بیماری (افسردگی) شیدایی چیست؟


بر طبق آمار وزارت بهداشت ایران، بیش از 30 درصد مردم ایران دچار مشکلات و اختلالات روانی هستند. 21 میلیون نفر، یعنی از هر چهار نفر، یک نفر در ایران از بیماری روانی چه در سطح خفیف، متوسط یا شدید رنج می برد. این آمار جای تامل دارد.

این آمار در جهان حدود 6/3% بوده است. به عبارتی در سال 2013 بر طبق آمارگیری ها 253 میلیون نفر در کل جهان مبتلا به بیماری افسردگی اساسی بوده اند. همچنین تحقیقات مشخص کرده اند که نرخ ابتلای زنان به افسردگی دو برابر مردان می باشد.

باید بدانید که شیدایی و افسردگی دو بیماری روانی متفاوت هستند. برای آشنایی بیشتر با بیماری شیدایی توصیه می کنیم ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید.

شیدایی یا مانیا (mania) حالتی برعکس افسردگی است که در آن انرژی بیمار بالا می‌باشد. به طور کلی بیمار نشاط زدگی و تحریک پذیری بالایی دارد. فعالیت بیش از حد و خود بزرگ بینی، خلق بالا به صورت شادی، خوش بینی افراطی، بی قراری حرکتی و اشکال در تمرکز و برنامه ریزی های بلند پروازانه و خوشحالی سرایت کننده از دیگر علائم این بیماری است.

خلق بیمار در طول یک روز ممکن است بارها تغییر پیدا کند. ممکن است بیمار صبح مانیک (maniac) و شب افسرده باشد، هرچند که شیدایی مانند افسردگی شدید تغییرات منظمی ندارد.

اختلال افسردگی یا اینگونه بیان می شود که دو مشخصه اصلی آن یعنی حالت افسردگی (خلق پایین) در وضعیت های مختلف و بی حوصلگی و بی علاقگی نسبت به فعالیت های روزانه و مورد علاقه فرد که حداقل دو هفته به طول بینجامد را دارد.

توجه کنید که حالت افسرده بودن و حالت افسردگی را نباید با اختلال افسردگی عمده اشتباه بگیرید. حالت افسردگی گذرا است که ممکن است برای هر فردی پیش بیاید اما اختلال افسردگی یک نوع بیماری روانی می باشد.

حال حالتی را تصور کنید که گاهی روحیات و خلقیات فرد به افسردگی و گاهی به شیدایی متمایل است. در این وضعیت گفته می شود فرد از اختلال دو قطبی با عنوان افسردگی شیدایی رنج می برد.

فردی که دچار اختلال دو قطبی می شود، دچار نوسانات خلقی شدید می باشد. نوسانات در این فرد ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد که فرد را بسیار آزار می دهد و از شرایط عادی زندگی دور می کند.

از هر صد نفر یک نفر در طول زندگی خود دچار اختلال دو قطبی می شود. معمولا این اختلالات در سنین نوجوانی اتفاق می افتد.

دوره های حالت شیدایی بدون درمان بین 3 تا 6 ماه به طول می ‌انجامند و دوره‌ های افسردگی در صورتی که مداوا نشوند، 6 – 12 ماه ادامه پیدا می کنند. در نوع اول حداقل یک دوره خلق شیدا باید به مدت یک هفته وجود داشته باشد. اکثر بیماران دوره ی افسردگی را هم تجربه می کنند اما گاهی بعضی بیماران فقط با حالت شیدایی رو به رو می شوند.

در این نوع بیش از یک دوره افسردگی شدید وجود دارد. در صورتی که شدت خلق شیدایی کم است. این نوع به نام شیدایی خفیف (Hypomania) نامیده می‌ شود.

در این دسته بیش از 4 بار نوسان روحی در طول یکسال وجود دارد. این نوع در حدود 10 درصد افراد مبتلا به اختلالات دوقطبی دیده می شود و می تواند با هر کدام از انواع 1 یا 2 همراه باشد.

در این نوع شدت نوسان خلق به اندازه اختلال دوقطبی نیست، اما می تواند زمان طولانی تری ادامه یابد. این حالت می تواند منجر به اختلالات دوقطبی گردد.

با وجود این که ممکن است این علائم را خودتان یا یکی از نزدیکان تان داشته باشد، برای تشخیص بیماری اصلا به حدس و گمان خودتان اکتفا نکنید و این کار را به روانشناس و روان پزشک متخصص بسپارید.

علائم این بیماری به این صورت است:

داشتن حس و حال زیادی خوب و عالی به صورتی که غیر عادی به نظر برسد.

تحریک ‌پذیری عصبی غیرعادی و حساس بودن. باعث رفتار های ناهنجار و خشونت آمیز یا بسیار هیجانی بشود.

به وجود آمدن اختلال در ساعات خواب فرد

به وجود آمدن اختلال در خورد و خوراک فرد

داشتن خستگی و بی حالی و عدم اعتماد به نفس در انجام کارها

احساس درد بدون دلیل خاصی، در واقع به دلیل مشکل ذهنی بیمار در جسم خود نیز احساس بیماری بکند.

در موارد نادر و حاد ممکن است فرد افسرده معتقد به تفکراتی غلط باشد یا چیزهایی ببیند یا بشنود که دیگران قادر به احساس آن‌ها نیستند.

خیلی سریع حرف زدن و فکر کردن؛ عجله در تمامی کارها مشخصه ی بارز این بیماری است.

داشتن اعتماد به نفس زیادی که با تصمیم گیری های خوبی همراه نیست.

مصرف الکل یا مواد مخدر؛ این بیماران بسیار مستعد درگیری به دخانیات هستند.