رزین نام متفاوتی برای یک ترکیب آلی طبیعی به شکل مایع است که از دو قسمت تشکیل شده است. هنگامی که رزین با سخت کننده ترکیب می شود، یک واکنش شیمیایی رخ می دهد که مولکول های رزین را به یک ماده پلاستیکی جامد و بادوام متصل می کند.
رزین از چه ساخته شده است؟
رزین فقط یک ترکیب اضافی برای پلاستیک جامد است. رزین را می توان به اشکال مختلف ریخته گری کرد و در بسیاری از پروژه ها یا صنایع دستی و گاهی پروژه های صنعتی و تجاری استفاده می شود.
رزین اپوکسی در سایر کاربردهای صنعتی مانند رنگ، لاک، ریخته گری و ترکیبات آب بندی نیز استفاده می شود. رزین اپوکسی بهترین نوع رزین است زیرا دارای مقاومت شیمیایی و رطوبتی عالی است. همچنین در حین پخت چروکیدگی جزئی را نشان می دهد. این رزین همچنین دارای خواص عایق و الکتریکی عالی است، طول عمر بالایی دارد و در برابر ضربه مقاوم است. همچنین به دلیل خواص گسترده، تقویت‌کننده‌ها و ترکیبات مختلف، در قطعات قالب‌گیری شده بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رزین اپوکسی از نظر فرآیند پخت با رزین پلی استر متفاوت است. رزین اپوکسی با افزودن یک عامل پخت ساخته می شود، در حالی که رزین پلی استر با استفاده از کاتالیزور ساخته می شود. رزین های اپوکسی بسیار بهتر از سایر رزین ها به مواد دیگر می چسبند، اما به خاطر داشته باشید که رزین های اپوکسی همیشه ضد آب نیستند. استفاده طولانی مدت از رزین اپوکسی در زیر آب توصیه نمی شود و بنابراین نمی توان از آن در صنایع دریایی استفاده کرد.
چسب اپوکسی دو جزئی، سوپرچسب و ترکیب بایندر فایبرگلاس نمایانگر انواع رزین ها هستند. بسیاری از قطعات منفرد از اسباب‌بازی‌های پلاستیکی زمانی تولید می‌شوند که رزین به داخل قالب تزریق می‌شود تا یک قطعه پلاستیکی ایجاد شود و از فرآیند پلیمریزاسیون استفاده شود. این روش به این دلیل استفاده می شود که رزین قبل از پلیمریزاسیون به طور طبیعی جریان می یابد و نسبت به فرآیند پلاستیک مذاب سنتی آسان تر و کم هزینه تر عمل می کند.
تاریخچه رزین اپوکسی
چگونه رزین ثابت می شود بیایید نگاهی به نحوه ساخت همه چیز بیندازیم. رزین در اصل از کاج به دست آمد و در عصر حجر مردم از رزین به عنوان شکل چسبنده استفاده می کردند. اساساً این همان کاری است که ما امروز انجام می دهیم. پوست درخت و شیره آن را می بریدند و این رزینی بود که استفاده می کردند. این شیره یا رزین در نهایت یک توده جامد روی درخت تشکیل می دهد.
اگر مجبورید درختی را قطع کنید، شیره آن یک رزین اثر سفت است که در حدود 100 درجه فارنهایت مایع می شود و با سرد شدن جامد می شود و تشکیل می شود. علاوه بر رزین های اپوکسی، رزین های ترموستاتیک هم داریم که ذوب نمی شوند. به طور معمول، این یک سیستم دو بخشی است که برای شروع فرآیند پلیمریزاسیون و تشکیل یک زنجیره طولانی از مولکول ها به یک کاتالیزور نیاز دارد. این رزین ها از حوزه پتروشیمی تولید می شوند. با این حال، منابع دیگر از منابع طبیعی مانند روغن های گیاهی می آیند.
مقداری شیمی اپوکسی
آنها رزین های پلیمری گرما سخت هستند. بنابراین، مولکول رزین از یک یا چند گروه اپوکسید تشکیل شده است. به عنوان یک کاربر، می توانید شیمی را برای دستیابی به ویسکوزیته یا وزن مولکولی مورد نیاز تنظیم کنید. ما 2 نوع اصلی اپوکسی داریم:
1. اپوکسی گلیسیدیل
2. رزین های اپوکسی بدون گلیسیدیل
این دو نوع اپوکسی را می توان به شرح زیر گسترش داد:
1. گلیسیدیل آمین، گلیسیدیل استر یا گلیسیدیل اتر
2. رزین های سیکلوآلیفاتیک یا رزین های آلیفاتیک
یکی از بهترین و شناخته شده ترین رزین های گلیسیدیل اپوکسی با استفاده از بیسفنول A تشکیل می شود و یک ترکیب ارگانکلر مایع در واکنش با استفاده از اپی کلروهیدرین مخلوط می شود. تمام اپوکسی‌های رایج دیگر، رزین‌های اپوکسی مبتنی بر Novalac نامیده می‌شوند. اختلاط زمانی انجام می شود که یک عامل ترکیب کننده معروف به “سخت کننده” به رزین اپوکسی اضافه شود. معروف ترین نوع مواد آشپزی بر پایه آمین است. هنگام در نظر گرفتن رزین های پلی استر یا وینیل استر، مقادیر کمی (1–3) کاتالیزور برای پخت مورد نیاز است. البته افزودن هاردنر یا هاردنر به رزین اپوکسی نیاز دارد، نسبت هاردنر به رزین در اکثر موارد 1: 1 یا گاهی اوقات 1: 2 است. می توانید با افزودن پلیمرهای ترموپلاستیک دوام رزین اپوکسی را افزایش دهید.