ادم ریوی یا آب آوردن ریه یک اصطلاح گسترده است که معمولا به معنی تجمع غیر طبیعی مایعات در فضای تبادل هوا داخل ریه می باشد. این فرایند منجر به کاهش تبادل اکسیژن در مجرای تنفسی ریه می شود که به طور بالقوه موجب نارسایی تنفسی می گردد.
علت آب آوردن ریه
علت این نارسایی، ناتوانی قلب در پمپاژ کردن خون کافی در چرخه ی تنفسی، ناشی از آسیب به ریه می باشد که مرتبط با قلب نیست. این وضعیت، یک شاخص آسیب شناسی مهم در بسیاری از بیماری ها می باشد، از طرفی تشخیص بیماری زمینه ای برای کنترل وضعیت این بیماری، بسیار مهم می باشد. از مشخصه های آب آوردن ریوی یا ادم ریوی می توان به تشدید تنگی نفس، وجود صداها (کرال یا رال) در ریه و تشدید نارسایی ریوی اشاره کرد.
اب اوردن ریه بر اثر کرونا
ویروس کرونا از دسته ویروس های تنفسی محسوب میشود و با توجه به شیوع بالای علایم تنفسی در این بیماران علایم را به دو دسته تنفسی و غیرتنفسی تقسیم می کنند. با وجود اینکه در گذر زمان موارد متعددی از ابتلا به کرونا بعضا بدون هیچگونه علایم تنفسی ثبت شده است، اما همچنان بخش اصلی علایم و علل فوت بیماران را علایم تنفسی شامل می شود. از علایم تنفسی میتوان به:
- تنگی نفس
- سرفه
- درگیری بافت ریه
- و آب آوردن ریه
اشاره کرد. به گفته ی دکتر فروزان نیا جراح قلب معمولا در سیر بهبود بیماری به تدریج علایم تنفسی از بین می رود و در اکثر بیماران عارضه ی ریوی به جای نخواهد ماند. اما در تعدادی از بیماران، مخصوصا بیماران با سن بالا و یا دارای سابقه بیماری های زمینه ای ممکن است دچار درگیری دائمی (فیبروز ریه) بافت ریه یا آب آوردن ریه (پلورال افیوژن) شوند. به طور کلی سیر بهبود این بیماران نسبت به سایرین کندتر بوده و توصیه به مراقبت بیشتری می شود. بر اساس میزان مایع ممکن است پزشک تصمیم به کشیدن مایع در مقادیر زیاد مایع، یا صرفا مصرف دارو در مقادیر کم مایع بگیرد تا به تدریج مایع جذب شود.
