در مقاله قبلی درباره اینترنت ، اتریوم و هدفهای این شبکه آشنا شدیم. گفتیم که امروزه همه اطلاعات مالی ،پسوردها و اطلاعات شخصیمان بر روی کامپیوتر های افراد دیگر ذخیره میشوند. این اطلاعات در فضاهای ابری و سرورهای شرکت هایی مثل آمازون، فیس بوک یا گوگل موجود هستند. افرادی مثل برایان بهلندرف ،مؤسس وب سرور Apache ،معتقدند که اینترنت از ابتدا هم قرار بود غیر متمرکز باشد.
اما به تازگی یک جنبش پراکنده با استفاده از ابزار ها ی جدیدی مثل فناوری بلاک چین در جهت دستیابی به این هدف مهم به پا خواسته اند. اتریوم یکی از جدیدترین فناوریهایی است که به این جنبش پیوسته است. در حالی که بیت کوین قصد دارد سیستم Paypal و بانکداری آنلاین را مختل کند ، اتریوم در صدد است تا با استفاده از بلاکچین جایگزین اینترنت نسل سوم شود. به طور خلاصه اتریوم قصد دارد به یک رایانه جهانی تبدیل شود. حال در این مقاله قصد داریم شما را با نحوه کار با این رایانه جهانی، بلاکچین آن و البته کیف پولهایش آشنا کنیم.
کیف پولهای اتریوم ( Wallet)
اول از همه شما به جایی احتیاج دارید تا اتر خود را ذخیره کنید، یا حداقل جایی که از کلید ها ی خصوصیتان نگه داری کنید.
هشدار اول، اگر کلید های خصوصی خود را گم کنید خیلی بدتر از فراموش کردن پسورد است. گم کردن کلیدها به قیمت از دست دادن کل اتر هایتان تمام میشود. همانطور که برای تأیید تراکنش ها دیگر نیازی به واسطه نیست، هیچ جایی هم نیست که به شما در بازیابی کلیدهایتان کمک کند.
با این حساب، گزینه های زیادی برای ذخیره رمز ارز پیش روی شماست: کیف پول رومیزی ، وب، سخت افزاری و کاغذی.
بسته به ترجیح خودتان که امنیت برایتان مهمتر است یا راحتی، یک کیف پول انتخاب میکنید. معمولاً این دو مفهوم با یکدیگر در تضاد هستند: هرچه راحت تر، نا امنتر (و بالعکس)
کیف پول رومیزی
این نوع کیف پول ها بر روی کامپیوتر شخصی یا لپ تاپ نصب میشوند. گزینه اول دانلود اتریوم کلاینت است( کپی کل بلاکچین اتریوم). چندین برنامه اتریوم کلاینت با زبان برنامه نویسی مختلف و عملکرد های متفاوت موجود است. این روند ممکن است دو روز طول بکشد و با رشد و توسعه شبکه اتریوم بیشتر هم میشود. لازم است این کیف پول با آخرین تراکنش های ثبت شده روی بلاک چین هماهنگ باشد.
کیف پول های موبایلی
از آنجایی که کلاینت های موبایلی یا “لایت” برای اتصال به شبکه نیاز به دانلود دیتای زیادی ندارند تا تراکنش انجام دهند، پس بسیار مناسب گوشی های هوشمند می باشند.
لایت کلاینت ها هم خوبند اما به اندازه ی کلاینت های اتریوم امن نیستند. چرا که کلاینت های اتریوم خودشان تراکنش ها را تأیید میکنند و نیازی به نود ها و ماینر ها ندارند.
نگه داری کلید های خصوصی بر روی دستگاهی که به اینترنت وصل نمیشود و آفلاین است (ذخیره سازی سرد) بهترین روش برای حفظ مقادیر زیادی از اتر می باشد. اگرچه این روش به راحتی ذخیره اتر بر روی گوشی هوشمند و کامپیوتر متصل به اینترنت نیست.
