علایم اتیسم (نشانه های اتیسم)
علایم اتیسم در نوزادان و کودکان خردسال با نرخ سرعت خاص خود و به صور متفاوت از هم رشد می کنند. لذا، در چه مرحله ای باید سؤال کنید که آیا روند رشد فرزندتان در مسیر درستی از رشد و تکامل قرار دارد یا خیر؟ آیا علایم اوتیسم در آنها وجود دارد؟
تشخیص اختلال طیف اتیسم (ASD) در نهایت بر اساس توصیف شما از روند رشد و تکامل کودکتان و مشاهدات دقیق رفتارهای خاص او توسط پزشک متخصص اطفال میباشد. بنابراین تشخیص زودهنگام، نیاز به مشارکت والدین و متخصصان اطفال در تشخیص وجود علایم اتیسم دارد. در این مشارکت، شما به عنوان والدین باید احساس راحتی کنید که نگرانی‌هایی را که در مورد رفتار یا رشد فرزندتان دارید مانند نحوه بازی، یادگیری، صحبت کردن، و رفتار او را مطرح کنید. به همین ترتیب، نقش پزشک اطفال فرزند شما در این مشارکت این است که به نگرانی های شما به دقت گوش داده و در صورت شک به اختلال طیف اوتیسم و وجود علایم اتیسم، ارزیایی دقیق، مشورت با متخصصین اتیسم و آزمایش‌های پزشکی مورد نیاز را انجام دهد .
لذا والدین میبایست از نقاط عطف رشد و تکامل فیزیکی، اجتماعی، عاطفی و شناختی در روند رشد کودکان مطلع بوده، نحوه رشد فرزندشان را نظارت نمایند. مشاهده تأخیر در این موارد میتواند از علایم هشداردهنده در رابطه با وجود علایم اوتیسم باشد. البته لازم به تذکر است اکثر کودکان در حدود سن خاصی به نقاط عطف رشد می رسند، اما در برخی ممکن است رسیدن به این نقاط عطف، زمان بیشتری طول بکشد. معهذا اگر در مورد رشد کودک خود سؤالی دارید، همیشه خوب است که با پزشک اطفال خود صحبت کنید. و به به غرایض خود اعتماد کنید، شما کودک خود را بهتر از هرکس دیگری می شناسید!
علائم اوتیسم در دوره‌های سنی متفاوت
اوتیسم در بزرگسالان، بر روی روابط آنان و طرز برخورد آنها با مشکلات و مسائل روزمره بروز می‌کند. به طوری که ایجاد ارتباط با محیط را برای آنان سخت می‌کند و بر روی حالات و حرکات اجتماعی آنان خودنمایی می‌کند و حالت نرمال را از فرد گرفته و او را منزوی و پرخاشگر می‌کند.
این اختلال بشدت میتواند زندگی نرمال یک شخص را تحت تأثیر قرار بدهد.
اوتیسم در کودکان، شاید به مراتب سخت‌تر از بزرگسالان باشد؛ چراکه کودکان در سنین زیر 3 سال در اوج یادگیری خود به کمک محیط پیرامون هستند.
این عاملی، تعامل را از آنها بگیرد، برایشان گران تمام خواهد شد. خصوصیات کودکانه، تشخیص اختلال اوتیسم را بسیار سخت می‌کند.
چرا که کودکان مبتلا به اوتیسم، حرکاتی غیرعادی مانند دست زدن‌های بدون منبع هیجانی و پا کوبیدن‌های بی‌دلیل و همچنین جیغ و دادهای بی‌شمار را از خود، به عنوان علائم، بروز می‌دهند و این‌ها لابه لای شیطنت‌های کودکانه گم می‌شود.
نشانه‌های کودک مبتلا به اوتیسم چیست
این بیماری را بیشتر به عنوان بیماری کودکان می‌شناسند، چرا که ابتلای کودکان به این بیماری چندین و چند برابر نسبت به بزرگسالان است. همچنین ابتلای دختران به اوتیسم چهار برابر ابتلای پسران به این اختلال است. و هنوز هم علت روشنی برای این پدیده در دسترس نیست. یک سری از علائم بارز آن به شرح زیر است:
اوتیسم می تواند در رفتارهای کودک، طوفان به پا کند.
او حتی حاضر نمی‌شود به مهمانی برود.
وقتی مادرش جای وسایل خانه را عوض می کند، جیغ و داد می‌کند.
کسی حق دست زدن به وسایل بازی او را ندارد و حتی عروسک‌ها یا ماشین‌های تازه ای که پدرش برایش می‌خرد را پس می زند.
با دیگران معاشرت نمی‌کند و بازی‌های یک نفره را ترجیح می دهد. گاه در گوشه ای می نشیند و ساعت‌ها یک حرکت تکراری را با وسیله‌ها انجام می دهد.
نکته تلخ این جاست، روز به روز قدرت تکلمش کند تر از روز قبل می شود و بجای صعود، ضریب هوشی‌اش مدام در حال نزول است.
این طور مواقع کارهایی از کودک سر می زند که باعث خشمگین شدن اطرافیان می شود و ممکن است کودک‌های اوتیسمی بخاطر لجبازی‌هایشان مورد کتک هم قرار بگیرند و توصیه شدید و الزامی به والدین این است: هنگامی که تصمیم به بچه دار شدن گرفتید، علائم انواع بیماری‌های کودکان را بشناسید تا با زبان کودکانه بیشتر آشنا شوید، چراکه آنها قدرت بیان و آشکار کردن درد ندارند و خیلی از بیماری‌ها نیز، مانند اوتیسم، زبان آشکار شدن ندارند و علائم پنهانشان آنها را غیر قابل حل تر می کند.
اوتیسم علاوه بر اختلالات فراوانی که در بدن کودک و رفتار او با بیرون ایجاد می کند، دردناک نیز هست. و منجر می شود کودک شب را بدون خواب، با درد صبح کند.
منبع: موسسه گنجینه