یکی از راه های رایج برای برقراری ارتباط میان کاربران و رایانه ها و حتی دستگاه های هوشمند دیگری چون تلفن همراه، و انتقال داده، استفاده از حافظه ترابرد یا فلش است.
فلش یا به طور دقیق تر فلش مموری (Flash Memory)به معنای گذرگاه عمومی اطلاعات است، ابزاری با ابعاد کوچک و کم حجم است که با اتصال به رایانه ها و رایانک ها، عموما از طریق یک رابط، امکان استفاده از اطلاعات موجود بر روی دستگاه و یا تبادل داده های خود با سیستم را فراهم میسازد. از آنجایی که فلش مموری ابزاری کوچک و قابل حمل است اغلب به طور دستی بین کاربران تبادل میشود.
فلش مموری از نظر ظرفیت و حجم اطلاعاتی که قابلیت ذخیره سازی و انتقال آن ها را داراست به رده های مختلفی تقسیم بندی میشود. فلش هایی با حافظه یک گیگابایت نیز موجود میباشند و بیشترین میزان حافظه آن ها سه ترابایت است. اغلب افراد فلش هایی با حافظه 8 تا 32 گیگابایت را تهیه کرده و مورد استفاده قرار میدهند.
از انجایی که اغلب فلش ها دوام کمتری دارند و ممکن است پس از گذشت یک یا دو سال بسوزند، بهتر است از ان ها برای انتقال اطلاعات استفاده شوند نه ذخیره سازی اطلاعات، آن هم برای طولانی مدت.
اطلاعات بیشتر: https://mftniavaran.com/class/11-7/