والت های سخت افزاری
این نوع کیف پول ها که اغلب به کوچکی یک یا دو انگشت هستند، بدون اتصال به اینترنت هم میتوانند تراکنش ها را تأیید کنند. و حتما لازم نیست که آنلاین باشند. البته لازم به ذکر است که این سیستم های شبیه به سپرده گذاری،گزینه خوبی برای تریدر ها و کسانی که میخواهند مدام از موجودیشان استفاده کنند نیست.
والت ها ی کاغذی
نوع دیگری از ذخیره سازی سرد این است که کاربر ،کلید خصوصی خود را روی یک برگ کاغذ پرینت کند. یا به صورت دست نویس بنویسد و سپس در یک محل امنی مثل صندوق امانات بانک ذخیره نماید. ابزار های آنلاین، جفت کلید های شما را بر روی کامپیوتر خودتان میسازند نه در سرور های وب سایت، از این رو در صورت هک شدن سایت کلیدهای شما در امان خواهند بود.
به شرطی که بسته های رمزنگاری لازم را برای زبان ترجیحی خود نصب کرده باشید، ساخت کلید با استفاده از خط فرمان نیز امکان پذیر است. با وجود تمام این موارد، اگر کلید خصوصی خود را گم کنید،همه چیز برای همیشه از بین خواهد رفت.
بنابراین بهترین راه حل این است که وقت بگذارید و چندین کپی از کلید خصوصی خود تهیه و آنها را در چند جای امن جاسازی کنید. که اگر یکی از آنها گم شد یا از بین رفت انتخاب دیگری داشته باشید.
خرید اتر
خرید اتر به محل زندگی و البته به ارز در دسترس شما بستگی دارد. برای داشتان اتر لازم است یا به صورت آنلاین و یا خودتان کسی را پیدا کنید که قصد فروش اتر خود را داشته باشد. اگر در شهری زندگی میکنید که اهالی آنجا با اتر آشنایی دارند پس شانس این را دارید که خریدار و فروشنده را از نزدیک ملاقات و در نهایت با آنها معامله کنید. مخصوصاً اگر در نیویورک یا تورنتو زندگی میکنید شرایط کاملاً برای شما فراهم است.
این گزینه زیاد برای مناطق کم جمعیت مناسب نیست. اما صرافی های این مناطق شرایطی را برای کاربران فراهم کرده اند که پس از ثبت نام در آنجا بتوانند با دلار یا بیت کوین اتر بخرند. البته خرید اتر با یک ارز دیگر مرحله اضافه تری به همراه خواهد داشت.
بیت کوین محبوب ترین و البته معروف ترین رمز ارز در سراسر دنیاست. و البته مردم جهان علاقه بیشتری به معامله آن دارند. پس اگر می خواهید با روبل اتر بخرید بهترین راه این است که ابتدا از صرافی بیت کوین بخرید و بعد در ازای بیت کوین اتر دریافت کنید.زمانی که مقداری اتر داشته باشید، در ازای پرداخت کارمزدی بسیار اندک میتوانید برای شخص دیگری اتر ارسال کنید.
با داشتن اتر چه کارهایی میتوان انجام داد؟
احتمالاً متوجه شده اید که تا به این جای کار همه چیز شبیه به بیت کوین است. اما کاربرد و فعالیت هایی که میتوان با اتریوم انجام داد بسیار متفاوت است. کاربرهای اتریوم قادر به ایجاد قراردادهای هوشمند هستند. ( کدی که به صورت خودکار شرایط توافق نامه را اجرا می کند و دیگر لازم نیست که به شخص ثالثی وابسته باشید). از بسته های قراردادهای هوشمند می توان برای ایجاد برنامه های غیرمتمرکز ( dapps ) استفاده کرد.
