تا دهه ی شصت و حتی اوایل دهه ی هفتاد تعداد تحصیل کردگان دانشگاه ها بسیار کمتر از اکنون بود و نهادها و مراکز اقتصادی گوناگون به شدت نیازمند نیروی کار متخصص و تحصیل کرده بودند. حتما از بزرگ ترها شنیده اید که در گذشته ارزش یک مدرک لیسانس و حتی دیپلم بسیار بیشتر از حالا بود و به دست آوردنش آینده ی شغلی افراد را تا حدی تضمین مینمود.
اما در حال حاضر با افزایش تعداد دانشگاه ها و شمار فارغ التحصیلان دانشگاهی، تعداد متقاضیان شغل در برابر فرصت های شغلی بسیار زیاد است. در این بین طبیعی است که موفقیت در آینده نمیتواند مانند گذشه نقش موثری در یافتن شغل ایفا نماید.
در این بین اهمیت برخورداری از مهارت های جانبی بسیار پررنگ از تحصیلات همگانی است. مثلا یک فارغ التحصیل رشته ی مهندسی کامپیوتر که در دوره نتورک پلاس شرکت نموده، برنامه نویسی میداند و با چند نرم افزار مهم کد نویسی آشناست نسبت به سایر رقبایش شانس بیشتری برای موفقیت دارد.
از سوی دیگر فردی که به حوزه ی تحصیلی خود اکتفا نکرده و در زمینه های مرتبط نیز به کسب مهارت پرداخته باشد خیلی بیشتر از سایرین شانس استخدام و یافتن شغل مناسب را داراست.