خط کشی ترافیکی

خط کشی ترافیکی رایج ترین و متداول ترین علائم و تجهیزات کنترل ترافیک است که هدف آن برقراری نظم و ایمنی بیشتر در شهرها، جاده ها و خیابان ها، اطلاع رسانی به کاربران از مسیر، کاهش تصادفات و تصادفات و نظم بخشیدن به تردد است. وسایل نقلیه. . این علامت‌ها شامل مواد شیمیایی یا برچسب‌هایی هستند که برای انتقال اطلاعات خاص مانند نشان دادن مسیر صحیح جاده یا مسیر، سبقت گرفتن یا عدم سبقت گرفتن، خطوط عابر پیاده، خطوط مجاز برای پارک خودرو و غیره استفاده می‌شوند.

علامت گذاری یا طراحی در کشورهای مختلف تقریباً مشابه است، اما هر کشور استانداردها و معانی خاص خود را دارد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی از موادی با شکست نوری بالا در تولید رنگ جاده استفاده می شود. این مواد نور وسایل نقلیه را منعکس می کنند و در شب آنها را به عنوان چراغ های نورانی روشن می کنند.

رنگ ها و الگوهای خط کشی جاده ها

علاوه بر رنگ خط، مواد افزودنی با ضریب شکست بالا را اضافه می کنند و در کنار جاده یا پارکینگ ها استفاده می شوند.

رنگ های مورد استفاده برای خط کشی جاده ها از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: رنگدانه، رزین و آب یا حلال. رنگدانه از دانه های ریز تشکیل شده است که نقش آنها نشان دادن رنگ روی سطح است و می تواند با اشعه ماوراء بنفش یا مواد براق دیگر مخلوط شود. رزین نقش موثری در چسباندن مواد به سطح جاده دارد و از مواد مختلفی مانند لاتکس استات پی وی سی، متیل متاکریلات یا رزین های اکریلیک ساخته می شود. برای صاف کردن رنگ از حلال ها استفاده می شود و بسته به مواد دیگر و سطوح مورد نظر متفاوت است. نفتا، تولوئن، متانول، متیلن کلرید و استون از جمله حلال های مورد استفاده در رنگ هستند.

Traffic Drawing 2 495x400 - Traffic Drawing

پنج رنگ زرد، سفید، قرمز، آبی و مشکی در خطوط خیابان استفاده می شود و به طور کلی این رنگ های استفاده شده در خطوط خیابان به شرح زیر است:

خطوط زرد: جریان های ترافیکی را در جهت مخالف جدا می کند.

خطوط سفید: خطوط حمل و نقل مجزا با جهت یکسان و در تمام خطوط متقاطع استفاده می شود.

خطوط قرمز: مسیرهایی را نشان می دهد که بیننده خط اجازه ورود و استفاده از آنها را ندارد.

خطوط آبی: نشان دهنده مکان های پارک معلولین است.

خطوط مشکی: بر خلاف خطوط دیگر، روی آسفالت سبک استفاده می شود. به منظور تاکید بر الگوی خطوط، فضای بین خطوط زرد و سفید را با رنگ مشکی پر می کنند تا قابلیت تشخیص خلبانان افزایش یابد.

برای پاک کردن رنگ پلاستیک راه های متفاوتی وجود دارد که برای استفاده از این روش ها میتوانید روی لینک زیر کلیک کنید.

https://jamilpaint.com/post-detail/60/%D9%86%D8%AD%D9%88%D9%87-%D9%BE%D8%A7%DA%A9-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D8%B1%D9%86%DA%AF-%D9%BE%D9%84%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DB%8C%DA%A9 

الگوهای مورد استفاده در خط کشی جاده ها را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد.

خط جامد: عبور عرضی را ممنوع می کند.

دو خط موازی پیوسته در کنار یکدیگر: این امر نشان دهنده ممنوعیت و محدودیت شدیدتر است.

