دوست داشتم قبل از هر چیز از زندگی ام بنویسم.
بنویسم که زندگی مجردی چگونه است و آیا دوست داشتنی است یا خیر؟
راستش را بخواهید زندگی مجردی خیلی باحال است اما در کشور ما طوری با تو برخورد می کنند که انگار نوعی جرم محسوب می شود!
یعنی تو راه خودت را می روی. صبح بیدار می شوی. می روی سر کار. عصر می آیی خانه. شب می خوابی!
اما از نگاه دیگران همه این ها مشکوک است. یعنی حتی اگر هم چیزی از تو نبینند این به معنی بیگناهی تو نیست بلکه به این معنی است که هنوز نتوانسته اند مچ تو را بگیرند!
اگر از این موضوع و نگاه های مزخرف بعضی ها بگذریم من که حس خوبی به آن دارم ...