بیشتر بخوانید : مرورگر بلاک (Block Explorer)
سیستم اتریوم
قبل از اینکه جلوتر برویم بهتر است کمی درباره نحوه عملکرد سیستم اتریوم بدانیم. سیستم ذخیره سازی اتریوم و بقیه رمز ارزها بسیار پیچیده است. تا به حال به اعداد پشت سر هم روی کارت اعتباری خود دقت کرده اید؟ زمانی که در دستگاه پز کارت میکشید ، برای بانک بسیار مهم است که این پول را به کجا ارسال میکند. رمز ارز ها به شما اجازه میدهند شماره های شناسایی مشابهی را تولید کنید که محل پرداخت بدهی ها را مشخص میکنند.
در این سیستم دوجزء اصلی که کاربران برای شناسایی به آن احتیاج دارند، کلید عمومی و کلید خصوصی هر کاربر است. این دو کلید که معمولاً به صورت رشته ای از اعداد و حروف درهم و برهم نمایش داده می شوند، از طریق فرآیند رمزنگاری بهم ارتباط داده شده اند.
کلید عمومی را میتوانید در اختیار دیگران قرار دهید تا آنها بدانند که پولتان را به کجا ارسال کنند. اگر میخواهید کسی برای شما اتر بفرستند ، به یک آدرس احتیاج دارید که این همان آدرس یا کلید عمومی شماست.
برای خرج کردن اتر هم لازم است با کلید خصوصی خود وجوه را امضا کنید. و همانطور که از اسم آن پیداست، این کلید خصوصی دقیقاً مثل رمز عبور است. در مقایسه با کارت اعتباری، این کلید خصوصی درست مثل رمزی است که در دستگاه خود پرداز یا پز فروشگاه استفاده میکنید.
خوب پس مزایای این سیستم اتریوم چیست؟
تفاوت اصلی بلاکچین های متن باز مثل اتریوم و بیت کوین با سیستم های بانکی این است که کاربران هر زمان بخواهند میتوانند برای سرمایه خود یک شماره شناسایی تعریف کنند. پس نیازی نیست منتظر بانک بمانند تا برنامه حساب بانکییشان را تأیید کند و کارت اعتباریشان را تحویل دهد.
نحوه کار اتریوم
حالا که با اتریوم آشنا شدیم، بیایید کمی دقیقتر شویم و نحوه کار اتریوم را کشف کنیم. با هم ببینیم زیر این سر پوش چه خبر است؟
خوب برنامه نوت بوک آنلاین ( قسمت اول مقاله اتریوم چیست) را در نظر بگیرید. در سیستم اتریوم این برنامه دیگر به یک سازمان یا نهادی برای ذخیره و کنترل داده احتیاج ندارد. برای تحقق این امر ، اتریوم به میزان زیادی پروتکل و بلاک چین بیت کوین را قرض میگیرد اما برای پشتیبانی از برنامه های فرا پولی آن ها را تغییر میدهد.
اتریوم قصد دارد در آینده استفاده از طرح بیت کوین را کنار بگذارد .اما برای این کار طراحان باید قرارداد ها و برنامه های مجهزتری ارائه دهند ،قابلیت هایی مثل قوانین جدید مالکیت، فرمتهای انتقال جایگزین یا روشهای متفاوتی برای انتقال وضعیت.
هدف تورینگ کامل اتریوم فراهم کردن شرایط مناسب برای توسعه دهندگان است. تا آنها بتوانند برنامه های مجهزتری را به منظور اتوماتیک کردن هر چه بیشتر تراکنش های بلاکچین بنویسند. این قابلیت انعطاف پذیری شبکه یکی از خصوصیات خاص اتریوم است .که در مقاله ” قرارداد های هوشمند” مفصل به آن پرداخته شد.
