تشخیص اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم اغلب در سنین پایین‌تر قابل مشاهده است، برای مثال نشان دادن کم یا عدم علاقه به دیگران یا پایبندی شدید به روال. اگر نمی‌دانید که آیا کودک شما ممکن است مبتلا به اوتیسم باشد، خوب است با پزشک خود یا تیم محلی تماس بگیرید. آنها می توانند شما را به یک متخصص اوتیسم ارجاع دهند.
تحقیقات نشان می‌دهد که مداخله زودهنگام می‌تواند به رشد هرچه بهتر کودکان مبتلا به اوتیسم (مظنون) کمک کند. به همین دلیل، در حال حاضر تعدادی از علائم اوتیسم نیز به مطالعه موسوم به Van Wiechen اضافه شده است. پزشکان و پرستاران مراکز مشاوره از این برای مقایسه رشد کودکان خردسال با همسالان خود استفاده می کنند. برای واجد شرایط بودن برای مداخله زودهنگام، "تشخیص رسمی" همیشه ضروری نیست، یک سوء ظن اغلب در کودکان خردسال کافی است.
یک فرآیند تشخیصی در درجه اول به منظور ترسیم دقیق ویژگی های قوی و کمتر توسعه یافته کودک است. بر این اساس می توان راهنمایی یا درمان ارائه داد. در مورد بچه های خیلی کوچک، والدین معمولاً طوری آموزش می بینند که بتوانند در خانه بر فرزندشان نظارت کنند. عمدتاً در مورد تمرین مهارت های اجتماعی است.
تشخیص اوتیسم در بزرگسالان
تنها از دهه 1990 به اوتیسم در بزرگسالان توجه شده است. قبل از آن زمان، تشخیص عمدتاً در کودکان انجام می شد. این احتمال وجود دارد که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم هنوز (هنوز) هیچ تشخیصی، تشخیص اشتباه یا ناقصی نداشته باشند.
اغلب بزرگسالان به این فکر می‌رسند که اگر یکی از فرزندانشان اوتیسم تشخیص داده شده است، خود را معاینه کنند. سپس بسیاری از ویژگی ها را در خود تشخیص می دهند و به این فکر می کنند که آیا ممکن است اوتیسم نیز داشته باشند. محیط - مانند شریک یا کارفرما - همچنین می تواند به کسی این ایده را بدهد که یک آزمایش تشخیصی انجام دهد.
تشخیص در بزرگسالان بسیار پیچیده تر از کودکان است. به عنوان مثال، والدین اغلب نمی توانند دقیقاً بگویند که یک فرد در اوایل کودکی چگونه رشد کرده است - زیرا نمی توانند آن را به خوبی به خاطر بسپارند یا به این دلیل که فوت کرده اند. برای به دست آوردن تصویری قابل اعتماد از وضعیت یک بزرگسال (مشکوک به اوتیسم) و چگونگی رشد او در طول سال ها، نه تنها از خود شخص، بلکه از شخصی که او را به خوبی می شناسد یا به خوبی می شناسد، درخواست می شود. .
علاوه بر این، تحقیقات در مورد ویژگی های اوتیسم با به اصطلاح "ابزار تشخیصی"، به عنوان مثال ADOS، ADI-R یا DISCO در حال انجام است. علاوه بر این، تحقیقات اغلب در مورد مشخصات حسی ویا عصب روانشناختی یک فرد (حافظه، هوش، انعطاف پذیری و برنامه ریزی) انجام می شود. روند تشخیصی با گزارشی به پایان می رسد که شامل پیشنهاد درمانی نیز می شود.
مطالب مرتبط:
درمان افسردگی در نوجوانان و کودکان