خط تقاطع: نشان دهنده مجاز بودن عبور از این خط است.

خطوط مقطع نقطه به نقطه: این خطوط گسترش خطوط دیگر را نشان می دهد و معمولاً در تقاطع ها استفاده می شود.

عرض خطوط ترافیکی معمولاً بین 4 تا 6 اینچ است و در خطوط عریض که نیاز به تاکید بیشتری است، عرض خطوط باید دو برابر عرض خطوط معمولی باشد. خطوط مقطع معمولاً از بخش های خطی 10 فوتی و فواصل 30 فوتی تشکیل شده است. خطوط نقطه‌دار معمولاً از بخش‌های خطی ۲ فوتی و فواصل ۴ فوتی یا طولانی‌تر تشکیل می‌شوند. به طور معمول، برای خطوط چین، نسبت یک به سه به عنوان حد بالایی تعیین می شود.

Traffic Drawing 495x400 - Traffic Drawing

نصب خط کشی جاده ها

روش ها و ابزارهای مورد نیاز برای اعمال خط کشی جاده نیز شامل موارد زیر است:

دستی: در روش دستی اجرا با کاردک و غلتک انجام می شود. استفاده از غلتک برای اعمال رنگ جاده ای مبتنی بر آب به مکانیسم خشک شدن رنگ بستگی دارد. برای خشک کردن رنگ با سرعت معمولی می توان از غلتک استفاده کرد. در خشک شدن سریع، اگر آب به رنگ اضافه شود، می توان از غلتک استفاده کرد. اما اگر رنگ خیلی سریع خشک شود، نمی توانید از غلتک استفاده کنید.

پاشش: رنگ توسط دستگاه های مخصوص رنگ آمیزی با ضخامت بالا روی سطح پاشیده می شود. با استفاده از تفنگ اسپری، رنگ به خوبی به سطح می‌چسبد. سوزن اسپری رنگ یا تفنگ رنگ جاده با پیستول رنگ روغن معمولی متفاوت است و باید قطری بین 2 تا 6 میلی متر داشته باشد. زیرا دانه بندی رنگ ترافیک درشت تر است.

Screed: رنگ مخلوط مذاب به طور یکنواخت روی سطح اعمال می شود. در این صورت رنگ به سرعت خشک می شود و چسبندگی بالایی دارد.

اکستروژن: پس از رسیدن به دمای ذوب، رنگ مخلوط شده توسط دستگاه های مخصوص در کف آستر، به سمت خطوط شکسته جاده اعمال می شود.

لازم به ذکر است برخی از اپراتورها خطوط عابر پیاده و علائم راهنمایی و رانندگی را خودسرانه راه اندازی می کنند و از مقررات خطوط عابر پیاده و خطوط ترافیکی که بر اساس قوانین راهنمایی و رانندگی جهانی تدوین شده است، رعایت نمی کنند.

در اجرای خط کشی جاده ها از چهار نوع رنگ اصلی به صورت ساختاری استفاده می شود که در ادامه به نحوه اعمال هر کدام پرداخته می شود.

رنگ راه پیش ساخته: این رنگ به صورت رول به ضخامت 2.5 تا 3 میلی متر توسط دستگاه های مخصوص تولید می شود و بسته به نوع طرح می توان آن را در دو یا سه رنگ و یا یک رنگ تولید کرد. ابتدا برای چسبندگی بهتر، بهتر است یک لایه آستر رنگ جاده را روی سطح بتن یا آسفالت بزنید و با شعله به سطح بچسبانید. این رنگ ها به عنوان رنگ های طراحی مدارس و کاهش دهنده ارتعاش یا سرعت به صورت پیش ساخته در ضخامت های 6000 میکرون و عرض های 8، 12 و 15 سانتی متر در تقاطع ها و چهارراه ها استفاده می شوند.

