«این شهر، از همه شهرهای کرمان اقدم است.» این را احمدعلی وزیری در کتاب جغرافیای کرمان آورده است. ساسانیان، و به خصوص بابک، این شهر را که پیش‌تر سمنکان نام داشته، و زادگاه پدرش ساسان موبد عشایر بوده، مرمت می‌کنند. سمنکان، که نام آن در شاهنامه هم آمده، در حمله اسکندرمقدونی ویران شده بود. اوج رونق شهر نیز در زمان ساسانیان بوده است. شهربابک، از همان ابتدای ساخت و شکل‌گیری تا اکنون، همیشه موقعیتی مهم داشته است. شهربابک به‌خاطر وجود معادن بزرگ مس و فیروزه، امروزه تبدیل به یک مرکز مهم صنعتی در کرمان شده است. به‌علاوه، شهربابک در مسیر ترانزیت تهران بندرعباس نیز هست که اهمیت آن را بیشتر می‌کند. شهربابک همجوار سه استان فارس، یزد و کرمان نیز هست که دسترسی‌ای عالی به آن می‌دهد. اگر دوست دارید که سفری در زمان داشته باشید، از دوره‌های مختلف قاجار و صفوی گرفته تا نخستین سکونت‌گاه‌های بشر، به شهربابک سفر کنید. دیدنی‌های این شهر، پایان‌ناپذیرند. در این مطلب از مجله گردشگری سفرزون با ما همسفر شوید. میخواهیم به گردشی کوتاه در دیدنی های شهربابک برویم.
عمارت موسی‌خانی از دیدنی های شهربابک
بیاید از خود شهربابک شروع کنیم. یکی از زیباترین خانه‌های تاریخی ایران، در یکی از محله‌های قدیمی شهربابک قرار دارد. این عمارت را موسی‌خان پسر شیخ‌الله ساخته است. عمارت موسی‌خانی با معماری بی‌نظیر و استفاده منحصربه‌فرد از تزئینات سیم سکه، از جمله دیدنی های شهربابک است.
بنا در دو طبقه و سه ضلع شمالی، غربی، و جنوبی ساخته شده که در فصول مختلف استفاده می‌شده‌اند. نقوش کبوتر، سرو، گل و بوته، و نقشهای هندسی از جمله تزئینات سکه جبری اجرا شده در این عمارت است.تمامی چوب‌های به کار رفته در درها و پنجره‌ها و و ارسی‌ها از چوب گردو و ستون‌ها و حایل‌ها از چوب درخت توت ساخته شده‌اند. پس از حاج محمدعلی، هم دوره با سلطنت محمدشاه و ناصرالدین شاه قاجار، پسرش در شهربابک به حکومت رسید. او ۳۰ سال حکومت کرد. این خانه، در زمان او ساخته شد و اکنون در اختیار سازمان میراث فرهنگی است.
مسجد و حسینه شهر کهنه
در یکی از کوچه‌های قدیمی شهربابک، مسجد و حسینه شهر قرار دارد. کتاب تاریخ شهربابک می‌گوید که این مسجد در زمان صفویه ساخته شده است. صحن مسجد، نقشهای چهارگوش دارد. آجرکاری، گچبری، و مقرنس‌کاری‌های زیبا، از جمله تزئینات به کار رفته در این مسجد است. ورودی حسینیه، در سمت غربی یک کوچه که در گذشته بازار بوده است باز می‌شود. اتاق‌های حسینیه، از خشت ساخته شده و طاق سقف اتاق‌ها را به شکل ضربی اجرا کرده اند.
غار ایوب ، زیارتگاهی با روی گشاده
غاری در کوه ایوب، حوالی شهر دهج از توابع شهربابک وجود دارد که از مهم‌ترین دیدنی های شهربابک است. این غار از اول بهار تا پایان تابستان، میزبان مردمی است که برای تفریح و زیارت به سمت آن می‌آیند. کوه ایوب، با حدود ۳۰۰۰ هزار متر ارتفاع، و جنس سنگ‌های آذرین در جنوب‌شرقی دهج قرار دارد. دیواره‌های این غار به خاطر شدت فرسایش باد و ماسه بر سنگ داسیت، به حالت لانه زنبوری درآورده است.
دهانه بزرگ آذرین غار، که به «خمیازه تاریخ» معروف است، در نیمه‌های کوه و ارتفاعی بالا واقع شده است. این دهانه، بزرگترین دهانه آذرین غارهای ایران است. آبشاری باریک که از سقف جاری است، با آبی گوارا که به یک حوض می‌رسد، در دل غار قرار دارد. کمی بالاتر، حوض آرزوهاست. جایگاه همواری که در میان آن چاله کوچکی وجود دارد. طبق یک روایت که اگر کسی با یک آرزو سنگی را به داخل آن پرتاب کند و سنگ بعد از برخورد به سنگ چاله به بیرون پرت شود، آرزویش برآورده خواهدشد. در سمت دیگر غار، در دل یک دیوار نازک غار، سوراخ حرام حلال قرار دارد. مردم محلی معتقد بودند که اگر شخصی حلال زاده باشد، می‌تواند به صورت خوابیده از این سوراخ عبور کند. منزل‌گاه نیز جایگاهی برای استراحت و اتراق زائران غار است. ۱۵۰ متر بعد، زیارتگاه غار ایوب است. یک اعتقاد قدیمی، بر این باور است که جای پای باقی مانده در میانه غار، متعلق به حضرت ایوب است. برای رسیدن غار ایوب در جاده اصلی تهران-بندرعباس یک دوراهی به نام جوزم قرار دارد که بعد از ۳۵ کیلومتر به غار می‌رسد. از سمت یزد ادامه مطلب...