زخم دیابت یکی از مشکلاتی است که افردا مبتلا به دیابت حاد با آن روبرو هستند. افراد مبتلا به دیابت باید بیشتر مراقب بدنشان -به ویژه پاها و انگشتان پای خود- باشند. زیرا بیماران دیابتی به شدت مستعد زخم هستند و زخم هایشان دیر بهبود می یابد. هرچه زخم دیرتر بهبود پیدا کند، احتمال عفونت کردن آن بالاتر می رود. اگر یک بیمار دیابتی دچار زخمی شود که بهبود نیافته یا عفونی شود، بیمار در معرض خطر بالای قطع عضو قرار خواهد داشت.
طبق گفته ی مرکز کنترل بیماری ها (CDC) درصد بالایی از 30 میلیون بیمار دیابتی آمریکا از مشکلات مربوط به عفونت زخم های دیابتی رنج می برند. بنابراین، به منظور مراقبت از خود بهتر است اطلاعات کافی در مورد درمان زخم دیابت را داشته باشید. ما در ادامه به برخی از نکات درمان زخم های دیابتی اشاره خواهیم کرد.
زخم دیابت چیست؟
بریدگی های کوچک، خراش، زخم و سوختگی های خفیف برای افراد عادی مشکلی ایجاد نمی کند. اما در بیماران مبتلا به دیابت هرگونه شکاف در پوست می تواند منجر به نتایج بدی شود. حتی اگر این زخم ها کوچک باشند. به این زخم های زخم دیابت گفته می شود.
دیابت باعث کند شدن فرآیند بهبودی و در نتیجه، آسیب پذیری بالای شما برای ایجاد عفونت ها می شود. این عفونت ها حتی ممکن است تا عمق استخوان های شما نیز پخش شوند! به همین دلیل، هر زخم دیابتی -حتی اگر کوچک باشد- باید در اسرع وقت توسط کادر درمان معاینه شود.
راه های درمان زخم دیابت
اگر زخم دیابتی شما عفونی شده یا می خواهید برای پیشگیری از عفونت ها اقدامی انجام دهید، گزینه های درمانی زیر برای زخم های دیابتی می تواند سبب ارتقاء عکس العمل بدن شما به منظور درمان بهتر شود.
هدف اصلی درمان زخم دیابت، بهبودی فوری می باشد. زیرا هر چه این بهبودی سریع تر انجام شود، خطر ایجاد عفونت کمتر می شود. فاکتورهای کلیدی متعددی در درمان زخم دیابتی مچ پا وجود دارد:
- پیشگیری از عفونت
- کم کردن فشار وارده به ناحیه (آف-لود)
- جدا کردن پوست و بافت مرده (دبرایدمنت)
- استفاده از مواد دارویی یا پوشش های مناسب در ناحیه زخم
- کنترل گلوکز خون و سایر مشکلات سلامتی
درمان زخم دیابت با عسل
طی سال‌های متمادی، عسل‌های نقاط مختلف جهان یکی از بالقوه‌ترین محصولات طبیعی هستند که در آن فنول‌ها، فلاونوئیدها، اسیدهای اسکوربیک و برخی آنزیم‌ها (گلوکز اکسیداز و کاتالاز) به عنوان آنتی‌اکسیدان‌های قوی عمل می‌کنند. آنتی اکسیدان های موجود در عسل از دو طریق روی زخم ها اثر می گذارد. اول، آنتی اکسیدان ها با میکروارگانیسم ها مبارزه می کنند و عفونت ها را در محل زخم کاهش می دهند.
دوم، آنتی اکسیدان ها گونه های فعال اکسیژن (ROS) و التهابات ناشی از زخم را کاهش می دهند و به روند بهبودی کمک می کنند. اثرات ترکیبی آنتی اکسیدانی ممکن است به شواهد بالینی موفقیت آمیزی از زخم های دیابتی کمک کرده باشد که بهبود زخم ها را با کاربردهای موضعی عسل نشان می دهد.
نحوه استفاده از عسل در درمان زخم های دیابتی:
– همیشه قبل از انجام این کار دست هایتان را شسته و از اپلیکاتورهای تمیز مانند گاز استریل سروش استفاده کنید.
– ابتدا عسل را روی یک پانسمان بمالید، سپس پانسمان را روی پوست بمالید. این به کاهش کثیفی عسل در صورت استفاده مستقیم روی پوست کمک می کند. اگر زخمتان عمیق و گود است، ابتدا بخش فرورفته را با عسل پر کنید.
– یک پانسمان تمیز و خشک را روی عسل قرار دهید. می توانید پدهای گاز استریل یا یک باند چسبی استفاده کنید.
– وقتی ترشحات زخم پانسمان را اشباع کرد، پانسمان را تعویض کنید. همانطور که عسل شروع به التیام زخم می کند، نیاز تغییر پانسمان احتمالا کمتر خواهد بود.
– پس از پانسمان زخم، دست های خود را بشویید.