اگر به تاریخچه ی طراحی لباس و مد دقت نمایید پی میبرید که الگوها و کلیشه های معمول برای طراحی و انتخاب لباس های زنانه و مردانه صرفا قراردادهایی موقتی هستند که تحت تأثیر شرایط کلی جامعه و تا حدی تأثیرات رسانه به مردم القا میشوند و طراحان لباس را به سوی تبعیت از خود سوق میدهند.
مثلا استفاده از شلوار برای زنان تازگی دارد و شاید بتوانیم شروع آن را با فعالیت بیشتر بانوان در خارج از خانه گره بزنیم. یا کفش های پاشنه بلند که امروزه نماد زنانگی تلقی میشوند روزگاری برای مردان به کار میرفتند. این قاعده را میتوان در مورد ویژگی های دیری چون کلاه گیس، آرایش، جوراب شلواری و... نیز در نظر گرفت.
با توجه به موارد فوق میدانیم آنچه امروز در دوره طراحی لباس به عنوان الگوی زنانه و مردانه آموزش داده میشود نمیتواند مطلق باشد و میتوان با استفاده از کمی خلاقیت از این چهارچوب ها فراتر رفته و به گونه ای دیگر مدل های جدید و متنوعی را برای زنان و رمدان طراحی نمود.
البته مد و طراحی لباس به سمت از بین بردن تمایز بین پوشاک زنانه و مردانه حرکت میکند.