بالاکچین اتریوم
ساختار بلاکچین اتریوم بسیار شبیه به بیت کوین است .به این جهت که هر دو سابقه همه تراکنش ها را ذخیره میکنند. و هر نود شبکه، نسخه ای از این سابقه را در اختیار دارد. تفاوت عمده آن با بیتکوین این است که نودهای آن علاوه بر تراکنش های اتر، آخرین وضعیت هر قرارداد هوشمند را هم ذخیره میکنند. این فرآیند بسیار پیچیده تر از این هاست. درادامه مقاله به تفصیل درباره آن توضیح خواهیم داد.
در هر بار استفاده از سیستم اتریوم، شبکه باید “وضعیت” یا همه اطلاعات فعلی مثل مانده حساب هر کاربر، کدهای قرارداد هوشمند و محل ذخیره این داده ها را بررسی کند.
بیت کوین برای اطلاع از مانده حساب ها از خروجی های خرج نشده (UTXO ) استفاده میکند.
این فرآیند بسیار ساده تر از آن چیزی است که به نطر میرسد. هر بار که تراکنشی انجام میشود شبکه درست مثل پول کاغذی کل مبلغ را خورد میکند،و بقیه بیت کوین را پس میدهد.برای تراکنش های آتی ،شبکه موظف است همه مبالغ خرج شده یا خرج نشده را جمع کند.اما اتریوم بر خلاف بیت کوین از حساب ها استفاده میکند.
دقیقاً شبیه به سپرده های بانکی، توکن های اتر در کیف پولی ذخیره میشوند که به راحتی قابل انتقال هستند. وجوه جایی ذخیره میشوند که هنوز نمیتوانیم بگوییم رابطه پیوسته ای دارند.در سیستم اتریوم هربار که از یک برنامه استفاده میشود، هزاران کامپیوتر در شبکه آن را پردازش میکنند.
ماشین مجازی اتریوم EVM
قراردادهای نوشته شده مبتنی بر برنامه قرارداد هوشمند از بایت کدهایی تشکیل شده اند که “ماشین مجازی اتریوم” (EVM) قادر به خواندن آنهاست. همه نودها با استفاده از این ماشین میتوانند قرارداد را اجرا کنند.
به خاطر داشته باشید که هر نود علاوه بر اینکه “وضعیت” فعلی را دنبال میکند، نسخه ای از تراکنش و سابقه قرارداد هوشمند شبکه را هم در اختیار دارد . هر فعالیتی که کاربر انجام میدهد باید مورد تأیید همه نودها قرار گیرد.
در این شبکه، ماینر ها و نودها هستند که به جای برخی نهادها مثل Paypal و بانک ها، مسئولیت انتقال یک ” وضعیت” را به “وضعیت” دیگر به عهده دارند. ماینرهای بیت کوین انتقال مالکیت بیت کوین ها را از یک شخص به شخص دیگر تأیید میکنند.اما EVM یک قرارداد را طبق قانونی که توسعه دهندگان از همان ابتدا وضع کرده اند ،اجرا میکند.
محاسبات EVM از طریق زبان بایت کد مبتنی بر پشته حل میشود. ( اعداد یک و صفری که ماشین قادر به خواندن آنهاست.) اما توسعه دهندگان قراردادهای هوشمند را به زبان هایی مثل سرپنت و سالیدیتی که برای انسان ساده تر هستند، مینویسند.
همانطور که در قسمت “نحوه عملکرد اتریوم” توضیح دادیم، ماینر ها موظفند فعالیت کاربرها را کنترل کنند. مثلاً یک کاربر مبلغی را دوبار خرج نکند. و قرارداد هوشمندی که هزینه آن پرداخت نشده را رد کند.
چندین هزار نود در شبکه وجود دارند که همگی یک کد را تألیف و اجرا میکنند. اما ممکن است از خودتان سؤال کنید آیا این فرآیند از یک محاسبه معمولی گرانتر نیست؟ باید بگوییم که بله، هست. به همین علت است که این سیستم فقط در موارد خاص مورد استفاده قرار میگیرد.