در این مطلب مجله گردشگری سفرزون میخواهیم شما را با جاهای دیدنی بندر گناوه و خود این شهرستان آشنا کنیم. بندر گناوه شهری از شهرهای استان بوشهر و مرکز شهرستان گناوه است. بندر گناوه مرکز شهرستان گناوه در ۱۶۰ کیلومتری شمال غربی بوشهر و در کرانه خلیج فارس قرار گرفته است. گناوه از شهر های گرم و مرطوب ایران حساب میشود و میزان بارندگی مناسبی دارد.
این شهر اقوام مختلفی را درون خود جای داده است. مردم آنجا به سه دسته تقسیم میشوند: لر، عرب و دشتی. مردم لر این شهر معمولا از روستاهای حاشیه ای مهاجرت کرده‌اند و اعراب محله‌ی مخصوص به خودشان را دارند. اقوام دشتی نیز در این شهر به صورت پراکنده سکنا گزیده‌اند. گناوه از شهرهای باستانی ایران است که گردشگران حرفه ای از وجود آن بی خبر نیستند اما به نظر ما این شهر باید مورد توجه تمام جهانیان باشد زیرا تاریخ بشر را به دوش میکشد.
آشنایی با بندر گناوه و مردمانش
این بندر در کتب قدیمی نامهای مختلفی دارد مانند گنابا، گنفه، گناوه، جنابه و جنابا که همه‌ی آنها درست هستند و در مقاطع تاریخی مختلف به یکی از این نامها آن را صدا می‌زدند. مورخ حمد الله مستوفی و جغرافیدان نامدار ایرانی در سفرنامه خود می‌نویسد: «جنابا را جنابه بن طهمورث دیوند ساخت» و ابن الفقیه همدانی بنیاد و ساخت گناوه را به دست نوادگان طهمورث و آن را از بی نظیرترین شهرهای ایران می‌داند. موقعیت بندر گناوه بر روی نقشه بین بندر بوشهر و بندر دیلم در سواحل خلیج فارس است.
شهر امروزی گناوه در واقع در جنوب شهر قدیمی گناوه تاسیس شده است که شهر قدیم یکی از جاهای دیدنی بندر گناوه است . از شهر قدیم گناوه نقاطی بر جای مانده که امروزه آنها را با این نام ها صدا میزنند: تیرسول (شن فشرده)، تل گنبد، تل گوری، تل مناره، و تل امام زاده.
در خرابه‌های اطراف گناوه، گوپال ( گل پخته استوانه ای شکل به صورت سفال زرد یا سرخ رنگ که آن را به عنوان گلوله با منجنیق بر سر دشمن می ریختند) فراوان به چشم می‌خورد. امروزه از گناوه‌ی قدیمی آثاری جز تاق نماهای سنگی و سنگ های که از بناهای باستانی باقی مانده چیزی به چشم نمی خورد اما باستان شناسان در زیر همین ویرانه ها گه‌گاهی به گنج های عظیمی برخورد میکنند که یادگار تمدن باستانی شهر است.
در زمان‌های قدیم جهانگردان و دریا نوردان از راه‌های مختلف به این بندر وارد می‌شدند که از بازار گرم مبادلات، اقتصاد پویا ، سواحل درخشان، صفحه‌های مرجانی زیبا ، محلی‌های مهمان نواز و مردان دلیر و دانشمند برخوردار بود . این بازدیدکنندگان داستان‌ها و مشاهدات خود را به وطن خود می‌بردند و از این بندر به عنوان مروارید خلیج فارس یاد میکردند یا شاعرانی که آن را معدن مروارید نامیدند وجاهای دیدنی بندر گناوه را یکتا می دانستند.
در طول زمانی که این بندر بنا نهاده شده تا به امروز دو بار ویران گشته است. اما هر بار پیروزمندانه تر از قبل مردمان دلیر آن این بندر را بازسازی کرده اند. ابن حوقل از اقتصاد پویای این بندر می‌نویسد و از پارچه‌های بافته و طرازهای کتانی و دستمالهای جنابه به نیکی یاد می‌کند. ناصر خسرو شاعر نامدار ایران زمین این بندر را که در سفرهای خود از آن گذشته در سفر نامه‌اش ادامه مطلب...