رنگ گرم: با توجه به اینکه رنگ گرمانرم به صورت پودری بوده و پس از ذوب شدن باید روی آسفالت پاشیده شود، باید در زمان اجرا از قبل گرم شده و در سرک در نازل بخاری با شیشه پاشیده شود. مهره ها بنابراین وسایل گرمایشی، پیش گرمایشی و بکسل الزامی است و نمی توان از این وسایل برای خطوط مسافت کوتاه استفاده کرد. زیرا هزینه جابجایی برای پیمانکار نقاشی و حتی کارفرما به صرفه نیست. ضمانت ماندگاری 18 ماه 50 درصد در صورت اسپری در ضخامت 1500 میکرون، 50 درصد با روش اسکرید و 36 ماه در ضخامت 3000 میکرون و 36 ماه 50 درصد با استفاده از روش اکستروژن تا ضخامت 6000 میکرون خواهد بود.

رنگ سرد: به طور معمول، رنگ گردش سرد با غلتک یا تفنگ های اسپری دستی اعمال می شود. بنابراین، بسته به میزان کار و سطح دسترسی، ماشین علامت گذاری ممکن است متفاوت باشد.

رنگ های سیگنالینگ دو جزئی: رنگ اکریلیک ترموپلاستیک دو جزئی باید در ضخامت بیشتر از رنگ سرد اعمال شود و برای اعمال آنها از کاردک استفاده می کنیم. این رنگ دارای نکات کاربردی است و باید در ضخامت بهینه 2 تا 2.5 میلی متر یا بیشتر استفاده شود. ضمانت مادام العمر 18 ماه 50 درصد در صورت اجرا با اسپری به ضخامت 2000 میکرون، 50 درصد با روش اسکرید و 36 ماه در ضخامت 3000 میکرون خواهد بود.

گاهی اوقات آلودگی یا روغنی بودن در قسمت رنگ آمیزی باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل ایجاد آلودگی، کمرنگ شدن تدریجی و محو شدن رنگ های ترافیکی می شود که ربطی به نوع رنگ ندارد.

انواع تابلوهای راهنما

خطوط طولی و عرضی در سطوح رانر و با استفاده از مواد مختلف استفاده می شود. رایج ترین این مواد رنگ و مواد ترموپلاستیک هستند. خاصیت بازتابی خطوط نیز با افزودن یک لایه نازک از دانه های شیشه ای بسیار ظریف و کوچک به رنگ به دست می آید تا در شب قابل مشاهده باشند.

نشانگرها و تابلوهای راهنما نیز اجسام انعکاسی کوچکی هستند که در محل مورد نظر نصب می شوند. علائم راهنمایی بر روی تیرهای چراغ کنار جاده نصب می شود تا به رانندگان کمک کند موقعیت خود را در جاده در شرایط آب و هوایی بد که علائم استاندارد قابل مشاهده نیستند شناسایی کنند.

در ادامه انواع اصلی خط کشی جاده ها را توضیح می دهیم:

خط‌کشی‌های طولی: اکثر خط‌کشی‌های طولی، خط‌کشی‌هایی در وسط جاده‌ها، خط‌کشی‌هایی که خطوط ترافیکی را از یکدیگر جدا می‌کنند، و خط‌کشی‌هایی که نشان‌دهنده لبه بزرگراه هستند، هستند. خطوط طولی به عنوان کلی ترین و اصلی ترین نشانگر جهت عمل می کنند. بدون کمک خط کشی های طولی، رانندگان نمی توانند مسیرها را به طور مداوم تشخیص دهند و در واقع ممکن است به طور نامنظم رانندگی کنند و با مشکلات زیادی روبرو شوند. طراحی محورهای طولی و فاصله پر و خالی آنها در جاده های مختلف شهری بسته به موقعیت و سرعت طراحی راه متفاوت است. هر چه سطح عملکرد جاده بالاتر باشد، خطوط پهن تر و فاصله بین آنها افزایش می یابد.