و شکم، محبوب ترین و متداول ترین عمل جراحی در ایالات متحده آمریکا است. پروتز سینه را می توان با استفاده از پروتز سیلیکونی، پروتز بادی یا بافت چربی خود فرد انجام داد. سیلیکون که سال ها به عنوان یکی از کم ضررترین مواد برای بدن شناخته می شود، در آزمایشگاه پردازش می شود، به پروتز سیلیکونی که امروزه استفاده می کنیم تبدیل می شود و با خیال راحت استفاده می شود. برای مطاله بیشتر در مورد انواع پروتز سینه مقاله زیر را مطالعه کنید: